1000000212

477 / 840

o p u s e u L u M vn1. ''f
; · ~ .'J'Ú.t! IÍ7tÓ~a.a'IP, quz ~ de Deo Filio dicantur , .omniM a Neftorii hz~
,. rcfl nequit Auét:or excufan •
Hoc eft: Interpres vetus ita vertit hunc locum juxta codiccs Grzcosquibus
afus eft, ofienJens duas perfonar, fed Nnum Deum, ut non de Filio folo, fcd de
Patre, & Filio id dixerit Chryfofi:o~us, utriufque perfonam Judzis dcmon"':
ftrans • Quz fortaffis leéHo fequenda en , &c. ' / .
· De hac Halefii obfervatione quod ·dicam nihil habeo , nifi quod de Chry–
foílomi mente prorfus ab Neíloriano ffagitio aliena bene fcnfit : veteris In–
terprctis auétoritatem aliis non immerito prztulit • Unum improbo, quod 0011
fatis aífeverantcr dixerit, ChryfoUomum in .iis duabus propofitionibus non de
Filio folo, fed de Patre ut Verbo cffe locutum.
At Dounzus Anglus alter, cui multas etiain Savilius notas in Chryfoílo~
mum, prrecipue in omnia tomo tertio & q11arto contenta Sa.nfü Doétoris ope–
ra, acceptas refert, nihil hrelitans, quod res eft & fenfit , & fentire fe pro–
felfus eft in hunc modum •
, Veronenfes ( legunt vel fcribunt ) óúo 7tf00'6Yl'fa 8~~ x,a; 0eov dv.:.
·t> Sf'6'7r01. Sic etiam vetus codex: Adverf us Judieos dua1 perfonas afferit ( yfo–
» fiomus) & Filium non folum diftinél:am a Patre perfonam , fed eumdem
,, etiam Deum & hominem, unam autem in fe perfonam . Q,uare 8tío wpó-
,, tr6Y/'fa non ell permutandum: non enim dicit Deum & hommem duas efse _
,, perfonas, ut Neílorius, fed Patrem & Filium, m autem um, &ho- '
,, minem. Sic itaque lege: óiJo 7rpocrCtnta ÓfiKV~, .m, 0s liv:::Jfi,71'a.
,, Dua1 per{onas o/lendem, & eumdem e/Je Deum 1 & nem. ,, e modo&:
verum Chryfofiomi fenfum, nt mmc demonftraturi fomus , cutus efl, &
depravatum non incallide locum refiituit: & difcrepantes inter fe codices con–
ciliat. Etonen im deell vox 71'pOcr6YTra, quam habet Veroneníls: Veronenfi
vox iUa '10V v, qua non caret Etonenfis •
Ad fumma que , ut omnia verbo colligam, corruptum omnes illi Chry–
foftomi co11textum cum qui nunc habetur, putant ; ex iis nemo Chryfoíl.omum
duas in Chrifio perfonas admifüfe cenfct. Nullo in codice, nullá in editione,
nulla in interpretatione latina Chrifti nomen hz duz Chryfofiomi propofitiones
habent, quod fua fpontc fuoque marte nuper Interpres Gallicus addidit, er–
rare quanto, nemo non intelligit. Cujus tamen incogitantem & omiílumani–
mum accufare fatius eíl, quam ha:reticum putare. Denique & criticis hic a me
nominatis omnium minime bene Nobilius, omnium optime Douna:usdifputavit.
Duo przíl:anda fuperfunt, ut promiffum exfolvam. Primum demonílrare ar–
gumentis, id quod Dounzus obiter affirmavit, Chryfofiomum in duabus illis
propofitionibus controverfiis non de folo Filio, fed de Patre zterno , ejufque
Verbo e(fe locufüm. Alterum, oftendere quam homini in Chryfoftomi fcriptis
non omnino peregrino, fi rem accuratius paullo difcutiat , quam , inqua{ll ,
omnia hic plana & expedita videri debeant, quam prope nulla h:rfitandi ciufsa,
debucrit efsc, idque quamcumque Sana:i Doétoris editio ncm fequare • Atque
hzc poftremo capite hujus dilfercationis exequar.
C A P U T l I l.
pr•pofitione1 Cbry[o/lomi controverfa1 non de f9/o Filio , fed- dt Patre ieterno
& de Yerbo ab ipfo fuifle inttlleélas demonfiratur.
SI pro meo jure uti vellem iis , qu~ in prima hujufca: Difser~ati~ni~
pme difceptavi de dofüina Chryfoftomi ab omni prorfus Nefcorianifau
Thlfaur. Tbeol, Tom, l/{. R r ,labe