1000089651

[425-429]

miser ille socius tuus sum. Frustra Deum pro me oras. Iam

enim in aeternum in inferís ero."

[425]

Socius autem

uiuus ab eo quaesiuit, quid de eo post mortem facturo esset.

Cuí ille haec respondit: "In Dei summi Iudicis conspectu

constitutus sum, ·ubi, prae metu tremens infinitas animas

magis sole splendentes conspexi, quae manibus ad Deum su–

blatis rogabant contra me: "Domine, poena affice hunc, qui

mala lingua sua tot nos

con~umeliis

affecit".

[426]

Quibus auditis iudex uultu maxime terribili in me

conuersus, me

~ntuitus

est, qui a mea ipsius uita accusatus,

:meique oblitus ac ·benignitatis suae, nullam iam in eo spem

collocans, mortuus stlm et in inferos decidí" . Haec quidem

socio narrauit.

Idem Henricus Gran narrat se in quodam libro

script~

legisse, quemdam detractorem antea mortuum esse quam con–

fiteri posset [ 427] eumdemque amico cuidam suo paullo

post quam e uita excesserat apparuisse. Qui cum reliquo cor–

:poris habitu perquam terribilis erat, tum linguam quoque es

ore foras exsertam gerebat ignis ardentis similem, quae quam

longa erat solum uerrebat. Ipse uero dentibus suis linguam

cui mortem idemtidem imprecabatur in frustula concidebat.

Simul autem illa integra rursus fiebat,

[428] atque ille

rursus morsibus concidebat, horribili cum tormento.

Tum

cius ab eo quaesiuit cur hoc supplicii genus perpeteretur. Cui

ille statim respondit: "Quoniam, quoad uixi, aliorum uitas

rodere ac carpere non destiti, ideo hoc est tormentum meum,

neque hoc tantum sed ldnge plura perpetior, in aeternum tor–

quendus.

inferis enim cuius quisque generis peccatum ad–

miserit pari similiue poenae uel supplicio addicetur". [

429]

Quibus dictis, e conspectu abiit.

583