1000000220

41 / 436

De Principiis Cartesii. Art. IV.
medium ; tandem desperata solutione
in ha:c verba prorrupit. Princip. 2. p.
num. 34. Faterzdum est ;,. isto motu
aJ.iquid reperiri , quod mens quidem
nostra percipit , esse verum ; sed ta–
men , quo pa&o fiat , non compre–
hendit ; nempe , divisionem quarun·
tlam partkularum matedce in. infini·
tum , sive' indefinitam ; atque m tot
. partes , ut nulla cog!tatione ~i­
nare possimus tam exrguam , in·
teJJigamus , ip,sam in alias adhuc mi–
norer reipsd esse divisam ( id est in
i nfinitum aélu.) Et deinde paucis in–
terjeélis ita pergit : Et quamvit, quo–
modo fiat indefinita itla dívisio , co–
gitatione comprehendere nequearnus;
non ideo tamen dubitare debemus,
quin .fiat , quia ciare percipimus il–
lam necessario sequi ex natura ma–
te.rice evidentissime cogñita. Et n. ; 1.
ad hanc suam doélrinam alludens:
Jam supra dem"onttratum ert , ali·
quam materice portion,em in partet
reip1d indefinitas áividi debere ; ut
varii motut circularet , & incequale.r
sine rarefaé'lione , vel vacuo fieri pot·
sint.
Verum in primis, ex hac respon–
sione Cartesii , eh:tcescit demonstra–
tionis riostra: vis ineluélabilis ; qua:
solertem alioquin virum ad has rede–
git angustias , ut admittat motum fie–
ri non posse in sua hypothesi sine di-·
visione materia: in partes reipsa infi·
nitas , seu indefinitas , ( iaem enim
est in proposico) quo nullum majus
incommodum ," nullaque desperauor
responsio excogitari possit.
Secundo; ut immane illud absurdum
emolliat , fallaciam adhibet, sincero
viro indignam , dum ait : Hanc di–
visionem in partes infinitas sequi
•~ n~turá m<Jteriie e11identissime cog·
nita . Veru m quidem est , quantica.–
tem esse aliquo modo divis1bilem in
infinitum , ut explicatur infra disp. J .
q. 5. Sed fieri posse, ut reipsa sit di–
visa in partes aélu indefinitas, id no11
solum non sequitur ciare ex natura.
quantitatis , seu materia: , quinimo
evidenter ei repugnat, ut statim os–
tenditur: Et tamen Cartesius hoc se–
cundum , quod est im"possibile, loco
primi certi, & demonstrati asmte sub–
rogat, ut imponat ímperitis , qui pu–
tant, parum distare hrec duo, posse
dividí in infinitum, & esse reipsa di·
visum in partes infinitas.
Tertió : Hic desidero fidem Carte..:
sii, qui pollicitus, se non alia, quam.
evidentissima principia adhibiturum,
nihilque ex eis deduélurum, nisi quod.
clare, & distínéle percipi posset, nunc
totam doétrinam motus, qui est Car–
tesiani Mundi anima, & reconomus,
reducit ad Paradoxum obscurissi·
mum ; imo , prorsus inintelligib:Ie.
Ecquis enim CEdipus capiet , in quo–
libet motu materiam reipsa conteri
in partes infinitas~ nihil inopinatius
protulit unquam Stoica Porticus: Nec
modo inintelligibile , sed etiam evi–
denter falsum , & repugnans. Nam,
ut alia mittam, evidens est , id quod
intelligitur ulterius divisibile , non
esse reipsa d1visum in infinitum ; ul~
terior enim illa divisibilitas est finis
divisionis jam faéla: ; atqui , fatente
Cartesio , omnis particula , qure exis·
tit in natura, est ulterius divisibilis:
ergo evidens est , repugnare aliquam
esse aélu divisam in infinitum , seu
indefini tum.
Quarco demum: quamvis in motu
materia reipsa divideretur in i11finitas
partículas, attamen ea divisio non ex–
pediret 1 sed magis impediret motum;
.O 2 Ne-