250 / 436
z
3
6- Physicte pri1na
pars.
Disp. JI
I.
Qurest. J.
Qureres 4.
Cur ut pendula
,
ita
&
p lerar¡tle alia
,
vibrationes i/las edant ?
Ut chorda arcus
a
loco quiet is vio–
lente adduéta, non solum ad eu rn re ·
dit ,
sed ulrerius prog1'.edi cur , nec
deinde regredirur , nccnisi post
rntd–
ta•s' vibrar iones quiesciL : l dem fit in
a('O p
'XÚilS
rna
gnete taéla ,
CU
m
a
polo
fo ern
add uéla: ldem in bilance a:qua–
li bus affeéla uirinque ponderjbus.
Resp. Quia in his eadem est rat io,
ac in prndulis; Eorurn ímpe tus aétua–
lt
a
VI
in na ta , qua tendunt ad
(OCUffi
<JU Íetis , produélus continuó accele
ratu r : Unde, cum acr ingi t
locum
qu ietis
i
conci tatior est, quam ut in eo
possit comprimí: ltaque ulterius pro–
gredit ur; ut videmus, pueros in prato
in cita
tu
c ursu abreptos , ubi fossa im–
provisó occurrit , .etiam
invitos
Í!'l
eam ruere, quod impelUm in se ipsis
concitatum , eriam i nitaniur, su bitó ·
cohi bere
nequeanr.
Simile
quidam
accidit vi
innata:: Majorem
impe–
tum prod u::ic , qu am
um statirn pos–
sit
reprimen'.
H
inc rnobile fertur ex–
tra
rneta m , a.d quam vi
iWl innat i
tendü ; ar russus eo nimio
imp.etu
p au latim
n~presso ,
alio ab eadem vi
innata produélo ad metam reducitur;
idq ue alt ern is vicibus, dunec tandem
reciproco excessu i!lo imperus aélua–
lis sensim imminuto, succedat qu res
in
loco .naturali. .Porro, ut drxi in pen–
dulis , ita
&
in aliis , JU Vat ur bic ím–
petus ab aere , modo su pra explicato.
§.
IX.
De motus acce/eratione.
Vulgo notum est , hanc esse pro–
prietacem vis naturalis locomotricis,
Ul
celeriorem impetum causet in
pro-
g ressu , q uam in principio : Sic tapis
decidens icrnio quidem segnius fertur;
in progressu vero celerius descendit:
atque adeó tanto
vali<lit'ls percutit,
qu a ntó ceciderit ex ·altiori loco. ldem
contingit in omni motu natu ral i :
Iu–
fl ex us ramus , dum se restituit, cele–
rjus movetur in·
progres~u
: Icdem· fit
in arcu :
In
pendulis ,. dum descen–
d un<: In ipso motu acus nautica!, qüo
a
polo
abd uéla ad eum redit. Qureri–
tur causa hujus accelerationis? Qui–
d am censent, gravium descensum ac–
ce!erari, quód teme vi cinia roboretur
gravitas. lea Simplicius, apud Gassen–
dum. Alii , gravia trahi
a
vi magneti–
ca
terra!, qu;.e, quó, proprior, eó vali·
dius trahit. Alii , quód , cum grave
propriús ad terram accedit' minus
ae–
ris sit incer utrumque , a1que acieó mi–
nus resis1at. Sed hre
sim 1l~sque
opi–
n iones vel eo refutantur, quod ac:ce–
leratio perinde fiat , sive
in majori
sive in m1.nori
a
terra distancia: Non
enim solum ramus inflexus , aut ar–
cus tensus motu accelerato se resti–
tuunt nulla habita ratione ad terram;
sed etiam gravium motus parí ratione·
acceleratur' sive fi at
a
vertice turris
ad medium' sive
a
m<!dio ad imum,
licet isce sit illo terra: vicinior. His ita–
que, similibusque sententiis · rejeélis.
Germana hujus efteél us causa repe–
tí potest ex illo principio, rarione, ac
experientia ct:rto: Vis moveos a:qua–
lis validius mover corpus , quod jam
est in motu , quam quod est
tn
quie–
te: Hoc (inquam) principium constat
ratione ; nam, nt minor calor est dis–
¡:iositio ad majorem, ita minor impe- :
tus
ad
majorem :
Ut
ergo ig his non
subitó tocum , quem potest calorem
confert, sed imperfeélum primó colla–
tum auget ; ila vix locomocrix con-
juné- -