253 / 436
De Legibus .rr. otus.
Art.
VI.
nus consona:.
Alii
alias statuunt, Nos
hic qua 5dóm ex his , qu.:E de motu
jam d iximus, de,1ucemus.
·
Prima: lrnpetus innatus numqu am,
nisi c m natura ipsa de5truitur ; est
en im proprietas
natur~
, qua:
illam
s
mper , sequitur : Ahunde vero im–
pres us , non est stab1lts
in mobili;
sed destru irnr
citius ,
aut tardius,
juxta proportionem ejus 1.:um vi con-
. trari:l ,
:l
qua destru irnr. Id videre est
in projeétis , quo rum impetu_s ta ndem
cessat cittus , aut tardiu
, juxta re–
sistent iarn a ui mobilis , aut medii, aut
corporis occurrentis , ut su pri osren–
di rnus.
D ices: U t projeéli, ita ,
&
gravis
corporis morus cessat: Quiescit enim,
ubi locum natu ralem attigit.
Resp. Moturr · gravis cessare , at
non ejus impetum destruí :·Nam, quo
impetu locum pe_tit , eodem nitirur ad
e-um retinendum: Et, 5i
ab
eo ire-
. rum removeatur , eodem quo prius,
impetu ad eum redibit : Quod in pro–
jeétis
non
fir.
Secunda : Omnis ímpetus est suí
ipsius pr pagativus.
e
nsrat' tum in
impetu naturali, tu_m in ímpetu aliun-
e impresso:
t enim lapis deorsum
cadens obviis suum
impetum impri–
mir '
ira
&
sursum pr jeétus.
Ter.tia :
Imretus impressus , dum
communicarur aüis, miouirur in se–
ipsó : Constar expeJienlÍa. Cartesius
censet , id fi eri, quód morus ab uno
in al iud migret; ac proinde tantum
un1 · detrahat ur , quantum alteri tri–
buitur. Mendóse sane: Nam motum
u.nius ad alter um migrare , impossi–
b ile est. D einde, sa:pe
lit ,
u t corpus
motu m occtirrens alteri , illud minus
movea t ,
&
ta men
plus sui motus
ami ttat, ut ostendi
§.
7. Vera itaque
ra tio est tesistent ia co.rpor is occur–
r entis , qua:
P.rosui. rata frangir ím–
petum illius,
aquo m vetur : Unde
corpus magis
resistens corpori vio -1
lenter io ip
um
impubo, minus ab eo
movetur;
&
tamen plus minuit ejus
irnpetum. ·
Quarta : Jmpetus irnpressi contra–
rii sesse· destruunt. Sequit1tr ex prima.
Nam sibi resi&tunt ; sed <lesuuuntur
a b eo, quod illis resisttt : ergo sese
des truunt. Hinc , si globus elaterio
caren >, pura, ex argill:i mediocritec
siccata , incurrat in alium a:quali im–
peru morum , ambo cons1stent immo–
biles, eliso vicissim utriusque impe·
tu.
At,
si unus alío majori i¡npetu
rnoveatu r, hic alium secum
trabet
cliso ej us ímpetu; seJ eo segmus mo·
v_ebit ur utrum que , q!JO proprios eo·
rum ímpetus ad a:qualitatem accedunt:
Nam fl\ÍÓoris ímpetus minor est r'e–
si tentia : ergo majorem ex toto non
elidit ,
se~
pro rata sure virtutis.
H!c
nota , vim
ímpetus ex duo·
bus
cen·s~ri
: Primo, ex velocitate,
nam ca:teris pa ribus , ímpetus , quó
velocior , eó fo rtior : Hinc corpus
mJ–
nus, sed velocius motum , maj us mo–
ver. Secundo , ex pondere: Nam
1
quo
ponderosius est corpus, eó majore vi
opus est, ut mov atur. Hinc cum
éllquali velocitate corpus , quo gra–
viu est' eo major m iét um infl igit:
ut malleus ferreus validius percutir,_
quam ligneus, a:quali velocit ate mo–
tus.
ltaque
in confliélu
impetuum
habenda est rat io, non solum
v ~lo
citatis , sed etiam ponderis; ex utro–
que enim pender vis movend1 , aut
resistendi. Hinc
va ri~
leges percus–
sionis,
&
confliétus imperuum dedu-
ci possent
quas persequi ,
longum
fo
re
t.
'
Cor-