0000747689

roó

Phyftca Difp. XI

t'/Je

Caufa finali.

quod vcco nos vclimus :aél:ibus habcmibus etlam

vndc !icutquando Dcus dicirnr dfe irnmocta\is, qufa

himn

non omur ex vi ob1eéli , fcd ex imperfe-

cll immaterialis , illa

p~·rticula

, quia,de!ignat non

éhone nofua: voluntatis , qure non vult n1li pcr

'veram cauíarn; [ed rationem, ita dicitur amare crca–

aétus real11er produll:os,

ab hoc ohic&o penden-

turas proptcr bonitatcm foam,non quia

lit

cauía·, fcd

tes ; aélus auccm d1uinz volunra1is denominant v-

quia e!l ratio amand1 illas,& ficut Dcus illo aétu,quo

num ob1eél:um volitum proptcr a\iud,cmarnfi ipfi non

fe amat necdfario libere amat crearnras fine addino–

non lint fatb gratia ahenus : erge'\liccndurn cll ef-

nc,vcl auamcnto reali , ita idem aétus vt tcrrninatus

fetl:us ,

opcrationes Dei ad extra vcrc haberc

ad Dcnm porcfl dici ratio no!lro modo

cócipicn~i,cur

c:auiam fina\em, eo pra:cisc, quod amentur iratia

cxtendatur ad creaturas nulla interucniente caulalita•

alterius.

t« propria.

21 '

Vlmno ,quia non rninus producuntur

opera~io-

;.patetex diél:is 1.concl.

nes a Deo g1atia bonitatis ipfiu, Dei, tanquam pro-

Ad 4.patet ex reíponfione ad primurn,& fccundú,

ptcr motiuum primum , ac producumur,

hunt

iuia iam

explicuimu~

docuimu!que minime pofíc ca-

effe6h1s

creatura gratia alicums tanquam fin1s rci,

'\ere h<iotionem meraphoricam in Deo íumpram pr9

qua: opcramr , (ed illum cffell:u m, quca opcraruc

v¡:ra caufaliute finali.

gratia alicmus , o·pramr propter fino m ipfa cauía:

fi~~m~militec

Deus operamr íuos cffeél:us propter

~*~rfufuf,rftsfi .it;rfi,fi~~:sfi,

S E C T I

vltim

Argumenta aduerfaria fal–

uunwr.

,, 3

D argumcnta,Re(pondemr, quod licut Deus

eminentiffimo modo Íe pee íc1píum amar

ii–

ne vlla cauíalirate , vet,dfclliua circa amorem, qua–

tcnus

nobis concip!rnr vr v1talís aél:us, v 'l fbrma–

circa ipfom amantcm , quamrn' rali amere a–

·mans confüruitur,ita intelligcndum dl Deum emi–

nemitlimo modo amare fe prdpccr

fe,

& aha eriam

propter bonitatem fuam abfque vlla caufalirarc fi–

nali citca eundem amocem , vel fui , vcl aliomm,ar–

que ira c11m dicirnr fe amare motaph oricc moms,

vel imelleél:lls a.bonitate fua,loqmitio éll meraphoci–

ta (umpta ex modo, que. nos concipimus res diuinas

ad modum humanm1m;quomodo d1cit etiam Boe–

tius libró rertio,de coníolatione prof. 3.

111fitam

bo.

nitatem liuore cucntem pepulifii: Deum, vr res ex–

terna opcraretur ; vnd.: ad primum negacur mera–

phoricam motioriem finis ita h•bere lo€um in diui·

na vo\11ntate licut in notha;nam in noíha ira illa mo–

tio d1cimr meraphor:ca vt ramcn

lit

vera caufalitas,

quia eíl: vera dependenriaa in aél:u proprer finem

clicito a caufa eflic1éte;in diuina aurero voluntate nó

ell ralis motio meraphorica, nec verc clícitur all:us,

Íed e!l eminens qua:dam amandi ratio., qure licue

cíl: fine diíl:inél:ione aél:uum, vel potentiarum, ira

criam e!l fine vlla vera,aut metaphorica motione,vn–

de in nob1, datur ClllÍalitas,& dependentia

fine.

;1.,~

Et eadem relponlio m bucnda eíl Íccund:i: etiam

rationi,nam illa partícula proptcr,vt optime notar P.

Suarcz,qnando De11s dicimc amare Íe, vel alia prop–

rer boniratem fuam non !ignilicat vccam caufam ip–

fiusamoris,;íed cationem tantum obieéfamn, vt dixi

voluntatis diuin;e;falftun autem eíl Deum

amare

pcoptcr íe tanquam'proprcrcauíam linalem, Dcus

enim non e!t linis fui ipfius , qu s cnim vnquam ita

loquutus cíl

aut quornodo potefr habere finem, qui

non habet pcincipium

ni!i fonaf'Ie

n~gatiuc

dicanlr

1inis fui.qnia non habct alium linero , fic enirn dici–

tur Dcus efíe

fe , ideíl: non ab alio, íed hoc íeníu nó

' -cll finis Íui per caufahratem linalem, licut neque cíl

Íe pee efficientem FalÍllm ítem eíl: amare vnum

pcoptor aliud elle idcm,quod ex amorc vnius moucri

ad amorcm alterius,fi illud cx,lignilicet cauíalitatem

propriam vel diíl:1nll:ioncm in re 1nrec vnum amo–

ie~,&.

aliuni,nam in rigore ad vcritatcm illius lo-

<~unonlf

íufficit, quod

vn.um

Út

ratio arnandi aliud..

DISPVTATIO Xlll.

'{Je Infinito creato cathegore–

f(iªtic o.

Q V

..tE

S T I O

Vttum diuinitus poílit produci Infi:

nitum aétu per effetttiam,&:

fimplic1ter

SE C TI O

Sententia aduerfaria probat1w.

1 .

M A

Íentcntia alfecir, polfe produci

Deo Iafinitum per eílcntiam ,

!impli~

citcr.

Probatur primo ,ex D.Th.qui fic ait ,Virrus cnim

rei proportionatur dfcntix eius;li cnim dli:mia Dei

cll infinita firnplicitcr , oponer, quod eius virrusfit

etiam fimplicirer infinira:crgo porcíl produccce infi–

nitum fimpliciter,cum quanmas vinutisper effcél:um

cognolcarnr.

Secunclo,Ideo Parcr fi.ternus prodÚxit infinirum 3

Verbum fimpliciter affeél:um infinitare pcr c!li:ntiam,

quia potencia geueratiua Pauis, per quam produci–

tur ell infinita fimplicirer;fed omniporcntia Dei, pcr

quam poteíl: produci crcamra, cíl inliaita fimpliciter

pee efíentiam : ergo potefl producere infinitum fim–

plicitec pcr elfemiam.

~rtio,

qnod eíl: perfeél:um in elfcntia, '

po–

tcoria, vnum pore!t producere perfrll:um vt vnum, 4 _

quod ell,vt duo pcrfeél:um porcíl: vr rale 10du–

ccce;Ced Dcus cll infinitus per elfenriam,

habct

potentiam fimplkirer inlinitam : ecgo

potcíl: pro–

ducere limplic1ter infimmm per

elfcnti~m-

Maiot

cll cerra.quia fecundum

perfell ion~m

cau(;e produ–

citur cffcétus,quia ca11fa vr oir Aníl: lib.. phyCc.

eíl: menfura perfeél:ionis effcélus ,

ideo perfcélio-

rem cffeélum preducit leo,quam formica,

horno,

quam lco,&c.

SEC 'IIO