166 / 298
1 )O
Logie~
rnajOf'is
pdma
pars.Disp.
I.
Qmest.
l.
Resp. Ha!c omnia genera uno mo- dentale est.
U nde ·,
si~ut
al bum est
do inesse mu.ltis, nempe, ut quid es- accidens rea le conti ne ns sub se hoc ,
sentiale incornpletum,
&
commune:
&
illud album ; ita individuum es t
Unde referuntur ad unum universale, accidens rationis sub se continens
nempe, genus in qlmmuni .
hoc ,
&
illud individuum.
Óbj.
3.
Sunt decem pra:dicamenta:
Deftinitiones cujusque universafü
ergo
&
decem universalia.
jam przlibata: sunt in minori Logi-
Resp. Nego conseq.. omnia enim ca, atque infra expendentur , cum
de
pra:d1camenta pertinent ad unicot11 · -singulis agemus.
·
universale, scilicet, ad gerrus ; pra:-
4-!icamenta enim sunt suprema
rerum
ARTICULUS
V.
genera.
Obj.
4.
lndividuum pra!dicatur
de
multis, ut de Petro, Paulo ,
J
oanne,
IJ,lc.
ergo est univcrsale.
Resp. Dísunguo antecedens : Indi-
viduum pra:dicatur de multis quoad
·.recundam intentio1>em
individualita–
t is, concedo: quoad
naturam inten–
tioni st.lbjeé1am
, nego. !taque indi–
v id uum duo importat , naturam in–
dividualem,
&
secundam intentionem,
a
mente huic natura! attributam: Evi–
doos est,
~aruram
individualem uni
tantum conveQire, ut naruram indi–
vidualem Petri solí Perro : U nde non
est. universalis, sed singularis. At se–
cunda intentio, qua: h u1c natura: tri–
buitur
a
mente' rnultis talibus
riatu•
ris attribui potest.
Instab1s: ergo ha!c secunda intentio
~st se~tum
quoddam unive'rsale.
Resp. Nego conseq. Ejus enim uni –
versalitas reduci tur ad
speciem
, aut
ad
accidenr.
Ad
spedem
quidem
,
st comparetur ad hanc,
&
illam in–
dividualitatem: Nam individua litas in
.communi est qua:dam species secun–
da: intentionis, su !> qua concineotur
h:i:c,
&
illa individualifas. Ad
acci–
dens
vero , si comparetur ad naturas
individuales: nam, quod intelleélus
tribuat Petro,
&
Paulo secundam in –
tentionem i11.d1vidui
1
hoc ipsis
acc~-
4.n aniversale sit genut ad
quint¡_ae
univer
r4/i1J
~
-
E
Tsi. quinarium universalium
nu ·
·
merum vulgo omnes
admittan~;
sunt tamen, qui velint, solum genus,
&
speciem esse proprie u r.iversa!ia ,
ca:te ra vero improprie ,
&
analogice;
sicq ue nolu nt conüneri sub u niversa-.
li , ut suh proprio genere; nam species
uni voce genus participare debent. Sit
taµien
e o Ne L u s 1o.
Un
ivert ale
fo
commun
i
ert
proprie
ge–
m.u ad qainque univer salia.
Probatur: ge
u..s-
es't , quod prredi–
cacu r de·multis specie d ifferen ti bus in
quid incom_plete ; sed universale in
communi prredicarur de quinque uni–
versalibus , tamquam de specie d iffe–
reotibus, in qu id incomplete : ergo est
~enus
ad illa. .Probatur minor: pra:di–
catur enim per modum termi1'i qu id–
d1tativi expri mentis, in quo ista qui11-
que essentialiler conveniant·: siquidem
in hoc copveniunt, quod sint .univei' –
sali:i., seu unum aptum inesse
ul"tis.
O bj.·1. G enus debet pra:dicai.;j.,uni.–
voce; sed universa le non pi:záic,atu r
univoce respeélu quinque un ive rsa–
lium: ergo non est genus ad illa. Pro-
ba-