1000000220

57 / 436

De Veris rerum Principiis. Art. VI. ,43
horno manens semper aélu horno , fit Veteres alii Philosophi , cum vi–
ex tristi , la:tus ; ex indoélo, doétus; dérent, solo motu locali explicari non
ex non co5itante, cogitans. Et pariter posse mutationes omnes, qu~, tum
ea, qua: circa nos sunt, corpora, salvo in nobis , tum in aliis rebus obser–
suo ene substantíali primario, varios vantur ; & aliunde, admissa semel
eesendi modos secundarios admittunt, una accidentali forma , piures alia
ut 'cum fiunt ex quíescen tibus, mota; eodem jure admitti possint ' idque
ex motis, quiescentia. Nos illum es- rerum varíetas exigat; pr<l:ter muta•
sendi aélum primarium ~ & substan- tíonem Iocalem , aliam agnov~re,
tialem, Fo~mam subrtantialem voca- quam in varias species late fussam,
·mus : alterum vero illum secunda- uno nomine Alterationem d ixerunt;
rium , & reí jam exístenti a~venti- ut cum aliquid fit ex frígido calidum,
tium, Formam ·accide11talem. ex moli dururn , ex raro densum,
His ita constitutis ,qu<l: evidentissi- &c . Atque ita rerum naturalium va–
me percipiunt ií' qúi' ut verbi~ s. ríetatis duo fecere principia' nempe,
Augustint utar, i:pente potius quam Sub!tantiam , qua: esset veluti ma·
.oculis , penitiora natura: inspiciunt; teria; & Qualitates, qui bus varíe for–
unum exam ina"ndum superest , quous· mata illa Substancia , in varias rerum
que procedat rebus? Exin· species verteretur.
de enim pender rimorum Principio- Vet-um, cum ha: du<l: mutationes
rum cognitio: Nam, CUClJ res natura- mere ~ccidentales sint; neque intelli·
les sint mutabiles , arque mutatione gi pojsit ' , per eas novam produci
ead<!m sunt earum, qua: ipsius subst'.'antiam , Aristoteles muta.tionen&
rnutationis, principia. Corpusculista:, ulterius promovendam censuit ; at–
ut ex diélis constare potest, unam que eam pertingere usque ad ipsam
tantum in rebus corporeis proprie die- primam essendi basim, nempe, subs–
tam mutationem agnoscunt , nempe, tantiam. !taque docuit , res naturales
mutationem localem : Ad eam enim non uniformiter, & constanter defigi
tacidem revocant oranem rerum va- in illo suo eue primario , quod acci–
rietatem : quatenus , scilicet, corpus- dentibus formis substat , & ob id¡
cula per motum localem varíe invicem Subrtantia, dicitur; sed illud quoque
contexta varias res exhibent. U nde mutationi in seipso esse obnoxium,
in eorúm sentencia ( quamquam id qua ab una specie substantik transeat
parum perpexere) ad:nittenda est ad aliam. Haac mucationem vocavit
quidem in rebus distinélio aétus, & Generationem Sub1tantialem , eo quod
potentia: ( nam ell sublati concipi ne- per eam , corrupta , qua: prius
quit . rnutatio; ) sed ita , ut corpus- erat , nova substancia producatur.
cula se habeant, velut potentia, & Cum igitur aliorum Principia non
materia: rnotus veró, seu vis motrix, sufficiant , ad ejusmodi mutationem,
ut aétus , quo di11erse disponantur. alía pen:riora statuit, qu<l: nec sensus,
!laque nullam aliam formam agnos- nec imaginario assequi valent ; sed
cunt, pr<eter vim motricem , & ex: tamen ex: ipsa generationis substan–
d natas corpusculorn01 vacías dispo· tialis notione , rnens & ratio eviden-
¡itiones. ter deducir.
Fa To-