1000089651

[214-216]

sit nobis potissimum expetendum quidque nobis ex usu futu–

rum sit. Quarto quod ea < precum> omnium maxime sit ne–

cessaria: ea enim ab omnibus Christ ianis et sciri et quotidie

recit ari debet: ex quo

oratio quotidiana

nominata est.

D.-Incipe ergo declarare mihi prima illa uerba: "Pater

noster qui est in .caelis" .

[214] M.-Pauca hace uerba sunt quoddam quasi proe–

mium huius dominicae orationis. Dum enim uocem illam "Pa–

ter noster" efferimus confirmanuor ac spe incendimur ad

quiuis petendum. Verbis autem illis "qui es in caelis" admo–

nemur, ad summum hunc patiem cum timare ac r euerentia

nobis esse accedenduni, non enim patribus qui in terris sunt

similis est, sed pater caelestis est. Iam uero, cum "patrem"

appellamus hoc quoque intellegamus oportet: Deum ora–

tiones nostras esse exauditurum.

[215] Dum uerba "qui es in caelis" pronuntiamus, illud

nobis proponi debebimus, Deum, cum ibi huius mundi sum–

mus arbiter sedeat quodcumque libet efficere posse. Tum au–

tem eadem illa uerba "qui est in caelis" dum recitamus, ani–

mo nostro obuersabitur nos in hoc mundo tamquam aduenas

ac peregrinos uersari, in finibus inimicorum nostrorum, donec

caelestem haereqitatem nostram accipiamus: hoc est quam

ob r em illius ope indigemus.

[216] D.- Nunc uoces has omnes singillatim declara

mihi.

M.-Cum

uox haec < pater> Deo conueniat (quod omnia

quaelibet ut pater procrearit atque effecerit), in hac tamen

oratione < sic > Deo tribuitur, ut pote qui bonos Christianos

sibi adoptauerit. Vere enim Deum appellet -patrem oportet

quisquis se toto carde ad eum conuertere uoluerit, ut ab eo

adoptetur: qui enim sese ad eum no.lunt conuertere aut hoc

non serio cogitant, nequaquam uere Patrem uocare poterunt.

53 4

. .