De Genere.
Art I.
\
' d' .
.
'
.
1
53
incomplete
,
1st1ngu1 gen us a spec1_e,
q ure ¡:, r:i:diL tur
per
rnodum
e~sentlée
cumplc::r :e.
H.x
hac deffinitione C()!liges, cur ge–
nus dicatur natura
perfeEiibilis
,
con–
uahibiiis
,
8
potenti-alis.
Dicitur
per-•
fe[/ibilis ,
quia potest perfici per diffe–
rentias supervenientes. Dicitur
contra–
hibilis,
quia est aliqui<l vagum, & in–
d ifferens ad piures species ; per d iffe–
Tentiam vero ad Unam determinatu-r.
Dicitur
potentialis,
quia est in poten–
tia ad recipiendas.dilferentias; sic ani–
mal perfic,tur , & ad speciem huma–
nam determinarur per r.ationale.
Obj.
1.
Deffinitio illa convenit aliis
a
deffinito : ergo non est bona.
Prn–
batur antecedens : Conve nü enim en–
ti, siquidem ens est unum aptum in–
esse mvltis spé<:ie
differentibus~
&
pra!dica-ri de iHis in quid.
· Resp. Ñego ,antecedens.
Ad
pro–
bationem , dist-inguo: ens ese unum
aptum , &c.
unum perfefle,
& uni–
ta te analoga, concedo:
perfefJe,
&
unitate unive-ca ,
nego. Siquidem,
ut dicetnus in Met haphysica , ens est
añalogum suis inferioribus, ideóque
n on est genus; nam genus, sicut
&
alía uoiversalia , debet
univoce
pra:–
d icari.
O bj.
2.
Prredicari in qu id , seu
substantive, est nobilius , quam pra:–
d i.cari in quale , seu adjetti ve : ergo
non con.venit generi, sed potius dif–
ferenti-<e. Probatur consequent ia: Per–
fetti ori debet competere . nobilior mo–
dus p"r<edicandi ; sed differentia est
perfeélior genere : ergo c.lebet ei <:on–
\'enire nobil ior modus
pra!dicandi,
non vero generi.
Resp. Nego conseq.
Ad
probatio–
nem ,.
c~rn ces~a
majore, dis"{inguo mi–
norem : d1fferentia est
nobilior
gene·
'fom. l.
re :
serunl úm rem,
concedo :
ucun.
dum
modrun
concipiendi
,
nego.
Ge–
nu e ni m
concipi t ~H
, u t prima ,
&
fund amt!ntalis nuli-o rei, cui diffcrert..
. tia: concipi untur supcra cid i
~
u t
in ho ..
mine , ptimo concip10 gradu m ani–
ma lis-, ut
fund.ament~lem
notionem,
qua
horno
cum c:Eteris animalibus
convenir ; cui concipio, advenire ra–
tionali ta tem, per quam dive rsificetut
ab al iis.
Ex
quo patet " genus esse
nobilius ex modo concipiendi , quam·
differcntiarn;
&
esse ut fundament um
primum
natur~
specifica:. Onde rni–
rum
~O A
est, si exprimatur,
&
pra!–
d·icetur nobiliore modo , scillcet, subs•
tantive : Fundamento enirn convenir,
ut aliis substet.
1
Dices : Genus pr;rdicatl!r de mul–
tis
etiam numero diffe rentibu¡ ,
u.t,
animal de Pet ro ,
&
Paulo : ergo ma–
le
d icitur , pra!dicari de multís
spe-l
cie diversis.
Resp. D istinguo antecedens : Ge–
nus pra!dicatur de multis numero di–
ferentibus ,
immediate
,
nego :
me–
dio:te ,
concedo. Genus enim imme·
d iate pr;rdieatur cle speciebus, arque ,
illis mediantib
individuis.
Qua:res·
R
- 1
n pr<i:!fata defñ.
nitione
qtt
deffinitum?
Utrum
secunda i
g eneris
,
seu gene-
ritas ;
natura habens talem ge-
nereitatem;
ve!
compositum ex utro·
que?
Quidam hic magnam disputatio–
nem movent, sed minus necessariam:
FacHe enim expediri potesr, ad 11er.
tendo , genus
hic
deffi niri per mo–
dum termini concreti; T erm in us con–
cretus, ut in minori Logica ob er,
vavimus, tria dicir,
Formam , w bjec–
tum,
é6
conflat um ex utroque.
Por–
ro '
cum
illud
confl.at1.unduas res
Vad
o