[206 --- 209) .
equum ét . duo$ canes inuenít. Qui cum. equurn iñscendfsset;
interroga.tus, quonam profícis.ceretur, "qua Deus uellet", res.:.
pondit: ·"breui autem se redituruin". Quibus dictis', ire coepit.
[206') ·
per loca
d~serfa
et siluas, uento·ociar. Cum autem ad
densissfrriarri siluam peruenisset, eremitae cas_am
inuen.it,ubi
e·quus·et canes substitérunt. Eques autem, ex equo descendens;
nóniiulla, qliorum oblitus erat, .peccata confessus est. Rur-
1
.
sus ·atite'rn éqúum inscendéns, non aliter ac prius inten.derat1.
ite
perrexit. Cum autem in adspectum magni et opU.lenti pa–
latii .peruenisset, orones constiterunt. ·Ex equo descendenti,.
amicus .qui mortuus erat, obuiam pmcessit dfoens: "Multum
-quidem tardauisti ;.unuin eriim tant"um ferculum comedendum
supecst: ·
[207] .
ex hoc sumes." Palatiuiri autém ingressus,.
"iuuenes quosdam formosissiinos praestO ·esse uidit: quos
l:lÍ-·
d·ens attcinitus rriarisit, ctim taro formosos esse adspiceret.
·'l'urri
üero
forcuiurri·ilfüd unum ·quod comedendum supefarat
au-aturo ·est.
' ·· ··Q"u6
facto
mortm.isadmomiit c0:nuiuium esse per3:etuin:;
ei 'doriium esse redeundtim. ·Viuo autem rógantí ut, Dei
~ra~
tia-in illa beata domo ei paullisper adhuc morari lic.eret: "Ini-·
rob quam celérrime mime discede, inquit: diutius enim
ces~
sauis'ti";
[208]
Equum inscendens, · a duobirs c·anibus de>–
ductus,· uento similis, eodem quo uénerat, ití:riere regressus
ets. Qui 'aum
peruenisse~
ad Eremitae casam, ad qua:tn ·confes'–
suru.S constiterat;·neque eam, neque éremitam inuenit. Cum
uád
ád domum suam peruenisset,
3¡ll!las
o:tnnes et arboré:i ra–
·dicitus euulsas conspexit, .ac reliqua: omnia mutata specie.
fu
domo uero sua coenobium extructum esse inuenit: .
[209]
Ianitori dixit se regionis illius dominmin esse. Quae·cum dixis–
set, ostiavius Abbati ea retulit reliquisque ·monachis qui ibi
habitabant. Vniuersi conuenerunt: a ·qúibus eques quaesiuit:
qui fieri potuisset, ut cum-ille nuper ex
éó
loco discessisset,
530