De divisione Universalium.
Art. V.
1
5
1
Hatur
minor : universale eH unum
in mnlti ; sed esse unum in multis non
coo venit univoce quinque u11iversa–
J1b us
:
ergo universale
non conve–
n ir nni voce , &c. Probatur minor :
esse in mu!tis essencialiter ,
&
esse
in
mult is ac identaliter , oon .est esse
in mu!us u nivoce ; sed genus ., spe–
cies
' & uifferentia sunt in mulcis
essenci;i lirer; accidens
vero
est solt'i m
in m•il tis accidentalicer: ergo esse in
multis non convenit univoce quinque
U nJVl!í S:lli
Uii,
R
sp. Nego minorem.
Ad
pro–
hationem ,
nego minorem.
Ad
ejus
proba~ionem
distinguo
:
·esse in mul–
t is
e
sentialiter,
&
esse in multis ac–
cidentaliter, non est esse in multis
univc,ce ,
quantum ad
.enJitatem,
qu<.e
est in mulns ; concedo :
quantum ar:l
intentilmem
rmiver.ralitatit
,
nego;
id est , illu9 , .quod respicit multa , ut
eorum essen tia: ,
,&
illud, quod res–
picit multa ,
ut
quid ad·ventitium,
1100
conveniunt 11nivoce quantum
ad entitatem.; attameh possu nt con–
venire quaotum ad univecsalitatem;
Universa}itas
enim
..exigit prrecise.,
·u t.' al iquid resp iciat multa, tamquam
superius sua
inferiora
:
porro , tam
accideos ,
quam geaus , vel diffe–
ientia, respi.ciunt multa ,
lit
.supe–
iius sua
in feriora. Unde universali–
tas dicitur univoce .de a ccidenre ,
&
de . ali is universalibus: sicut
.e
se pr<e–
dicatum . convenir
univo.ceDeo,
&
cr~aturis,
substanti
re , & accidenti ;
dt1m
e nim dico : Pater reternus est
·D 'eus ; horno
est justus , horno est
animal:
D eu1
,
ju1tu1
,
pnimal
con–
veniunt univoc.e
fo
ratione prredica–
ti ; quamvi
quant.U.m
ad .en.titatem
sint maxime diversa
1
&
nullo moclo
-univoca.
j.
z.
Si uni versale ess t genus ad
qu inque u niv·ers.alia , sequeri;!tur,
ge–
nus e se
spec1
m,
qu ia
p
neretur.
sub univ rsali in c rn mu ni, 1amqJ.J:\.ffi;
species sub suo genere. Sec¡ uJ,'! retur
etiam
,
sp
cíe
esse gen us
~
n;i m
universale esset qua:
m
spec1es ge–
n
ri ~
,
&
alia
j us nqd i absu rda :
e¡:–
go,
&c.
R esp. D ist"ng1,lo ; seqne ret r, ge–
nus esse sper"em ,
sub eodem respec–
t u
,
nego ;
,1ub
,tiveoo
re1peffu,
c_o n–
.<;edo: n am genus respeélu un iversa–
lis
in communi esr qua:dam species
univer~alis
:
respeétu
vero prnpria–
rum
specierum est
genus.
que
mirum
.est , quod ista en tia rationis
reciproce sese denominent ,
&
in–
cludanc ;
ita ut ., q uod un o modo
esr genus ,
alío modo sic species ;
l'el .contra : N am etiam pra:d icatum
potest es e su bj élum,
&
subjeélu m
pra!dicatum : deffi nitio potest esse dtf–
finitum : demonstratio potesr
e
ip–
sam .demonstrar.e
1
&
sic de aJiís eptj–
bus rationis.
Insta bis : Sal tem sequeretur,
5pe–
dem ut subjicibilem generi esse uni–
versalem, quod infra rej iciemus.
Pro–
batur sequela; Quod subjicitur uni–
versali est un1versale:
.er.gosi species
.subjicfatur univer:;ali
ut gened ,
u~
subjicihilis generi est universalis,
R esp. Nego sequela m
f<;>rmaliter
sumptam. Ad probationem, distin–
guo anteceden
; quod subjicitur uni–
versali, est universale , form"aliter
ex
~o,
quoá
.ruhj iciafur
,
nego ;
aliimde
1
ex eo , q uod ,
scilicei
,
habeat iafe–
riora sub se,
~once.do.Sicuc
~nim
ho–
rno
non
est
animalfo rmafüer ,
ex
eo, quod subjicitur aoimaJi , ut ge–
neri ; sed porius e contra; ideo sub.
j.icitur
animal ,
ut
gene1i ,
q~1ia
<jliun.