1000000215

.QV

.IEST.

III.

ART. Il.

produxit , docet , hanc rationem qua Dens se detetminavit, 'esse

ipsu m principium optimi, sive perfectionem , q&a mundus. hk

productus superat omnes mundos possibües , ideoque ínter omne&–

possibiles mundos optimus est,

rnaxim.e demonstrat Divinas per–

fectiones , ita ut amplius manifestari-

illc:e

absolute nequeant (

1).

124

Videtur autem ita dicendum

quia Deus aut nescivit, a ut

non potuit , aut noluit muncium ínter possibiles optimum cond.e–

re. N ihil autem horum congruit cum summa Dei sapientia, poten–

tia, ac bonitate. Deus ergo mundum optimum condidit.

( r)

Ita Leibnitius P

rinc. P

hilos.

§.

55. sqq.

passirn in Theo-–

dica:a. Ipsurn sequitur W olfi.us in Cosrnol.

in Theol.

l'lat. Eidem

dogmáti Leibniti.ani,

olfiani universr subscribunt. Inter quos Bau–

mt:isterus Theol. nat. c. 4 . Thummiggius Theol. nat. c.

Kor.tholthLis

Disp. de Philos. Leibn.

§.

sqq. Non multum

Leibnitii sententia dis–

crepasse Malebrancium ·ipse Leibnitius Theodic. p.

§.

203.

testatur.

D utens

Origine des décuvertes attribuées au:1; modemes.

c. 5. os–

t enderc; nititur , principia Leibnitiana de optim1s!T\O ex Veterum Phi–

losophorum operibus esse accepta, eorumque initiurn repetir

Tima:o

Locrensi , qu i apud Platonem in Tima:o ait :

I-larum

1·er~m,

id rst, ,

?Jaturre bonorum , optimztm esse iuoddam rentm optimarum princi–

pium,

D eum vocari.

Et rursus:

P erm,¡,net igitur mundus constan.–

ter talis ' qualis Cl'etútu esta D eo

optimzu rerum omnitmz

quan–

aoquidem ab optima cattsa e:i;titit' proponente sibi non e:r;empla1•ia

qutedam manz;,um op[ficio edita , sed il/am ideam , intelligibilemque es–

'Jmtiam, ad quam videlicet cum res ipste e:t:quisita quadam ratione

dfectre fzie rint, pulcherrimre e.'r:titernnt.

~rum

jam p1:idem hoc Pla–

tonis, sive Tima::i testimonium expend<!ndum susceperat S. Thomas:

nam q.

de yot. a. 5. ad

5. expl1cans relata verb<1. :

Dicendami,

ioquit,

quod illud quod D eiu

fac~t' ,

est optimum per

o~·dinem

ad Dei boni–

t atem.

Et q.

de pot. ad r7. eadem verba rursus exponens:

Dicmdµm

ait,

quod universwn quod ut

D eo productwn, est optimum

1·es –

p ectu eo1·um, qu,c sunt, non tamen respe.ctu eorum, qure /acere po–

t est.

Et revera Plato , ut ejus verl>a expendenti patet , hoc sensu lo–

quitur '

!deque proinde d istat

Leibnitii dog111ate. Potius videtur

J,eibnitius illud accepi

s3e a

Stoicis , quorum apud Ciceronem

nat. deor. ea sententia er.it :

Nihit om1iium ruum meliiu est mund(),

nihil prrestabilius , 1tihil

pulcl~rius: 1~ec

solttm nihil

est,

sed ne cogí-·

t ari quidem qttidquam me!izts potest.

V erutn Leibnitiani animad ver–

tant , Stoicos , imprimisque Zenon

em ejus sec

tz auctorem , constituisse

mundum e:;se D eum :

N ec mundo

qitidqu.am

mditts, e.'r:

quo ef.fici-túr

eiue

-11w11dtwri

.Pntm,

inqu iebat Zeno loe. cit. Quare rner.ito Diroy–

sius Cardinalis, ut Leibnitius ipse refert Theod. p.

§.

200.infercbat,

mundum, si esset ínter possibiles optimui¡ , esse. D eum, ipsuní,