396 Traél. IV. Qucest. 11. Art.IV.
ne alicui .fraus , aut damnum inferatur : ut justum re–
rum pretmm non excedant , mercesque tribuant ei
usui , ad cuí deserviendum comparantur idoneas
seu
d
.
'
'
a necessnatem, seu ad commoditatem
aut etiam vo-
.
'
lupt~Le~ ordu~entur
; tamen triplicis hujus usus di-
versttatl , preuum commensurandum est. Rerum ne–
c.essariarum,
~tque
utilissimarum exiguum, quoad pos–
stt , esse pretmm debet : In rebus non necessariis au–
gere pretium licet; at in superfluis , qure ad luxum,
&
voluptatem pertinent, nullum jure naturre pretium
prrescribitur, sed aut ex artis elegantia , aut ex ar–
t~ficum ~ignitate
, aut eK. ementium conditione assigna–
n
potent (
1):
usuras v1tare , se
u
apertas , se
u
spe-
cío~
co tanqua
unum e
p
<ecipuis ad
sooieía~is
felimita e!)l speébt :
Non,
enim
,
omn ·r
f
t OI!JIIi
tellur: hic regctcr: illlc
vwlan1
felicius
11v,.,
Sub duplic'
r~sp~étu
consil:!erari commerciur,n valer : aur
quatenu~
esr rerum cornmanicatio, e porratio, adveétio; vel prout civium
aliquorun;¡ occupationem,
t~ae
conditionem constituir. Hoc tantum
respeétu
a
no5is consi eratur; nam sub pri mo ad jus publicum perJ
tiuet, ranquam unum ex pr:ecipuis publicre fdicitatis
instrumen~
tum.
( t) Dubium est, utr. emptorum copia , ac etiarn mercis raritas
licitum pretii augmentum efticiat. Pro parte aftirmativa stat gentium
omnium consuetudo ; qure
tamen intra certos limites coercenda,
pro rerum, temporum, locorum, personarumque circumstantiis. Prre–
scribit enim reéta ratio , ut ad avaritiam , temporum calamitate
non abutamur, nec alios rerum necessariarum immodico pretio
o~~
primamos. In rerum quoque utilium pretio augendo omnis avarina
abesse debet , ac proximi incommodum; quod
&
ad res saperfluas
extendí deber. De usuris longus foret sermo instituendus. Eam ju–
ri natune adversari, necnon
&
divin:e, certo certius haberi
de~
bet. Consulto in textu adhibuimus, usuras vitandas, seu
aperlar,
seu
palliatas.
fnter has
assecuratio
sortis prrecipuum habet locum,
qure
&
contraflur triHur
appellari solet, qui quidem juri contrárius
habendus. In eo enim violatur requalitas
in societate necessario
servanda, cum socius sit lucri particeps, non autem damni. Et certe
pecunia non potest
esse
frugifera , nisi industria utentis, vd
pe-
ri~