1000000212

6;o

N T R

V E R

I A

Mutia nus, quem oefcio cur. aliqui Mntium vocent ( nam Cáffiodorus, cu

ju$

~qualis

amicus fuir Mutianum appeliat ) eodem tefie Homilfos Chryfofio–

mi in Epifiolam ad Hebr<t!os latinas fecit. Idem apud eumdemGaudentii opus

de Mufica e

Gr~co

convertit in Latinum.

Et,

ni graves conjeéhm?

falla~t

ille.ipíe Mutianus vel Motianus Scholaíl:icus eíl, in quem ·Facundus Hermia–

~1enfis

fl:ylum acuit, 'libellumque confcripfit, q1.ü extat ad calcem.aliarul'!' ejus

lucubrationum : ubi vehementer .in- hominem' commotus , quod Africanos

hirfules , propter ipforum aVigilio trium Capirnlorum cauffa defeaionem re–

darguere aufus fuiffet ,

illi

arnbitio_nern

in religione inconftantiam cxpro–

bat ; qliod VVandalis regnantibus Arianus fuerit; deinde fucccdentibus

R~~ ,

manorun1 rebus voluerit Catholicus videri , nec honeíl:ioribus etiamnum vus

fonutJZ

fu~·

amplificationem qurerere pergat. Ille, inquam, Mutianuspriniam

Chryfofiomi propofüionem ita convertir. ,, Judreos quidem ( percuffit

Paulus),

,, oíl:endens eis, in iis

Prophet~

ver.bis:

Thronm tuus Deus

propterea

unxis

te Deus, Deus tuus;

dua~

effe perfonas

unum Deum. ,, Sicque eriimGra:–

ce legiffe neceffe eíl: 800

7TpÓcrW?Ta

ó~11.1v~

11.ca'

0Eov

ubi nihil difficulta–

tis effe poteíl: , cum totus locus ad Diviai

ratem

fpeéret , nullo modo ad hu–

ma'1itatem ,

duas ,in Divinitate perfonas oíl:endat

unum Deum.

Verm1e11fcs , quibus refpondent o

mne

s fere interpretationes latinre,

íic

ha.–

bent :':

óíJo

?Tpocr(t.l?TC'I.

ÓG1lU!v~

'ltai

06ov

ll.cU

aif

.Sp!U?Tov:

oíl:endens duas

p~rfo1qas

Deum

hominem • Quod quide

in ,

nulla vi rebus illata , contra gemi–

num Judreorum errorem comrnode omnino explicari debuit, ofiendens Jud::eis

duas perfonas , ( in I)ivinitate ) ,

fimul ( oíl:endens ) Deum

hominem

( in Chriíl:o ) Nam iíl:a vocula

ET ) elt ejufmodi, ut per fe conjungat fe–

cundam partem propofüionis cum verbo ( oftendens ) proinde idem pr::efiet

repeteretur illud verbum hoc modo :

0/lendens duas perfonas

{imu_l.

ofiendens Deum

homiium

•

Idque quotidie

tit

tum Latine , tum Gt·recé ,

nec ullo inodo requirit, ut dure pe1-fonre, de quibus dicitur in prima propo–

fitíonis parte, cenfeantur pertinere·ad Deum

hpminem. lmmo

U7r~acr1yµil

,–

quz· in omnibus editionibus interferitur, ínter utramque propofitionis parte1n,

id fatis fuadet. Si enirn perfonre dure pertinerent ·ad Déum,

hominem, le.,

geretur ,fine ulla commatis nota:

ufiendens dualf perfonas

'Deum

hominem

ve! potius ut in aliquot legit Sixtus Seneafis :

oftendeus duai 'perfontfs Deum

hemine~,

Q!ii idcirco folu.s mm omnino vanum fc1

upulum paffus effe me-

rito videretur. ·

Jam

Doun~i

emet}datio pl-acet, iühilo plus eri-t laborandum:

'ót.Jo

wp6-·

(jÜR(('/.

OHKJI~

KtU

'TOll

aihdv

0so~

'ltCÚ av.Sptt¡7TOY

•

Duas perfonas ufiend

ens J

udttis,

eundem ef!e Deum,

bominem.

Eumdem enim'J quem mbdo duximus, fen–

fum legenti objicic--iíl:a fententia .: refqtle Dguna!o ,

ill~rn

ex perfpeél:a

fibi

Chryfoíl:omi

Jndreorum dofüina :ríl:imanti , adeo expedita vifa eíl:, ut du·

biranri_bus nonnullis an illa vox (

7rpÓcr6Y!ra)

qure in aliquibus codd. deefi, in.

~onr~xtum

eífet admittenda, negaverit effe hac in parte hrefüandtrm :

R_uia

rnqmt,

nequaquam

ibi

Cbrifofiomus

dicit,

Deum

hominem e/Je duJs perfonas

Nefiol'ius

fed Patrem

Filium

deíignatos in i!hs ,verbis Scripturre a Chryfo-

~~~~n~~~~~~~s',

Thronu-s tuus,

Et ,

propterea

unxit te, Deus' Deus· tuus,

ut ante

Denique quid de edirione Parifienfi an.

1636.

ubi

efi :

ót.io

dv avrdv

ÓfJl!.VU~)

xc¡:/

0sov

wt1

av'.9p'6Y.7TOV?

h:!C

fententia per fe

prre

cife

fpeétetur

neminem

conrn~bate

deber. Nam.

h¡r~

vox

ó~

)

iíl:a (

7011

a0rdv

)

cur:i

adjeél:ivorum vice fongantur, tame fua fublhnt1va refpechnt? Et unius vis

ab alterius. fignificatione pendet. Si

'TOV

á'.Vrov

eumdem,

ad Chriílum n:fera

5 ,

fic dices , (

Judlfis gur11dem

Cbriftum duo,

hoc eíl: ,

duas naturas e/Je ofiendem,

Deum,