1000000224

De Perfona Spiritus

fanlti .

· f-pe reiributionis: Ex qua definitionc col–

ligirur tria reperiri in Dono.

Primufl!··em

ip~am,

qu;r donatur.

Secun~um rd~ttonem

ret dat:e ad donantem:

Tertzum

demque

re–

fpeétus tum dantis , tum da

ti ,

ad ipfum_,

cui lit datio . Non efl: autem neceffe dt–

fiinétionem realem intercederc inter do–

naos,

datum, namque unum,

ídem

ctlm

alreri dar feipfum, fimul donans,

datum

efi . Obfervandum infuper , quód

quamquam ratio doni

divinis primario,

per fe connotet •fpeétum rationis ad

Creaturas , nihilominus etiam fecundaría

connotar proceffionem per modum Iiber–

ratis : unde in illo connotara duo repe–

riuncur, !cilicet emanatio,

modus ema–

nationis, ita quód don:ltum in divinis pri–

mó debeat emanare ab eo, qui

do~t;

fe–

cundo ira emanare, ut producatur libere,

fcu fer volunca'rem, in quibus duobus ma–

ximc fundatur relatio rationis doni , qu;r

ranttim in tempore rerminatur ad Creatu–

ram , cui fir donatio.

Noeandum

3·

Dileétionem,

morem

in divinis ufurpari trif.uiam:

Prima

quidem

effentialit\Jr,

uatenus !ignificat aétum

vo–

lirionis,

dileél:ionis , qui e

co 1munis

tribus Perfonis, !icut enim In elligere,

Intelleél:io efi eífencialis Deo, ita Dilige–

re ,

Amor efi quid effentiale abfolu–

rum,

commune.

iec ndo

fumitur incer–

dum notionalirer, qua enus nem

fignifi–

cat aétionem produél:iv-am rermini prod11ól:i

per voluntatem,

fic

_D~ligere

idem

~H,

ac Spirare,

termmns 1llms non efi alms,

qwim ipf.> Perfona •fpirata , qu;c dicitur

Spiritus fanélus .

Tcrria dcnjquc

ufurpatur

mixto quodam modo pro habitudine di–

ligentis ad res dileél:as: Quod rurfus duo–

bus modis ufurpari poteíl, nimirum prin–

cipiative,

formaliter; quatemfS nempe

Pacer,

Filius producunc Spiritum fan–

étum

qui efi Amativus

(

ita loqui li–

ceat

)

feu amor omnis amabilis; dicunrur

eriam principiativc eífe Amorem omnis

~mabilis

: quatenus vero

~piritus

fanél:us

per Atflorem vi fu;r proceffionis fibi com–

municatum refpicit, quidquid efi amabile,

cenfetur effe amativus formaliter omnis

a.m:~bilis:

Qua ratione haber du plicem re–

íp él:um_; unum reaF

princípium fui

produét1vum, alterum raoonis adres ama–

ras , vel amabiles . Qualiter aí1tem

Amo–

J;is nomen ipfi propric conveniat, infra

.refolvendum efi, interim Gt

Ft·a.ffen Tbeol,

om,

III,

CeNCLUSIO PRIMA.

AnEiitaJ maxim? appropriat

ur Te

rtite

diviniJPer[on&;

Ha:c efi de

fi.de

, fiqui–

dem h;rc adorand;¡. Perfona ,

nedum

Scri–

ptur;r fllcra: , fed

Conciliorum

San–

étorum Patt·um Oraculis .confranter

Spiri..,

tus [anéiur

appellatur , quocirca S. Au"u–

fiinus lib.

1'?.

Civira_re

cap.

2:4.

eum

pepar

fanél:ttat~m

Patr.ts

Ftlii , quam

uttque appellat10n

em ltb.

11.

cap.

24.

ita ex–

pendir:

Utrum

boni

ParriJ,

boni

Filii

SfJi–

rituJ [anéiuJ, quia communj¡ AmbobuJ

efl,

rr–

él?

bonitas

diá poffit Amborum

non

aude~

tcmerariam pr&cipitare [ententiam

;

Verunta–

men Amborum eum dicere

fanél:itatem ,

foci~

!iiu au[ur fuero, non Amborum

quaji qua!i–

tatem, fcd ip[um quoque [ubjlanti11m

ter–

tiam in Trinitat: Per{onam. Ad

boc

enim

· ·

probabi!ij1 ducit, quod cum ./it,

é.J'l

Pater

(pi–

rituJ,

r&.

Filius [pirituJ,

rfJr.

Pater [anélzu,

{9"

Fifius

anEltu, proprie tamm ip{e vocatur

Spi–

ritus fanél:us,

tamqu11m [anélitaJ fubjlantii:llis,

&-.

con[tibftantil11is Amborum.

Ipfi

pr~cinic

Cyrmus

~ib.

Dialogo 7· de Trinitatc;

San–

étuJ efo,

inqujr,

Spiritus

ipfius,

non partici–

pa¡ion~

neque

~xter¡r¡a

ad Fzltum

habitudin~,

[ed natura

rf!i"

veritate

Nam ut fiupidum,

é.J'lJnfu![um_

efl

bomin~m

appell11ri

rever

qui-

m bornimm, tamen a!iud ab eo quiddam in–

tet!igi: ita fiu!tum aNmodum

l'jl

Spiritum qui·

dem Janéium nominare Spiritum

tamm

ipfr,m cxc!udm: ab eo

ut natura

[an8ur,

i:r

igde aliam in naturam excludere. Non

enimJ'tóri&, aut excellemi& modum aliquenJ

nome

rj}udilli/ignifi('abit

quemadmodum b&t:'

Pr#tcipatus,

r/.!i"

ThronuJ;

Dominatio, qu&

iiJ

tribuuntur, qutJ: ab tifo [unt condita:

[ed

[ubj}antia!em potiuJqualitatem

~xprimet,

veluti

nomen illud Pater

Patri~

é.J'lFdiut Filio, &te.

Quibus

ap~rreJicere

videtur fanélitatem

nedum appropnaram , fed etiam veluti pro–

priam elfe Spiritui fanéto, ficut Patri pro–

pria eíl: Parernit:1s,

Filio ·Filiatio.

Quod utic¡ue etiam ratio fuadet ,

at–

tendatur modus amoris, quo tenia illa di–

vina perfona procerlit: Ortmis en1m fanéti–

tas , aut malitia ab amore ,

volunr.ate

originem haber : Unde etiam peculiari ra–

tione ad illam tertiam divinam Perfonam

fpeéht homines ,

Angelos fanél:ificarc:;

quare S. Cyrillus Alexandrinus lib.

13.

The–

f,IUfi cap·1•

Sanéiur,

inquit,

JpirituJ dici–

tur, quia

fané/u¡

ejJentiali!~r

didtur, naturalis

eniml