1000000219

Previous Page

Next Page

Page Background

De Syllogismo sophistíco.

Art. IV.

105.

feU

Analytica argumenta_, in

quibu~,

Am ph~ bofo?i~ .

est,

dmn quu

uti,–

sci icet

ca usz ne essanz ,

&

evr-

tur phra1i anc1p1tt1 1e11sus

,

ut

S<l!pe

d'! nte

9

1

nexus , aut pugna: ext remo-

solebant antigua Gent ilium oracu–

r m qua:stionis

i nvestigrntur ,

ex

la:

Ajo

,

te

IBaci,l;i R omanos vin–

q ui busdam eorum eruunrur; ut ,

i

c;er-e p on e :

quz phrasi

<l!que signi–

ca1ms ,

a

div isione ,

ma xi me vero

a

fi cat Pyrrhum

a

Ra ma n1s

vincen·

d'ffinitione

, quz est proprium Me-

dum , vel Romanos

a

Pyrrho supe-

dium demonstrationis , si clara sir,

ra ndos.

.

&

propria.

Fallacia sensus

c~mpositi,

aut di -

ARTICULUS

V

l.

D e Syllogismo Sophistico.

S

Ophism

est

Syllogismur

caft!o-

1u1

,

se,u constans ex propos1t10·

nibus ita captiose ordinatis, ut pra:–

seferant speciem vericatis' cum

ta–

men falsa: sint. Omne autem soph1sma

decipit, vel in ·forma, ve! in vod bus,

vel in rebus: Unde tri plex esr falla–

cia, scilicet

f onntt',

vocis

,

8

rerum.

Citca fallac.iam fo,rm:e nihi l dicendu m

ocurrir; uam supra satis éxaéte tra–

d di mus

regulas discernendi forma m

legitimam ab i!legitima. Circa fa!la–

eiam voc um,

&

rerum, qua:dam bre–

viter dicemus.

.Fallacia vocum est ,

dum q:ú r , ut

decipiat

,

al utitur

v ocibur ; earque iuur·–

p at in

sen

iefaltaci.

Quinque przcipue

sunt modi fállendi in voc1bus,

/E,qui–

vocatil)

,

Amphibologia

,

Variatio s-cnsur

cr¡mpositi

,

aut

diviú,

Accentus,

8

fi–

gur:a difJionit.

lEquivocatio est ,

dum quis- uti–

tu

in argumento voce requivoca

;

u

t,

.si quis

ita arguat : Aries est ani–

mal ;

~ed

machina bellica est aries:

ergo machi na

bellica est animal:

nam istud nomen ,

Aries

,

a:quivo–

ce sumitur pro an imali'

&

p r~

ma–

chinil bellica, quá Antiqui muros de–

jiciebant.

Tom.

l.

visi est ,

dum quis arguit d sensu com–

poú to ád divirwn,

V ?i

e

contra

;

Ut

qui haber potentiam ambulandi ,

po–

test de faéto ambulare; sed Petrus

sedendo habet porentiam ambula ndi:

ergo si;:.deodo porest ambulare.

Fallacia accentus est ,

dum quis

uti–

tur voce, ex accentus diuerritate sen–

sum variante;

ut qui 0ccidit , mori–

tur: sed gladius occidit: ergo gladi us

moritur.

Fallacia diétionis est ,

dum

ab

un~

genere

ad

aliud

fit

transitu.-

; ut ,

si

quis dicat: omne corpus visibile est

colorarum: sed paries est visibilis:

ergo paries est c.oloratum: Nam ibi

variatur genus masculinum in neu–

trum. Ha:c porro

fallacia omniac)

puerilis est.

In

rebus piures fallacia: continge–

re possunt: pra::cipue, septem e nu·

merantur: ·Prima est Fallacia

Qcci–

dentis,

seu pra:d1cati; quando, sci–

licet, pra:d icatum variat suppositio.–

nem ; ut, si quis

: Animal est

genus; sed horn

nimal : ergo

horno est genus. Risibile est proprie–

tas ; horno est cisibilis : ergo hom&

est proprietas.

Sec unda fallacia est ,

a

rimplici–

tcr ad secunju•n quid

'

8

e

contrd;

dum quis , scilicet , arguit ab eo,

quod

implicite r verum est, ad se–

cundt!m qo id; ut, arma sunt resti–

tuenda domino ; sed ille futibundu s;

O

est