1000000224

1)2

Tratl.

III.

Difp.

II. Art.

11.

Q.p~ít

III.

.......

...

cum ipfa J:?ivinir.ate .' cu jus

infini~am

per–

fcél:i onem

111

fe 1mb1bunt :

r,ftifficultas

efi' an ipf;e relaciones pofieriori mono con–

fiderat;e aliquam perfcél:ionem,

infinita–

tero impn rtent ; ita quod quemadmodum

Amibuta addunt eílenri;e divinre aliquam

perfeél:ionerl) abfolutam formaliter difiin–

tlam

perfeél:ione ipfms eílemi:e, ita pa–

riter relationes originis pr:eter

abfolut~n'

perfeél:ionem effentire , quam realiter m–

cludunt , adjiciant ei aliquam perfeéli.o–

nem relativam etiam formaliter ab eJUS

eífentiali perfeélione difiinél:am.

Notandum

Ex eodem ibidem num.

27.

quód ens reale, ut fic, primó dividitur in

ens

quantum,

in ens

non quantum

De–

inde ens quantum in ens finitum'

rnfi–

nitum: Pofiea ens finitum in decem Pr;edi–

camenta • Per ens quantum intelligit ens

perfe(tum , feu quantum quantitate perfe–

tlioRis: Per ens vero non quantum intel–

Jigit cns non habens hanc perf&l:ionem .

In[upey

advertepdurn,quód triplex diíl:ingui

poflit perfeéHo: Prima efi

Moralis,

qua: in

Deo efi abfoluta,

unica, nempe divina

San-éticas , de qua hia non cfi fermo. Se–

cund-a efi

Tran[cendentt~lis

f(! L)

entitativa ,

qua: efi

integr~tas

re· confilands omnibus,

qu~

ddiderantur ad eius confiitutlonemin

ratione talis entis;

h;ec cow cn it omni

prorfus enti . Tertia efl: perfetlio

r{irtutis

feu

qualificativa,

qua:

efl:

pcúcélio gradua–

lis uniufcujufque natura:, fecundüm qúam

natura

dicitu~

magis, aut mimis, vel reque

perfec1:a . Conveniunt orones,

di~nas

re–

laciones eífe perfcélas perfeél:ione

m¡

tran–

fcendentali

fiquidem habent quidquid de–

fiderari potefi ad complemcntum divinre

relationi s hypofiatica:: Verum non ita con–

fentiunt

CJS

cífe perfeél:as perfeél:ione qua–

lificativa, qua dici poffint perficere eílen–

ti:~m

divinam relarivc

fiiut attribut:¡. eam

abfolute perficiunt.

~tand.um

3· Ex eodem ibídem d'uplex

effe

mfimtum

, fcilicet intenfive

exren–

fivc .

In~ni~um

extenfrve

efi,

qu~d

ad plura

numero

I!lm~nittJm

cxtenditur, qualis efi

num~ru~

l!lfinJtus creaturarum poffibilium.

lnfim~tu~

mten[rv?

duobus modis ab eodem

deífn9Itur .: Primo quidem

A.b[ofut?

ita

CJ.uocf mfimtum

fit

illud

cui nihil entita–

tJs ,

per.feél:ionis deeft eo modo , quo

~offibiie

eíl: Illt.Jd.habere in aliquo uno, fci–

l!~~t

vel

for~ahter,

vcl

rea liter,

iden–

t lCC,

vel emmenter

qualite r

in finita~

de-

fcribi. poteíl:,

Omni1 entitatis

{.J'I

cu.iuslibet

exCOf..ltand& perfeB!onis jimpficiffima

emi.

nen'iffima comp!exJo:

Comparativc autem in.

finitum

defcri~i

potefi,

Id quod exceditquoe/.

cumque ensfimtum tlltra omnem determinatttm

veldeterminabiJem proportionem emj¡:

~ic

in:

quitDoél:or, infinitum diíl:inguirur

qt~od

libet ente .finito quancl!p1cmnque perfeélo;

nullum enun efr ens fimtum, quod ab -alio

non excedatur; albedo enim, v.g. exce–

ditur

fciencia, in tripk>) fcientia ab ani–

ma imelleéliva in dt:cuplo, b;ec ab Ange–

lis centuplo, Deus autem, qui efi infini–

tus , excedit omne finitum ultra omnem

proportionem affignabikm entitatis ,

perfec1:ionis . Per priorem d.efcriptionem

infinitas exigit, ut ab ente infinito remo–

veatu~carentia

entitatis ,

perfeél:ionis

qualifcuinque; quippe cthn ens Gc infini–

tum nulla omnino perfeél:ione carcre de–

beat: Per pofieriorem removetur ab infini–

to quodcumque fuperius,

quo poffitex–

cedi. His ita prrelibatis refolvcndum efi ,

an relationes divina: Perfonarum

confiitu~

ti va:,

difiinél:re fint formaliter perfeél:io–

es infinita:.

CONCLUSIO UNICA.

Elationes

originil nul!am

formalit~r

di-

cunt perft8ionem

neque

finit~

{unt

nec rírfinit&

•

lta Ooél:or

·ubrilis pluribi

fed maxime in

diíl. 8. qu.

16.

ait,

f!.uidquid communiter dicitur de Deo,

&-.

cre&–

tura

indiffirens ad ftnitum

infinitum

foqucndo de effentialibuJ

;

ve/ falrem

fini–

tum ,

i31

non finitum, lcu¡uendade quibufcum–

que

;

quia re!atio_ divina

nc-c

eft finita, nec

in–

finita ,

Idem haber qu. 4· n.

23.

ubi dicit,

quócl fi Patemiras,

Deitas concipiantur

in abfiratlo,

h~c

pra:dicatio

DeitaJ eft P4•

ternita1,

non porefi eili vera ,

J!.ui"

in–

quit ,

unum

~orum

non

eft

formali~er ~nfi_n~tum, fed tantum Deita

eft forma/w.r uzfinz–

tt~

•

c:x

p~_pfcífo

hanc

concl~1fior:cm

ampleél:itur,

probat q.

quo~ltbeuca,

De fecundo Articulo,

inquit,

te11eo

bine

con–

clujionem, Paternitas non

t/1

formaliter infini–

ta,

1.3'1

ad hoc {unt treJ rationes

Prima

rA–

tio fumitur ex tntú infiniti unitate

Secunda

ex eju1 COfl'municabdit_jte : Tertia ex eju1

{tm–

plicitate,

(!J't

incompojjtbzlitare

jiquidtm

enr

infinitum inttJn/iv? efl ur.icum implurljicabi/1.

(9"1

non aréiatufl),

fod

communirabile,

(,I>U4-

cumqu~ incomponivi{~ ~