1000000212

600

O N T R O V E R S I A

I l I.

in fndiv.iduo aliquo, quod ex

anim~

corpore componitur: ut eodem

mo~

" do in

Chrilto

vinitate

humanitare

fit

aliqua compoíita

namra. Natn

;; illic

ipdivid~um

efl::

_Chri~us_ au~em_

non ell: individuum • Non

e~im

fpe–

ciem habe_t hllJLlfmod1 Chníl:e1tat1s (ita

u.e

loquar) qua: de

pra:d1cetur • .

Sanél:us ettatn Anfelmtls ·negat hunc hommem a Verbo aífumptum, quia in-

. dividuum humana: ·natura: cum perfona. confundit. Sic enim habet

lib. de

In4

earnatione, .cap.

).',,

Cum 'Profcrtur horno, natura tantum, qure communis eft

,, omnibtls hominibus, fignificatur. Cum vero demonfiative dicimus , ifium ,

,, vel illum hominem,

vel

proprio nomine Jefum, perfonam defignamus:

qu~

·~,

curn natura colleél:ionem habet ' proprietatum , quibus horno com11lu11is

fi~

,, fingularis,

ab aliis fingulis diftinguitur·. Nam cum ita defignatur , non

,, quilibet horno intelligitur ; fed qui ab Angelo nuntiatus efr , qui Dens ,

1 ,

homo , Filius Dei, Filius Virginis eíl::

quidquid de illo dicitur , aut fe.

,, cundum Deum, aut fecundum hominem, vernm eíl: dicere. Non enim idem

,, eft horno,

affiunptus

Verbo homo , id

dl: ,

efus : qnoniam in

nomi~

,, ne hominis fola intelligitur natma : in alfumpto vero homine , vel in no–

,, mine Jefu, intelligirnr cum natura, id eíl:, cum homine, colleél:io proprie–

" tamm,

qua: eíl: ead

em eidem aífumpto homini &Verbo. ,, Non tamen du–

bitavit

Augufüni.Js

·naturam hominis aífumptam dicere iHum hominem, lib.

Pr~defiinatione

San

éiorum,

cap.

15. ,,

Refpondeatur, qna:fo ( inquit) ille ho- ·

,, mo, ut a Verbo Patri coa:terno in unitatem perfonl: aífumptus, Filius Dei

unigen_itus eífet : unde

ho(

meruit? ,,

·Ex

orta nihilominus Ha:refi Neíl:oria–

na, major. cautio circa hunc loquendi modum adhibita efl:: unde Sanél:us Cy–

rjllus Alexandrinus in

Epifiola ad P'rzlerianum

refellit quod Nefroriani dfotie-

bant ,

Deum

hominem fimul

conv~nienter,

unum effeciffe Chrifium

;

His enim ver–

bis

'Vtriufque falvam hypofiafim efse

íignificabant ,

minime confufam

fed ratione

di·vifam,

ut idem •Sanél:iíffmus Pater notat •

ObJicies . Si unica eílet in Chriíto perfona , Chriltus recre dici pofset

'Vnus de Sanéla Trinitate

aíferi

'Vnum de Trinitate efse pa[sum

au–

tem falfom eíl: . .

Nm1

hujufmodi locutiones damnata: funt erroris in Mona–

chis Scythia: ab Hormifda Pontífice Maximo. Igitur non eíl: unica in Chriil:o

perfona.

R_efpondeo, nego minotem. Non enim Hormifdas

yrop~füiones_ i~las

dam

nav1t, fed Scytharum Monachorilm temeritatem , ac pemnacram,

tilas Con–

cilii ChalccdonenGs Definitioni eíle neceffario, addendas contendebant,

qua:

ac–

ceffione iíl:a, gu1fi manca

minin'le abfoluta perfici

compleri opus habuif–

fet. Ceterum hanc loquendi rationem Ecclefia recepit ac approbavit ,

_ut pa–

tet ex

Synodo

Canone

;. &

Joanne

II.

Romano Pontifice in

Epift()4

la ad JuHinianum , in qua illud profitentem Imperatorem collaudat,

Acre ..

'metas Monachos contra fent'ientes condemnat

tum ex Epiíl:ob ejufdem Pon–

tificis ad Senatores . Item ex Epiíl:oll Pelagii

ad Childebertum Francorum

Re–

gem

dat~

• Has fontenrias efse apprime Catholicas Sanél:orum etiam Patrum

tefrimo111a probant , qui bus Joannes Maxentius illas defendit , fcilicet

Pro–

cli,

S. Augufüni in

Encbiridio cap. 36.

lib.

de Trinitate

cap.

ro.

His

adde

Fu}gentium

lib. de Pide ad Petrum cap.

?'•.

Ferrandum Diaconum

i!1

Epifiola ad Anatolium,

Facundurn Hermianenfem lib.

pro defenGone Conc1-

lii

Chalcedonenfls. Cum autem dixerunt

'Vnum de Trinitate efse .pafsum

nihil

intellexer:mt aliud , quam

Filium Dei p.tfsum efse carne

Hacque

enuntiatio~

cav~runt

Ne putaretµr homo purur Paj]ionir

tolerafse

injurias

Férrandus

Diaconus exponit. Singularem de hac con.rroverGa Differtationem S<?culo

VI.

·infl:ituemus ;

Dice·•