556 / 840
704
C O
N'
T R O V E R S I A
I l
T.
fiatem babeo ponendi eam:
&
pote/la em babeo iterum fumendi eam: boc n1tmd.
1
c
11
m
t!CCI~
piaPatremeo.
Ubi fecLJndum S. Thomam, S. Bonaven uram,
1Íelmum
L udu–
nenfem, Hugonem Cardinal., Arboreum, Cardinalem Toletum, Jan[omum aliof–
que complures, Chriílus úgnificat mandatnm fibi fuifle
1
on folum ut
1
~on'"r
t
animam, ideíl:, utmoreretur, fed etia111 utanim:im iternmfu c et, ·dcft ut
r~furgeret,
animamque corpori iterum uniret fuo. Atqui mandatum fomendi
1
··c–
rum animam non
er:n
rigorofum
&
confcientiam obligans . · rgo nec
nr
nda–
tum ponendi animam tale erat, quoniam Chriftus non alirer de bo
uam de
illo mandato loquitur.
Subfomptum, e quo pendere videntur omnia, facile probatt efl: quia man–
datum iterum fumendi anima
1
datum eft Chriílo
fm
11
um Divinitatem.
At–
qui mandatum rigorofum
&
confcientiam obligans Chrifto fecundum
Divini~
tatem, ut confentiunt omnes Adverfarii, dari non potu it • tgitur mandaturrl
fumendi iterum animam rigorofum non fuit, nec obligans confcientiam.
Expeél:o quid ad ha:c refpondeat Duumvir. An negabit probationis Majorem?
'At
certa eíl:: nam
fu
mere iterum anim mChriíl:us frcundum humanitatem non
póterat, cum hurnanitas
m
mortistriduo non exiíl:eret.
Efl:
nimirnm hmnani–
tas corpus
&
anima inter {(
un ita. Neque vero poterat anima feipfam iterum
fomere, nec fe copulare corpori: hoc enim folius Divinitatis proprium
eíl:.
Igi–
tur cum Chriftus Gve Perfona Verbi fecundum Divinitatem folam póífet iterum
animam
fu
mere, hoc mandatum iterum fumendi animam fecundum folam Di–
vinitatem accepit,
&
confequenter hoc mandarnm rigorofum non füit,
fed
tale
tantummodo, quale multi e
SS.
Patribus intelligunt illi datum fuiffe, ut in prin–
cipio conderet hoc uni verfom . Patres illos vide in Pertinenti ad Theíim
36.
&
niíi concludas fruíh'a mihi hic
a
Duumviro opponi pra:fatum a:ternx Veritatis
oraculmn, fatearis oportebit aliud illud oraculum ejufdem Veritatis reque falli
nefcium , nempe
rota mea reddam,
poífe opponi
S.
Thornre, ut qui loco
&
ver–
bis in
Th~?
citatis docet vornm in Chriíl:um cadere non potuiffe.
T H E S I S
II
r.
Grifcorum PP. aufloritas.
S
Anél:us Cyrillus Alexandrinus lib.
ro.
in Joannem mandatum
de
fi.1beunda mor–
.
te interpretatur
m
Td
7rCt.7poq
/3~AE
1
Uµctm,
W
Ev
7rctTe) O-K{µµctm,
7Ó
'Jo~ctlf,
ideft,
Patris con{zlia, Patris decreta, Patris fenfa five beneplacita, quif loco mandato•
mm
(
Út
mEH
Ú'll:J/..cJv)
Filius apud fe e/Je ait
....
atque ita humaniori more ea nuncupans.
Paría habetS. Chryfoíl:. loco non uno,
ut
ipfemet teftatur hom. 75. in Evang.
Joan.
ad
illa verba
Pr<fcepta Patrismei fervavi,
dicens:
Rurfum humanomoreloquitur:
!'leque enim Legislator erat prifceptis fubjiciendus, Vides
(
quod fe'!lper dico) hoc etiam
!n
loco propter imbecillitatem auditorum ita loqui?
Et
hom.
59.
111
ídem Evang. ad
1llud:
Hoc mandatum accepi aPatre
¡
Nihil aliud,
inquit,
boc in loco prifceptum fignat
quam
c~m
Patre concordiam.
Iifdem pene verbis utitur Euthymius. At Theophy–
laél:us
ll1
c.
14.
Joan. mandatum
illud
vocat
ÉuÓoKn.~Hv,
id
eít,
beneplacitum;
&
mox ea verba
Mandatum mibi dedit Pater,
Ge
exponit :
Yoluit
,
dixit
,
decrevit,
approbavit.
N~n
enim
,
ut
in
cap.
r
5.
habet ,
omnium Legislator
man~atis obnoxi~t
efi
....
Hoc cogttare fuerit ab[urdi[/imum.
Redeo ad Chryfoíl:omum
qu1
hom.
z8.
m
Epiíl:. ad Hebr. verbis illis:
!¿ui propofito fibi gaudio &c.
fubjicit:
Hoc efi, lice–
bat ei nihil pati,
/i
vo!11iffet.
Idem
in
eumdem locum dixit Theodoretus, ídem
Oecurnenius. Non diffentanea dabimus ex Nazianzeno, Balilio,
Arnphiloc~io
&
Maximo • Hic ultimus cum in Scholiis ad cap.
4.
de Ca:lefü Hierar. dix1f–
fet:
Paflwnem fuam
(
Chriíl:us)
fuifle Patrit confilium declaravit;
non dubitavit
ad–
dere : Ho e e o
N
r
R A
A
R 1A N os Es
r •
CON-