1000000224

Ttaa. III.

Difpttt.

II.

Art.

II.

Qpreft.

aut ·oualiras confiitueretur in diverfisfub–

jetli(, ínrercederet .ínter illa ftt>jeél:a re–

latio a::qualitatis,

i1militud.inis : Sed ín

tali

c::~fu

funnamemum non dfetdifiinél:um

rcal-iter in illis extre¡nis; Ergo uriítas,

identitas etTentia::,

perfeél:íortum djvina–

rum in Perfonis divinis, non obíl:at quin in

cis flnt realis identitas , a::qualitas

fimi-

litudo.

eplirant

quod in eo cafu non exur–

geret a::qualitas ,

íimilitudo ínter illa

fubíeéla , quía, inquiiJnt, forma pofita in

duobus fub jeéris non reddit illa duo ta–

lia; etenim ad dualitatem opus efi multi–

plicari formas. At replica faifa ofienditur

duabus infiantiis: Primó enim in Patre a::–

terno,

in Filio efi unica fpi ratio athva,

tamenPater,

Filiusfunt duo fpiran·

tes: Item in tribus Pcrfonis ejufdem fan–

éliffima:: Trinitatis eft unica a::ternitas, & ta–

men

Athanafius in

Symbol~

docet ,

quód

illi

tres funt coa::terni: ergo albedo

v.g. pofita in duobus ful5jeél:is vere faciet

alba , ade"?que duo fimilia , qua¡n–

qua~

tamen umca fit numero forma , &

conítquenter ad realitatem rcbtionis non

efi nece1Taria rsaiis C!ifF !:ti

fiundamenti in

extremis, fed fatis

efl:, ·

quod ipf: extrema

fint realirer

di~in.:t:a,

Replicant

3·

Si non multtplicaretur fun–

clamentmn, fe<¡jucrct

r.,

uod idem ·efer·

retur ad feipfum: un amentú¡n enim

e!b

id,

quod ¡:efenur.

N.ego fequqlam

Fundamentum enim

quidem ratio referendi, non

veró~~,

quód

refertur ; extrema enim Íunt ea ,

~ua::

re–

feruntur, ha::c autem funt divina::· perfona::

realiter inV'i.cem difiinéla::.

CQnfirmantur .

fupradiél:re rationes; Pra::fa–

ta:: rdationes fund¡mtur in unitate : Ergo

quantó ¡naj

r erit unitas eífentia::

perfe–

étionis ,

magnitt~din~

, tanto pra::fian–

tior erit idemitas, a::qualitas ,

ilmilitu–

do ,

·t:;c.

per confeqqens fi ·exurgat relatio

identitatis ínter d.uas fubfiamias numero ,

ycl

fpecie difiinétas, multó

magi~

exurget

~nter

extrema, in quibus erit unica nume–

ro fubfiantia.

nfuper

I¿>ices

a:qua1itas,

alia:: relariones

efic.nt

reales in divinis, fcq ueretur in Deo

dan

pl~res

relaciones reales ,

qm!m

qua–

tuor: Sed

confequ~ns

videtur falfum ,

c_omra communeni Theologorum S"enten–

t!am :

E~·go

antececlens . Sequcla majo–

ns efi ev1-dcns, nam relaciones identitatis

a::qualitatis ,

fimilituclinis diíHnguuntur

fo~aliter ~

relationibus originis; Ergo re–

verae~nt

p~o

pluresrelationes, qwlm

quatuor . Jrno 1pfemet Doétor duas rela–

tiones fimilitudinis, duas a:qualitatis

duas idcntitatis in qualibet Perfona' di–

vina. confiítuit, quarum una ad unam,

alt_era ad alteram

Pe_rfon~m

refenur ;

qmbu~

refultant

18.

}\elatiOne~r~a.lcs,

qui–

bus

quatuor rclatJoncs ongn'11s adjun–

gas, erunt in Deo viginti dua:: relaciones rea–

les.

Rurfus

ctlm

~ames

perfeéliones divi.:

na: difiinguantur ex natura rci, fintque om–

nes infinita: intenftvc , coníequens erit tot

eífe ·relaciones a::qualitatis,

fimilitudinis,

quot attributa, qua:: cene ingemem relatio–

num pumerum in divinis efficient.

Negat minorem

Doélor íbidem n. 7.

Poteft

concedi,

inquit,

quod quot funt perftéliones in

Deo /imp/iciter, totfunt etiam babitudine

(9'1

tot cequalitates: }icut tamt!n i!!ce omnes [untjim–

pliciter una res, ita

ffJqualitates Jecundum

eas [unt jimphciter u11a res.

ltaque non im–

plicar in Deo piures eífe fonnalitates re–

lativas, ficut piures funt abfoluta::.

Dice~

2.Non

ful)tmultiplicand~formalita•

tes , nec e titates in Divinis abfque ulla

urgente neceffitate: At nulla videtur eífe

neceflitas multiplicandi tot entitates relati–

vas ; etenim Perfona: divina:: feipfis pof–

funt diei invicem a:quales, ea::dem ,

fi–

mi!es; :etrr hoc eni¡n dici potefi nihil aliud

fignific.:ari ' quam quód nabeant eandem,

effcntiam,

perfec1ionem, feu quód una

non habeat aliam eífentiam , nec majo–

rem, aut minorem perfeél:ionem, quam al–

tera: Ergo

id entitates illa:: pofitiva:: fu–

perfluunt.

Nego mi11orem

ad ejus probationem

dico, quod cüm a:qualitas , identitas,

fimilitudo divina fint poGtiva::, etiam illa::

d'enominationes fieri debent per aliquid po–

fitivum; adeoque per aliq uam formalitatem

pofitivam : At habere eandem eifentiam ,

perfeél:ionem , íeu non habere aliam

e{fentiam ,

perfeélionem non efi for–

maliter aliquid pofitivum, fcd purc negati–

vum ; ideoque ' hoc non fufficit ad illam

denominarionem idenritatis , a::qualitatis ,

fimilitudinis ; fed

ad id

requiritur en–

titas aliqua , fe u fQifmalitas relativa , tu

ab etfentia,

amibutis, ctim ab ipfis re–

lationibus originis formaliteJ , aut {altem

modaliter difiinél:a.

Dices

.IEqualitas eíl: relatio

fi~pli

Cltcr