Table of Contents Table of Contents
Previous Page  63 / 652 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 63 / 652 Next Page
Page Background

QU.!EST. 111. .ART. 11.

u~

If,

Mundus

a

Deo conditus., est

r~rf~cte co~formis icle~,

D.iv.irl;:e. Ha:c autem idea est absolute perfect1ss1ma. lg1tur

&

mun–

d.us

est perfectissimus.

1

26

III.

ElectiG ooinoris boni

pr;:e

majori op• onitur

Div in~

s.apientiz; qui§ enim sapiens negle{:tO majori bono eligit minu s

~

Deus ergo insipienter egisset, si inter infinitos mundos possibiles

non elegi set optimum.

i

2

7

rv..

Si

Deus mundum minus perfectum proe optimo ínter

possibiles condid.isset , nulla huju• .;ce conditionis fuisset ratio

su ffi~

c.ie.ns.

Deus igitur egisset sine ratione sufficiente, similisque

fuisse~

anifici, qui in opere laborando non r.ationem sequitur, sed genio

1

i.r-ldulget:. tjuod dic-i non potest.

1 ,

128

Sapieo.tis est eligere media fini conveniencia. Est autem

D eus sapientissimus. lpsius igitur est .eligere -media fini maxirne

rnnvenien.tia, hoc est ,

ea

quibus finis o.ptime obtioetur. Eum i_g.i–

tu-r

mu!ldum elegjt, quo sua perfoctio.optime manifestaretur. Mun–

dus autem -0mnium possibilium optimus, o,ptirne par.efacit Divinam

perfection'em. Elegit igitur Deus mundum optimum•

.P.rop.

Rept1gnat ,

htmc mundum esse omnium possibilium optimum.

r2 9

Demonstratu r

1.

Repugnat series finita

posslbilim~ :

pos–

sibile enim dicitur quidquid contradictionem non implicat, seu cui

non advergatur rati<Y entis ; emum

vero~

quibus ratio. entis non

adver.satur , s ríes infinita d

bet

esse ; ut enim advertit

S. Tho–

rnas .(

1),

tot

sunt illa

qua!

possunt esse , quot g.unt modi, q.uibus

Divina bonitas participari potest : quandoquídem non alía ratione

creaturoe participant esse, nisi quia

Divina.ro

bonitatem particjpant;

est autem bonitas Divina infinita, atque adeo infiñitis modis par- ,

ticipaú potest ; quare

&

possibilium se.r<ies infinita debet esse (

2 };

{1)

Q..

z.

de ver. a.

9.

&

q.

20.

a. 4.

-(2) Non obsistit Leibnrtius: nam

Eprst.

1.

.acf

Bour ..guet scribit:

...Quand je dis, .

.qti'

il

y a

une infi.nité de Mondes possibles ,

j'

.en–

.....tends qui n' impliquent -point d e contradiction , c,ornme on peut for–

".l~er

des R omans , qui n' -existent jamais ,

&

qni sont pourtaat pos–

sibles. ,,

Cmn dico, inj lnito.r .esse mundos pouibilu, .imelligo., mtllam

Ífl

hoc implicad contr-adictionem , qiumndmodttm e.r:cogit m·i Romanen–

.t.:s f abultt pouunt, q1i.,e 1111ini111e quidr•m.existt11J.t ,

&

niliilominus sunt

J'ossibiles.

Itaqn.e Leibnítins .fatetur , nrnndos possibiles infinitos esse.

At

qtiomP,~

.infiniti .esse possent, si deveniretur ta.pdem

ad

optimum?