207 / 436
De Fato.
Art. IT.
1
93
non sufñciebat , piures conruHentes
puneba nt : ex quo inferebant .' ?m nia
11eces ariú evenire. Horum op1n1onem
rcfert D . Thomas ,
&
ex eo impugnar,
quod nece se non it' positi causa po–
ni effeétum: nam impediri potest . per
concursum fortioris, qu i non est ne
cessariu s, sed contingens. Alii demurn
fi
igebant ,
fatum esse necessitarem
qu anda m, omnibus eti"a:n D1is , do–
minanre m, quam murare nefas esset.
Unde 'H omerus
inducir Thetim ,
&
J 11vem
deA ;::ntes
f.icu ram Ach ill1s
rnortem, quam, quod 1n fatis exuata
es.et,avenere nequ ibanr. Fabul rnrur
e nim Poeca:, lt!ge hujus fat alis 11eces–
sitat is descriptas e se rabulis a:neis,
quas Dii nosse poterant ,
sed non
emendare. Ha!c omn ia fa lsa sunt,
&
fabulosa; ideóque meritó Patres reJi –
ciunt fatum isrnd Geniilium. Peo ve–
r~
1
&
C hristiana explicatione.
PRIMA
CONCLUSIO.
Datur fatum
legitim~
1er11u
expli·
~atum
.
. Conclusio est certa: Nam per
fa–
t um tn telligirur , evenruum contin–
g entium przordinatio ab aliqua cau–
sa superiuri cenó praescita; sed darur
t:.ilis pr:i=ordinatio
( Deus
enim ab
~remo
omn1a cercó przMdmavu,
&
p~zscivit:)
ergo datur fatum.
SECUNDA
CONCLUSIO.
Fatum proprie nihil aliud est, quam
ipsa Divina pra!orctinauo, si\•e d1spo–
sirio qu<rdam
rebus contingenti us
irnpressa, per quam Deus exequitur
decreta su
CE
P rov idenria:.
U
nd · reéte
- deffi niri potest cum Boerio :
lmmob;–
lit rerum mobilium
diipositio
,
per
Tom. II.
quarn
proviJentla
ru{1
qu~que
ordi•
nibu1 netfit.
Vel bre"vius
cum
D . T no·
ma
r.
p. q.
r r
6.
are.
4.
OrdinatÍ<1 cau–
ra rum 1ccunáarum
ad
ejfe&ur
diuini–
tu;
fot en101.
Probatur conclusio:
T um
authorí –
tate D. Thoma: ,
&
Boi!ti i, ex qu ibu s
sumitur u1ra 4ue
d~ ffi nirio
;
tum S.
Augustin i 5.
d~
Civ it. cap. r. ubi ai
:
Si
prnpterea q1,1i;quam
rer humunat
fatn
trihuit
,
quia
rn1am
Dú
vot1.m–
t atcrn
fatum
appellat
,
1e111entia11f
teneat
,
&
lingua'11
corrig:Jt.
N
G!e -
ban t enim Paire > usu rp 1re hoc voca–
bulurn ,
fu tu'71,
ne v1derenrnr cum
G :!nt il1bus consentire. Tlim dt!mucn
ratio e: N a n OITT'lia ' qu;.e hic
a
no -
bis cemporalirer agu nrur, De i provi·
dentia d 1spo uit ,
&
ab a:terno prd!s–
c ivi t : ergo talis disposirio potest pro·
.prie dic1 fatum.
TERTIA CONCLUSIO.
Etiam cti:lestis d ispositio , quam
siderum conjunét10,
&
influxus cau–
sar in rebus sublunaribus, aliquo
mo•
do fatum d 1ci potest.
ElC¡>ltt:atur: Cum enim ha:c sublu.
naria
siderum
inf:l..ixui
su ja.:eant
1
qua=libet res
in prtm1
p roJuélione
q u:i
nd.ima
crelo d1spo itionem r.:d–
p it, per quam conservar ur,
&
qua
d 1s ipaca, perit, ut probat
D.
Tho–
mas
OJlU'C.
'20.
&
lib. de crelo ,
&
mundo : ha:c ergo d ispositio potest
a li.¡unmodó d ic1
fa tum;
eo quóJ vi–
ta,
&
durati o rerum sub lu rurium
ab
ea pendeat,
&
mansu rt!tur: Proprie
tamen non d icitur facum, qu ia fa tum
sigmncat aliquid immobile ; h:ec au–
tem dispositio non est ita imm 1bii is,
ut nunquam careat efF..:étu
:
Sa!pe
enim ruina,
&
mors sublunarium ¡¡c-
Bb
ce-