1000000219

155 / 298

\ An natur~ sint universales. Art. l. 139
tra retn; sed narur.1! universales sunt
qe essentia singularium: ergo non
sunt extra singularia. Major cons–
tar eic rerminis: essentta enirn cons–
tiruit rem, imo , est ipsa res essen–
tialiter. Minor demonstratur : quod
pr;:edicatur essentialiter, est de essen–
tia ; sed natur;:e universales pra::dican–
tur essentialiter de singularibus ; ha::c
ecum est vera , Peirus est essentiali–
ter horno : ergo sunt de essentia sin–
gularium.
EK his colliges, ideas Platonis, si
essent, no posse dici Universales in
euendo ; qu ~a non essen.r in rnultis,
sed solum in causando , & repr1esen–
tando, quia essent causa:: , & exem–
plaria multorum.
Obj. Scienti;:e- sunt de rebus univer–
salibus, & imrnutabilibus ; sed dan–
tur scientia::: ergo daPi debent natura:
originales univ.ersales , & irnmutabi –
les, circa quas ve'rsentur: -ergo idea:
separata:: a rebus.
Resp. Distinguo majorem: scientia::
sunt de rebus universalibus, & im–
mutabilibus, qnoad connexiG nem prce–
dicotorum euentialium , seu quoad
essentiam ' concedo : quoad existen–
tiam, nego. I est , scientia:: in ipsis
rebus mutabilibus , & singularibus
non respiciunc exiscentiain , & acci–
dentia · particularia: sed pra::dicata
qua:dam necessaria ~ quorum conne–
:xio cum es enria est imrnutabilis, uni–
versalts, & perpetua. Ut, li et, hoc
corpus generari , & corrumpi, sit
áliquid singulare, & mutabile ; atta–
men immuta biliter , & universaliter
verum est, omne corpus, quod cor–
rumpitur , constare parcibus disso–
lubilib us : Et hoc modo scientia: di-,
cunrur esse de universalibus , & per·
p~tuis ;·qoa quod sint de natuds reip·
sa separatis a singularibus ' sed quia
naturas singularium corruptibilium
considerant sub modo quodam uní..
versalí, & invariabili. S<:!d id iterum
explicabimus infra q. 3· a..rt. 1.
Qu;eres : an revera Plato posuerit
has ide;is , ut substantias in se extr:l
singularia existentes ~ ·
Respondeo; videri , ita censuisse:
natn ob id eum impugnar passim
Aristoteles; quem, aut .Platoni palam
imposuisse, aut ejus mentem non per–
cepisse, vix credibile ese. S. Thomas
inclinar in eam partero , I. p. q. 15.
are. 4. lid 1. Eum tamen gravissimi
authores , ut S. Augustinus, ita eJC–
plícaut, ut per ideas suas non alias
intellexerit , quam qu;:e sunt in mente
divina. Sicuc enim artifex habet in
mente ideam operis faciendi , ita su..
premus mundi opifox ai> a:terno ge–
rit in mente sua ideam creaturarum
omnium, ut docent Theologi : unde
Boecius de Deo iuquit:
---- Pulchrum· puicbtrr;rnu.r ip1•
Mundum mente geren.r , similique ab
imagine /ormanr.
lsta: autem idea: . vocantur munlá1
archetypur, de quo diicit D. Joannes:
Quod faélurn , in ipro vita erat,
id est , int ibiliter , ac proinde
vicaliter , in Deo prreexistebat al>
;eterno. Et D . Paulus 'ad Hebr. r 1.
hunc muodum idealem , & archety–
pum vocat, necula invifibitia: Fi–
de , inquit , intelligimus , aptata es•
se U !&ula verbo Dei , ut ex –
bilibus vilihilia fierent ; id est
invisibili modo in mente Dei existe–
rent, initio temporum in suo esse na·
turali condita sunt. Ex quo sequitur,
natutasrerum triplicem habé-re statum;
scílicet, idealem in mente Dei ; na–
'"-'"lem in a:erum natura ; & intelli-
. ~a gi-