77 / 410
sobre las Teologfas Nacionales.
67
raban, no reputando todo lo demas que se decia
Divino , que como simbolos,
y
alegoricas re–
presentaciones de una sola Divinidad, 6 una
con nombres '
y
dictados diferentes '
6
a
lo
mas decoraban con el nombre de Dioses
a
in..
feriores criaturas ' bien que superiores
a
los
hombres , dignas por su grado de veneracion,
y
culto (
1).
~iendo
.la Mitologia la principal
E
z
fuen-
(1)
Nam
&
vulgus in multis Deum naturaliter confitetur,
cum mens
&
anima sui auctoris
&
principis admonetur. Dici
frequenter audimus , 0 Deus!
&
Deus videt ;
&
Deo com–
mendo ;
&
Deus mihi reddet ;
&
quod vult Deus ;
&
si Deus
dederit. Atque hrec est summa delicti, nolle agnoscere quern
ignorare non possis.
B. Cyprian. 'lib. de ldolorum vanitate.
Quid quod omnium de isto habeo consensum
~
Audio vul–
gus , cum ad ccclum manus tendunt , nihil aliud , quam Deum
dicunt ,
&
Deus magnus est ;
&
Deus verus est ;
&
si Deus
dederit. Vulgi iste naturalis sermo est, an Christiani confi–
tentis oratio.
Minutius Felix
in
Octavio.
Vultis ex animre ipsius testimonio comprobemus
~
qua?
licet carcere corporis pressa , licet institutionibus pravis cir–
cumscripta, licet libidinibus
&
concupiscentiis evigorata , li–
cet falsis Deis exancillata, cum tamen resipiscit, ut ex cra–
pula , ut ex somno , ut ex aliqua valetudine ,
&
sanitatem
suam patitur ,
&
Deum nominat solum , quia proprie verus
hie unus Deus, bonus
&
magnus:
&
quod Deus dederit , om–
nium vox est. Judicem quoque contestatur illum, Deus vi–
det,
&
Deo commendo ,
&
Deus mihi reddet.
0
testimo–
nium animre naturaliter Christianre
!
Tertull. Apologet. cap.
17.
Cum vero ipsos Deorum cultores srepe videamus Deum
summum
&
confiteri
&
prredicare , quam sibi veniam sperare
possint impietatis
sue£~
qui non cognoscunt cultum ejus,
qu~m
pror-