Table of Contents Table of Contents
Previous Page  494 / 714 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 494 / 714 Next Page
Page Background

Phyfica

Dirp:xn.

De Caufa finali.

ipfum

?

Cccti: iniqua e!fct ha:c coo[equcntia,cum

lit

contra fanam Theologiam,imo contra fidem,ac proin–

de rotus ille diícuríus , fcu fyllogiímns con!tans illa

maiori,minori , & conícqucntia dler malus,abíoluté–

'!Ue fallcretur,quia bonum ex integra cauía, malum

- · autem exquocumque defeél:u ; ergo diícuríus l'.Vaí–

quez , qui eifdcm defelhbus laborat e!fct malus pro–

ptcr eandem rationem.

3J

Deinde

li

e{fct

vm1s

dií~urfos

P.Vafquez tollemuc

~bíciue

dubio vis abfoluta:,

&

infinita: p0tcmia: Dei,

1mo nullnm daretur miraculum [uperans vires natura–

les; nam

(j

e!fec verurn hoc argumentum,voluntas ex

natura fua,

&

ex nariL1a virtutc non pote!\ fcrri in in·

cognitum; ergo nec de potentia abfoluta fcqueretur

quod Corpus Chrill:i non cffer indiuiíibili modo,

&

facramentaliter in .honi¡i , ac proinde non daremr

myfi~rium

Euchariflia:,q.uod en apena ha:relis ; nam

Corpm Chrill:i ex t1atura fua,& ex natiua virtute non

poten elle indiuiíibiliter,nec facramentalim;ergo nec

depotentia abfoluta,itcm Beata Virgo non pomir ex

natura fua,& nariua virmtcefre limulMater,& Virgo;

ergo ncc Íupernaturalitcr, irem natura humana non

poten naturalirec vniri hyponaticc

diuini~ati;ergo

nec

fupernaturaliter? Ecce quomodo ex difcurfu P.Vaf.

quez fequitur defüulti<> abfoluta: potencia: Dei , tota

3Ure~

fallacia huius Authoris in hoc modo arg1;1men–

tan~1

fundatur in eo, quod non difünguat ordinem ef–

fenmlem , & naturalem, id aurero quod ex ordipe cC..

fentiali efi non potell De'us alterare , quod autem ex

ordi_n: naturali prouenit poten Deos alicer difponere

ad

l~b1tum

íua: voluntatis, cum aurero hoc

q_u~

ell

fem

volu~t~teru

in cognitum

lit

ordo naturalis ;

&

non effen_nal1s, ve

patcr~x

íupradiéHs,poten.Dclis al–

terare

fac1~Rdo,

ve voluntas

f~ratur

in inc9gnitum,ira.

que vt ahquam vim habeat diícurfus ille deber in

hunc modurn cfformar.Eix vi

[u~

efrentic¡ pe!it volun–

lum~,

vt

?ºn

feratur in incognitum ; ergo nec de po–

te?ua Dei ab(olu1a potefi. Hic aurem diícuríus rc–

dms procedic.,quam diícuríus P.Vafqucz,nih1lominus

tamen non haber vim, guia antecedens cft fal[um,

~uqd

dcbet pcobari , fcd cate nunq1m11 probabitur;

cfrer autcm verum,fi nos afrerercmus: in co caíu obie–

~um

incognitum erre

moti~um,&

non pmc tcrmina–

t111um,'\uod minimc concedimos, imo alfeiirñus in,co

calit tale obiell:um non

effc

veram

<;aufa~

finalcm,

quia ha:c petit propric

mou~ri,

fcd foJum futnrul"[I c.(fe

_pururn terminum amoris.

SECTIO

vlcima.

~rg~mentá ad-uer[a~i~

foluuntur;

3

6

A

D.primum

argun~entllm

cÓnccdo

mai~mn

,

&

·

m1norcm;

&

nego confequeotiam, quia ca:tcra:

cau(a: non operantur mouendo voluntarem (icut linis,

ac proinde nó indigent illurninationc, fcu cognitione;

fims autcrn curn opcretur mouendo vol.untatem,& vo–

luntas non poffit moueti , ni(i media cognitionc,indi:

e!l

~11~d

linis,vt patet ex fopradilhs íaltcm

oaturali~

!er 1nd1geat cognitione 3d íuos effell:us.

37

Ad fecundum !reípondetur difüngucnd.o maiorcm:

non e!l nccc!faria, vt ratio fonnalis confütutiua cauía:

concedo,

~on

en neccffaria vt conditio nego.

38

Ad temum argumentum refpondetur cognitionem

e!fe conditio1mn fine qua non caufa: finalis, ad vlti–

~ª\ \'~rt.ern

illius arglllnenti rcípondeo caíum illum

r:li;;~

1

~

1

bus

fpiritualibus nunqua111 cpntingere natu–

,.

. • cd Íolurn po!fe per potcntiam Dei abfolutam

contmgetc,qtio<i nos minimc

ne~amus,imo

a!I'crimus

talcm cogniriooem non e[e conditionem lincqua non

via íupernaturali.

QV.tESTIO

IV.

~a:nam

lit

caufalitas finis.

SECTIO

l.

Sententia. Aduerfariorum.

P

Rima opinio en Conymb.lib.1. phyficorum c. 7 •

t

qua:n.11.afrercntium

cauíalimem linis dfe quan–

dam motionem mctaphoricam pra:ccdentcm altioné,

&

caufalitatcm cauía: efficientis.Han¡; Ícntcntiam vi–

dctur fequi fi.gidius de pra:fentationc,& quaotum ad

motionem metaphoricam multis N cotcricis probabi–

lior vidcrur , Connym

briccníes

lic explicant, & pro–

bant fuam Íentenriam art.1.in cuius explicatione ha:c

verba profernnt, quia tamcn hac in re non parua ell:

diflicultas,aliquot afrertioncs ad rem illufüandam

íub–

iiciemus.

Prima lit:metaphorica motio , qua res cognita ap·

i

petitum allicit

dt

ratio caufand1 finalis caufa:, non ta–

men refpdlu cuiuslibet agentis,(ed creati tantum;hk

afrertionem vr intclligaspaucis accipeea,qua: in finé,

quod ad pra:(emem locum

[

pcéfat

confici~randa

oc–

currunt.Primum igirnr in fanimc exempli gracia cer–

nitur peculiaris quzdam encitas natúra: animalisco,n–

fentanea, .

&

accommodata , <iºa: nihil aliud ell

~u¡im

primarum quarnor qualimum per millio , & rcmpe–

ries,hanc conícquitur rclatio com¡cnicntia:, Íeu

~nJ:

tatis formalis , pott haoc

fuboritu~

rdatio appctibilis;

ideo cnim vnum quodque appcutur, quia bonum ícu

conueni'c:ns e!l;tandem accedit rclatio fin is, qua

fani–

tas ad media,

&

ad ca, qua: iplius gracia fiunt refcr–

rnr: his itacxplicatis,quod motie qua tes íub rationc

c!>nuenicntis appetirni obielta ipíum .allicit

ra~io e~~:

fand~

finalis caufa:

lit ,

ex eo concluditur , qma talis.

motio non pcrtinet ad cauíá efficientem,cuius ell: pr0-

pdo,& non rranllati tio mom mouerc, ncque ad ea:te•

ras cauías,vt carum caufandÍ modos lntuenti planuni

erit,Cupercll: ergo vtad finalcmcauíam Ípcll:et,

rcl~quas concluliones pra:rcrmitto, quia nullius momcnd

funt

ad hoc negotium.

,

Secundo, probamr ha:c Ícntcntia,qu/a bon.iras finis ;

apprehcnfa ttatim ae repra:ÍenrattJr volunrati excitat

illam, & ad fui amorcm attrahit, hanc autcm att(a–

él:ionem, & excitationem fequitur all:ualisamor, qui

en propria all:io ipúus agentis nempc voluntatis:ergo

attraél:io ipfa pra:cedit all:ionem ordine natura: , cum

fa

excitatio ad illam ,

[cd

rcpugnat intdligcre fincm

aél:u c:xcitantem,

&

attrahentcm ad

fe

voluntatem,

quin imelligatur aétu caufare amorem

qua~tú

en ex

parte fua, & idcp quin inrelligatur aé\u

fioah~are,

&

c;¡ufarc : in tali igitur exc.itatione ,

& .

attrall:1one írn

motie>ne metaph!>rica pra:cedentc aéhoncm ponenda

crit caufalitas finis.

Tercio,, quia duo folum oflicia haber finis

cir~a

..¡.

agcntem, ,nei,npc moucre ipfum, ad

agcn~um,

&

te.r–

minarc all:ioncrn ci111s, fed caufaliras fims non porell:

e!fe terminatio

pon~rior

all:ionc_

=.

~rgo

erit motio

ca:

dem all:io!1e prior,probatur

m¡~or,

quia officium ter·

minancli en ponerius natura '

qu~

adeo

v~ru~

eft,

ac necelfarínm,vt finis fecundµm r.anoncm rermman-

di fa:pe (i,r

~ffeltns

produll:us per a,2io.nem ' ergo

~rt

pofterius

c~ufalitatc

ciuídcm finis , pcobatur con'.:·

qurnt1a,