[409-412]
dixit: "Pater, magni cuiusdam Principis nuntius adsum, ut,
Fratribus omnibus praesentibus, aliquid Patri custodi praefec–
tó
u.estro renuntiem. <Ostiarius> re cum < Patre custode com–
municata> fecit <petenti> potestatem introendi in tricli–
nium; ubi, cum fraitres omnes nemine excepto adessent, ille
< qu.i aduenerat> in medium progressus, ita ldqui coepit:
[409]
"Pater custos, l!losque reliqui íira:tres, nullo de iis quae_
irobis renun¡tiaturus sum timore afficiamihi. Diabolus ego sum,
ille hominum i:nsidiator et inimkus qui Dei quóque cultores
insector et exagito, <ne<que alia mmc de ca.usa> a magno il!o
Deo om.nipotentie huc missus adsum. Nihil quicquam laedam
uos. Vobiscum autem quo nunc sum habitu tantisper manebo ,
donec Deus uoluerit.
[410] Vos .autem rem silentio pre–
mite, neu cuiq.uam haec narraueritis, ne forte ·:Deus in
UQS
grauius anhn.aduertat. Hac in · urbe eleemosynas omnes ipse
rogabo: D.aec est Dei creatoris mei uoluntas, qui me pro-pter
superbiae peccatum hoc poenae genere afficit".
Cum
Patres 1id
Dei uoluntate fieri perspicerent, taoite Deum adoraueoint,
[411] occulta Dei facta admirantes. Diabolus igitur biennio
in eo coenobió .
c~mmoratus
est, quotidie per urbem mendi–
cans ac praecipue a mercatore quodem ditissimo < eleemosy–
sam> petens. Qui uer0 mercater, ut erat animo duro et inmi–
ti,
ne semel quidem eleemosynarh largitus est. Quocirca diabo–
lus, quotiescumque ab eo eleemosynam petebat, his uerbis ad-
. m:onebat: '.'Pae:nitentiam age, quae debes redde, de ·peccatis
dole : nescis enim. quando sis moriturus".
[
412]
Quod si
merrcaJtor peregre a:berat <diabolus>, eius seruis mandabat
ut <monita sua> ad dominum :referrent. Biennio autem pe-
. racto, Diabolus Patri Custodi reliquisq¡ue fratribus nuntia–
uit, se a Deo in eam missum esse urbem, quo mercatori illi
suaderet ·
-ut
paenitentiam ageret. Deum iam multa cum eo
· .esse expertum .út ad se c:0nuérteret. Permu1ltos . iam annos
5 7 9