1000000219

270 / 298

z 54 Logicte rna ·oris secun rs. urest. unic.
noris , & consequentia:: u. de non cst 3. Ar u:nent
u na orati unicate simplicir:iris , ed mus .
1lli contraria solve-
solum un rtate compositionis. Sí tamen
syllogismu > pro sola ilb tione sumere–
ru r , essec qu·d simplex: , perínue ac
propositio , qu ia. illatio illa fit unico
aélu.
ARTICULUS Ill,
An propoJitionum contrarliéloriarum
de futuro contingenti, una 1it deter–
mina/e vera, altera f alr<J , etiam.
ante decretu,m Dei ~
e Onstat , proposiciones contra:–
cliétorias in materia naturali
sse ex tota a:ternirate veras , aut
falsas, etiam abstrahendo ab omni
D ei decreto ; ut illa est ab a:terno,,
& immutabiliter vera , Bú t ria sunt
se:x : i!la. falsa, Bis tria 1unt oélo. Cer–
tum. est itidem , propositionem d~
contingenti pra:terito,.aut ·pra:senti es·
se determinare veram, aut falsam: ut
istarum : Adamar peccavit, Adamur
non peccavit ; prrma vera est,. alre·ra
· falsa. Er si quis d icat, nunc pluit in–
lndia. , nunc non pluit in India, alte–
ra determí nate vera est , altera falsa;.
licet nesciamus , utra sit vera : Even.–
tus e nim contingen·s ; posquam pra:·
teri tus est , aut pra:sens , non est am–
pliiis pendulus , sed. determlnatus ad.
alteru tram contradiétionis partem.
U nde solum qua!stio esse po~est cir–
ca proposi'ttones de futuro concingen~
ti, cujusmodi ha: ·sunt ; Petrus. dispu.~
t abit, Petrus non disputa.bit,
Qua: quidem. q,ua:stio , . ctlm hrs
temporibus adeo <;eleb ris sit , paulo
accuratíus traéta nda. nobis esr: Atque,
ut id disrinétius fiat: ·
r. Qure.>tionis statum proponemus::
2 . Sententiam nostcam stabiliemus:,
P roponitur rtatu1 Q ua:stionir.
elcbri oltm ínter anti :¡uos D ia–
leéticos q1!:e tio fu it ; an p ro µ ;itio –
num co tra itl:oriarum de futuro
conti ngenti una pars esset d et<!rmi–
nate vera ex tota a:ternitate ? hry·
sippus , & al ii quidam acu ti m '\ is ,
quam solidi affir mabant, ut r forc
C ícero , lib. de Fato: alii n e0 ab:i nt.;
eaque co ntentio multis Sa!Culi.>
Dialeéli.corum scholas. fere se conti–
nu it , donec moderni quidam Theo–
logi illam trax:ere ad sacra: doéhiña:
abstrusiora arcana explican 1. Jam,
cU.m decreta Dei eventus. libero.s ab
<eterno pra:de(finientia negarent,
qu~rendum illis erat medium , in
quo Deus futura ceno prresciret.
Cum varia media fingeren.t , qure,
ut .m.inus apta, facile refutabantur~
t.andcm illud, T heologis ig–
notum a Dialeéticis murnati sunr,
Deum omnia pra:scire in ve ricate pro–
positionum contcadiétoriarum: Quip–
pe omnem proposiüonem essc deter–
minate v.eram , aut falsam , etiam
ex tota a:ternitate_ ; proindeque
Deum. , quem nulla veritas 1atet,
etiam antequam quidquam decernc·
ret, prrescivisse in illa vericate , qui
eventus futuri essent, aut qui non fu.
tud. H inc magno ingenii conat11
defendere creperunt haac Qp~nionem,
ut qua omnis eorum de pr~scientia
Dei clofü;ina fulciebatur. Qu:i in par–
te mirari satis nequeo horum homi–
num consilium. , qui mysteri um tan·
ti; m0menti argut ire L <?gicaH com–
rnissihe. Verum ísta viderint Theolo–
gi ; nos-1 quo~ insticuti prr.esentis est,
· qua:s-