~98
~
O N T R O
V
E .
R
S 1 A
11
I.
l.a;tentur cd'li
:·
&
ex ceteris Púribus , qui. Concilhuh Ephefinum fecuti
font ;
quos
re~~nfer~ long~m1 e!I~t:
.
.
.
:
.
- ·Objic1es. Hum
anitasCrt.íla
per fe ac propne fubíifüt: efr 1gttur in Chriílo
perfona hu
m_ana, ad.eo"}ue
du~
perfon:
F . .. _ .
..
Probatur ·
antecede.ns. Si .prop.rie ac
per.fell'Qn fubíiíl:ere.t
Hum~nitas
Chri!li,
non elfet aétu fub!hntia. Id autem aíferere erroneum eíl: •
• Pr¡rterea,,,Si ht1manitas Chrifü ,propria.' fubGfrentia deíl:ituta eífet, manca fo.
ret, ac imperfetta ,
ut
qua! ultimo careret complemento .-
¿
Refpondeo ad primmn·, nego antecedens • Nec ideo Jequitur natmam hu–
man·am Chrifü elfe
!'JOll
fobfiltent~m,
neque
aéhi
fubihntiam quia in alio fub–
ílfüt, fcilícet in ·Verbo, mee ipfi tttmquam accidens inh;rret • Reipfa enim
&
aétu ' propriaque vi fobfiflere non pertinet ad eífentiam fubfianti:.?
j
fe4 folum
ut
fit
-per fe fuefübendi capax ,_ fi fibi relinqueretur. Eulcitur ha:c reponfio in–
figni loco S. Joannis Damafceni lib.
3. de Pide Orthodoxa,
cap.
9.
,,
Quamyis (in–
,; quit ) non
íit
natura ulla qua: non fubfiíb.t, neque fubfl:antia, qua: non
lit
,; perfona ; fiquidem in hypofblibus
&
perfo1~is
fubfrantia ,
&
natura fpefü–
,, tur; non tamen nec-effe eil naturas ínter fe hypo!lafi.copulatas, propriam ob–
;, tinere fingulas hypofiafim. Poffunt enim in unam hypoilaÍim concurrentes, ne–
" que non fubfifrentes .elfe, neque propriam unac¡ua!que hypoUafim habere: fell
,¡
aml:S~
unam
&
eamdem. Eadem quippe Verbi hypofrafü, ambarum faél:a nl–
,, turaÍl:lm hypóíl:afis , neque fubfiftenti:.? quampiam illarnm
. expert~m
elfe
íi–
" nit: neque tamen diverfa ad fe invicem hypoíl:afi patitur fublifiere . Sed
,, nec alias iíl:ius, alias illius; fed femper ambarum , citra divilionem ac
fe–
" parationem ,, hypoíl:afis
dl: ,
non partita, nec divifa; neque partem fuimet
,; huic , partem alteri tribuens ·: verum tata hujus ,.
&
tota illius, pro in–
" divifo eíl:.,
&
integre . Non enim propria vi.. con!iftens Dei Verbi caro
,, fubfifl:it , nec
alter~
faéta
efl: hypo(lalis, pra:ter hypofiaflm Dei Verbi: fed
,, in ipfa fubfiíl:ens ad hypoílafim magis a.djuntta ., _quam proprio modo con–
;, íiíl:ens hypofraíis eíl:
faél:a •
Ideo non diverfam in Trinitatem hypoíl:afün
,, inducit ,
-
' Refpondeo ad fecundum , .nego confecutionem • Illud enim .cui nulla perfe–
etio .fubHantiva deeíl:, fed adventitia tanrnm ,
&
qua! el'{ .proprietatum com–
plexione , qua: extra naruram font rei, petitur , mancum
&
imperfeCl:um dici
non poteíl: , pra:fertim fi qua! deelt perfeél:io , aliunde excellentius foppleatur.
At fubfiíl:entia ifüus
gen~ris.
perfeaio ell: , cum
íit
ultimutn fubflantia: jam
exiHentis complementum .
H~c
refponfio colligirur ex Leontio Byzantino , in
calce libri
S'olutionum argumentorum Severi ,
dicente~
1 ,
S~d
hoc advertere opor–
" tet, quod hypoíl:aíis non Gmplic.iter , neque pra:cipue perfetturn declarat ;
,, fed quod per fe exifl:at: fecundo autem loco, perfed:um: N:i.tura vero.quod
· ,, per fe exifht
n ~quaquam
decfarat; prnprie autcm perfeél:um. Siquidem pro–
,, prietates, qua: ad rationem hypofl:afis fumuAtur , facinnt , elfe unumquem·
,, que aliquetn ab aliquibus
:
Qua: vero fomunrnr a<l rationem
n atur.~
, non
,, _faciunt effe aliquem, fed aliquid ab aliquo.
Addit
fubinde
:
Hoc etiam non
,, eft ignorandum , quod ea qu<e naturam lignant, coníl:imu.r1t fubílantiam ;
,, qua! autem lignant hypoílalim, velut accidentium rationem habent,
fi
ve fint:
,, feparabilia , five inleparabilia • ,, Aél;ualis itaque fubfi ílentia non pertinet
ad perfeétionem e!lentialcm natura: : unde humaniras Chrifri non eíl imper–
fecra,
etíi propria fubfinentia deHituta
fit:
roaxime cum natu ral is inforiorqne
fubfiílendi modus, potiore
&
digniore penfe tu r , fci licet fubíiíl:entia Verbi
Divini • Hinc Theodorus Presbyter libro de Incanntione : ,, Quinam ( in–
,, quit ) ha:c in Chriíl:o humanitas , qua! in prop1:ia hypofla(i per fe ipfam
,, numquam
fuit,
fed in Deo Verbo quod eam affumpfit, effe
&
fobfiílere
,, for-