[2,8-31]
Huius in
~omlo
mulier quaedam quoque ei. famulans·, ut et ille
p!J.ram .et incorruptam uitam agens fuit. Tune a diabolo temp–
tatus Episcopus ille in animum inducer e coepit se cum illa
muliere rem esse habiturum.
Eodem Hlo tempore Iudaeus quidam, cum Romam perue–
nisset ·diei tempore iam in noctem uergente, neque ibi < quo
scilicet peruenerat > ullus esset quo dormiret aut requie–
sceret locus, in magnum quoddam Idoli t emplum ingressus est,
ibi ut dormiret. [28] Magno autem timore correptus, etsi
Christianus non erat, cum tamem <alias > Christianos se
Cruce signare animaduertisset, facta super se Cruce, in an–
gulo remotiore decubuit ; nec tamen obdormiuit metu quippe
correptus.
Media autem nocte, plurimos daemones domum illam in–
gredi conspexit: quorum unus, r eliquorum omnium
prirrce.psac dominus, a singulis requirere coepit, quidnam ea die fecis–
sent, sibi referrent. [29] Tune alii aliase quisque r esponde–
runt: unus uero eo:rum in medium progressus, sic orsus est:
"At ego hodie Andream episcopum in t empt ationen induxi ut
cum ea quam domi habet muliere rem habeat. Qua quidem
temptaitione tam uehementer commoui, ut herí uesperarum
hora Episcopus ille laetaibundus ad mulierem accedens, hu–
merum eius palpando attrectarit. Haec locuto Prínceps ille
respohdit:
[30]
"Abi, r euertere illuc: coeptisque ad exi–
tum perductis .omni1bus sociis tuis praeponeris. Pulchro enim
diademate redimitum te circumire sinam". Quac omnia uidens
audiensque Iudaeus in angulo decumbens metu tremebat. Tune
~utem
Diabolus ille prínceps, eo conspecto, iussit alios ·reuise–
rent quis, eum in locum
ing~essus,
in angulo illo decumberet.
[31]
Qui cum uisum abiissent, omnes clamantes regressi
sunt, arcam ibi esse, intus quidem uacuam, extrinsecus au–
tem magnum quoddam bonum habentem. Quibus uix dictis,
~5