ProMemntn.
Tbeologi.cn.'
tx
•ptl4·
poífcnt,quia,nu!lus oppoGcionis modus dfet in–
''""'·
.ter ipfas,ut patcbir difcurrenti per lingulos.
N~c
.dicipetefi futuram difiinélionem cum appoli–
tione difparat3ad eum modum, quoodarur imer
hominem
&
Angelum , vd interduos homines.
Prima enim efi fpecifica,
&
h:i:c perfonis ejuf–
dem narpr:E repugnat: Secunda efi numerica,&
etiam repugnans ob imp,erfeéliooem, quia efi
materialis, ¡Jivjden.s·qua!i in.parres unam com–
munem nacuram.
2
.l¡_uiante
~G.~ecun~a-
lllre'terfona: aut elfent omnino
fim•I"·"''
Gm1les m rwone perlona: • ut funt dure ptrfona:
d'fi'""'"
humana:, vel Aogelicx: aijt diílimilcs : quorum
tjfa
P.•JfM.
ncuuum dici pocdl. Non Primum,quia con d}
unde colligi dlfrioaio Poílit fuppolira omnímo–
da !imilitudine; licenim majordltr pcrftél:ioin
unam perfonam redigi numtrum illum : licur
e\•ideoter probarur non poíle dari
plur~s
Deos,
quia mdius efi fparfam illam pe1fellipnem i11
unum c01w.cnire, cui debecur omnis excogicabi–
lisperfeélio. Neque Secundum; quia non ap•
parét unde divcrfiras illa polfet contingere:abJ;.-
1a enim origine natura conliderarar fccundum
ea~de~ ~mnino
rationem in lingulis perfonis,
&
Ha 1lh una
&.
tadem debetur perfonaliras.
Si dicas poífe diverfas perfoualitates illi conve–
nire proprer exigentiam nobis occu!ram. Con–
tra en ,qu
iacum nobis talisexigencia occu!ta
fit,
non efi
fundamemum.adillam aílcrendam
&
ira vim
fuam retinet argumenrum.
· '
!',jt:filt
37· Sequeretur nullam
ra~ium perfona~um
Dtw.
eífe Deum.
P~tet
feql!CIª'
~la
ve! tílent eiuf–
dem numero natura:,ve! diverfa:? Si Primum di–
cacur: ergo natura.illa ad fuum complememum
&
perfetl:ioncm requireret piures perfonatimes,
immo infinitas; quia non efi unde limimi nu–
merus Poíiit fublata proceílione: ergo ut fub
tfi
uní tamum perfonahtati, quod ex utd.que re–
fultat non ,efi Deus , ci1m carear proprio com·
pltmento
&
perfeél:ione: Deus enim in coro·
pktus
&
imperfellus
e!Te
ne.quic. Non eft au–
tem limite in myfierio poliraorigine; nam una
perfona, licét non
lit
alia, habet camen illam in
fe,
non fo!um racione idemiratis, fed originis,
in qua fundatur mutua non exifiemia, feu cir-
P,lfrit:..
cuminfeíiio.
~am
differemia: rationem red–
dit P. RuizDifput. 1.Sca. 4. num.
9.
nec vide–
tur exaéta, & iraurgeo alicer. Nam modo non
efi imperfeétio in Peo, qu<'>d una
perfonalit~
non fufficiat: quia !i una fufficeret, obílaret
eximire,frecunditatis perfeél:ioni : quod enim
e!fe
nequit ni!i prorfus unum , non tfi commu-
• nicabile
,&
ita eft infrecundum.
In
illo aucem
cafu perfonalitas non obfiarer fccundimi!, euro
ponacur Deus omnino incomrnunicabilis,
&
&
ira eífet maxima imperfeélio perfonalicates
mulrip!icari. Si
aut~m
dicatur Sccundum, Di–
vin.icas prorfus evercirur, quia defiruitur Dei
umt.as., qua: per evidentem diCcurfum evincitur,
¡;.,.¡;,
"'
ut
v1d1mus Tomo pra:cedtnti.
".,¡;:.::,,..,
~8.
Sed erit
fo~fitan
qui
re~poodeat per~o-
·
~.di""
nahtates aut
_no~
d.1cere perfeél:lonem; !ic cmm
1
pt•f•flio-
c7~fent
muln de 1.lhs, quarenus funt aliquid re–
mm,
•••
!a~1vum, d~
que
infr~
vel non timpliciter fim–
~""""m
¡hces,
&
Ita non mehoresquam non iptas: ex
a:,
gr•·
quo
lit
ix:rfooam improduél:am non petere
ali_arum etiam
noo,p~odllétarum
ptrfonalitatc5,
&
na ex hac parte d1kurfum1mi:cedtnrem cla\l–
dicare. Sic onimverforn& iHa: coniiderari poífunt
m eum<f,m gra?um pt1"ftéHonis
~beanr,
quam
habem modo,tublatatantum origine,
&
confii–
tutione per
~tlatiooes
'wm
illz
dli:nt
penituJ
abiolura:.
.
39. Ai.fioc non
fatis~acir.
Nam
~onaliras
Srd
;f¡,
nbfolura tune non poílet non ·dfe Deo eílen-
pucL.J..
tialis,
&
ita necdfario debtr.:t ·dli: in
l~nw
'""
grad_u pe!fedioois.
~od
ex eo olkndirur, quia
.
per
fe ex1llere modo a.ccomm0dato
'l'l&CUl'lt
it-
Jius perfeého dl': ergo
&
divina: narurz
.khet
modus accommodatus pcr ft: e¡¡ifiendi conclllilt.
JIlacio efi evidrns.
Tune uhn.
fa¡;o . talis perre·
étio
d~bertcílc
illi díemialis.Parc•
oont<iqu~mia,
quia
in
eo quod
~atura:
proprium
tll,
nequit
dfe oppoliuo,
&
ua ad
compl~m~nium
eíli:n-
riale fpeél:at.
. :4º·
Sidicas rationem
per
fe exifiendi babere
Sitllt(!:'
d1v1aam naturam per fubfü!entüm commu-
4
b..
"f.¡,.
lltnl,
quam nUnC dicimUS abfolucam, pt0U[
a
ji{ltntUI
rd:uivis dií\inguirnr virrualirer. Jn fübo. Nam
"-*·
fcclufis principiis íidei non cfi in natura funda·
'!1emum .aliq\lod, underalis poíiir communis
~ublifie~na
Gmul cum ali is abfolucis deduci,quia
lll
crcam una rantum datur in quolibet indivi·
duo ralionali ablolura tub(ifiemia
&
quidem
pofi doéhinam fidci de foblifiemiis rdatiuis,
valdediflicilc vidtcur aliquibustalcm abfolutam
fub!ifiemi'am admitterc, ob pr:i:dié!um funda–
mcmum,quia fcilfret nihil ralc in crcatis occur-
rit, nec ttiam dofüina fidti illis videcur urgere.
E~go.
fp.eél:aris Philofor.hicis,
&
Mcraphy!icis
pnnc1pns,nullum refiat
fublificnti~
talis indiciú.
41·
Et
tres ifi:i: miones in pn:fenti caufa
fuf-
Tru
.Uii;
fi.ciam
pra:mulr~s
a!iis, quas P: Ruiz congerie
"•.,m–
c1tata
Seél::
&
mam S·
qu~s
ene
f?r~an
qu.ievi-
;~~!";'
dentes arbnrerur. Std cene quomrnus tales !int
-,;J,..,.,
viderur obfiare 111ul1orum leucemia , Doél:ore·
pm'!"'
Scoco, qui dicunr Spirimm Sanélum
for~
difün-
~..,;.¡,,,..,,
é!um
a
Filio, etiamli non procedcrer ab illo:er-
go non tfi evidens proceílionem díe unicum
funda mentum ditlinélionis
~ni
velimus affererc
Scotum
&
ejus Scholam contra cvidentiam mi·
litare. Quodquidem erit fom: qui proferar
¡
fcd
ego temPoratiús judico pronumiandum. Sint
ergo raciones ifia: fatis valíd:i:,quil?us aliquali-
rer,
a:grc
licet, poílit fieri faris. Et ita judicar
P. Arriaga, evidentiam non agnofcens, quam·
.
vis
iis
11onadduél:is, Difpuc.n. n.
i.s.&
:z.6.
P,Am•g•.
"PR.O'BLEM.A 11.
Cur proccffioncs per intclle8:um
'8' ·
voluntatem clfc debeant, cum
prb·
prie
videamur cffc naturz, ad
cujus communicatio.-
ncm ccodunc.
§.
I.
Sententi11 Purnndi
r/.7'
11liarum rejef/11,
r/.7'
verit111 ft11bilit11.
~i.N
Egavir ille in 1.diíl.6.q.2.proceílio11e$
Diftlfo
divinu
e!Ie
oper~tioncs
intdleél:us ""''–
&
vo-P""''""