203 / 436
De Comparatione. Causarum.
Art. II.
189
batur: Qua: sunt ab
invic ~m
divisa,
ti nétis. Consequentia vero probatur.
&
numero distinéta , no n se conti-
Nam aélio creara ifJ.triosece limitata
nent , alias non ab inv icem divide-
est,
&
determinara ad propriurn eff.:c –
rentur ; sed vlrtus aéliva hyjus nu-
tum, proindeque h;ec ad hu nc: H;.ec
~ero
c::aus<e
di~isa
est,
&
nu mero dis-
~n nn
adío est
fie ri
hujus effeél us , pro –
t ir.éla ab alía : ergo non se continent.
indeq ue ha:c aétio esse neq it , quin
Et si dicas, non eandem quidem nu-
hic effeétus fiat,
&
sir. Unde oec ea·
mero virtutem hujus cag,s::e esse in alia,
dem cai>sa distir.étis aétioni bus eun–
sed tarnen ei sirnilem inesse : hinc so
dern numero effeélu m producir , sed
lum sequítur ·, non eósdem nume ro,
distinétos; ut ídem ignis, dum extinc–
sed símiles effeétus posse producere.
tam facem rcaccendic , non eundem
Urgetur magis heec ratio : Causa,
igoem producit , sed novum, licet ea–
specie diversa ab alía , non cor.J tinet
dem sit vinus aét.iva,
&
idem su b–
ejus vi rtutem,
&
effeétus specificos;
jeétum, quia non eadem est aélio:
ut leo non continet effeétus proprios
! taque multó mi nus idem erit effec–
equi : ergo nec causa numero dis •
tus, si alia sit aélio,
&
alía causa.
t inéta continet virtutem ,
&
effec-
f' bj .
1.
Qua:libet virtus aéhva po–
tus
individuales
alterius. Probatur
test producere omnes efr élus intr:l
consequentia,
&
paritas : Rat io , cur
suam spF.ciem possibiles: ut qu ili bet
causa: specie distinéla:, v.irtutes ,
&
horno quemvis homioem possibi!em:
effeélus suos murnó non conti neant,
ergo
&
eurn producere potuit , qui
est limitatio specifica , qua: sub com-
ab alío, prod uélus est. Consequenda
muni genere determinat quamlibet
legit ima est. Probatu r
antecedens:
ad certam virtuJ..em,
&
effeélus spe-
Species est tata in quolibet individuo.,
cincos; atqui parite r sub sp€cie com-
proi ndequ e tota virtus speciei in vir–
m uni, causa: nu·mero ' distinél.l! per
tu te indi vidui; sed virtus aéliva spe–
individuales diiferentias limítan tur: er-
ciei tespícit omnes effeélus in ea possi–
go virtutes,
&
~
eélus proprios in-
b:Jes: ergo
&
vírtus cujus vis individui.
vicem non cont inent ,. sed qua:li bet
Resp. Nego anteccdens : Alias ef–
prnpriam habet virtutem ,
&
seriem
feét us corrupti possent iidem nume–
cffeétuum sibi correspondentium , ul-
ro reproduci naturaliter: nam, curre
tra
quós ferri nequit.
redeant ad st;¡rum P.Ossibilitatis, jam
Confirmat ur : Aélio unius causa:
continencur, u t antea, in virtute pro–
eadem numero ab alia elici nequit:
duét1va cujusvis individui existentis,
ergo nec effeélus idem nu!llero. An-
si hrec omnes etfeélus possibiles con–
tecedens constat : Nam aétio est ac-
tinet. Jmó , si indiv id uum in sua vir:..
tus ag ntis,
&
ultima aétualitas vi r-
tu te aétiva orones omninó effeé
tusin–
tutís ejus aét\va: ; 11nó , vel secun-
tra suam spe iem posicos cont1 r.et,.se
dum se totam,
ut
_plures censent; ve!
ipsum , utpote sub specie
positum
saltem secundum aliquid sui , ut in·
contineret , ut causa effeétum ; quod
fra
dicemu , residet n agente. Forró,
repugnar. Unde ad probationem, dis–
concipi nequit, ut eadem aétualitas
tinguo majorem· : Specie.s ,
&
virtus
sit distinélarum virtutem
totalium,
aéliva speciei est tata in quovis in–
aut ídem accidens in subjeélis dis-
dividuo , quantum ad rationem es-
sen-