Previous Page  104 / 518 Next Page
Information
Show Menu
Previous Page 104 / 518 Next Page
Page Background

74 ,

ProUemnta ThologicA.

R t1t1opro

Catholicus fua ipfius exiftimatione,

&

ira Ec–

ddire auétoritace convinc:endus , c:ujus adeo

aperta definitio extat ,

ut

non

fit

opus ad in–

epcias illas,qure in

ex~licarione

?ccurrum_, def–

cend iífe. Sed

íi

devemendum, impugnauo

ell:

facilis

&

obvia apud cicatum Scriprorem.

Illud addo. Alteo fieri poíle

ut

tres homines

eour,~mr.

ornnino litniles idem fapianr,

velint,

&

poílinr.

Nam quid propterea tres abfolute eífe defi–

nenr?

~is

tale a\iquid fomniarit?

Si

dicas id

non

futurum

ex nativa exigemia, fed per ac–

cidens<Urgebo. Nam etiamfi ex,nativa exigen–

tia eífet , non definerent

eífe

tales. Ideo enim

cum ex nativa exigentia, non comingerer,eífent

abfolure tres , quia natura: eífenr tocidem ,

&

alia ad nat.urre conllitucionem non fpeétam :

arqui fimilirer eífet fi nariva fiaruatur exigen–

cia

:

ergo eífent parirer eres.

M

inor confiar

:

nam fapientia, volitio,

&

dfcétio femper re–

manem extra rationem narurre propriam. Ma-

jor aurem eíl: omnino cornperta.

1

I9.

Prrecerea. Natura eíl: princ:ip1um illo–

~-

11

nlf

4

te

rum aétuum : fed

funt

tria principia : ergo

&

Jmncipíi.

tres nacurre. Difcurfus eíl: evidens contra ira

:rumllli4

ftncientes; etí1 admitrarur,ur debet confequen–

ter adrnicti, eíl: error,

G

non pejor priore , cene

non rninor: quia comra definitionem Eccle–

füc

in citaco

Ca

pire

DamnamtU,

dum poíl: ad–

dulta verba

S11bfiar>tia,effentia,aut

n1ttt1ra dt-,,inlZ,

fic addirnr :

f2!!.e {ola efl

11niver{m1m princi-

.

pium.

~tt~•clm-

Urgeo. Nam

illa

conformitas in pra:diétis

~~:oed:";;,

tamum irnportat unitattm Íecundurn quid:

'"''"'4·

atqui inter divinas perfonas efi omnímoda idcn-

tiras cum diíl:inétione tamum in perfonalibus

propriecatibus: ergo per eam non falvatur Ca–

tholic~

myfierium Triniratis. Majar efi mani–

frfia,quia

dt

unitas fimilirudiois in aétibus ex–

tra naturam. Sicut ergo duo fracres omnino

G–

miles, quales frimus aliquos fuiífe corporis

li–

neamencis, racione hujnímodi Grnílitudinis tan–

tum habent unitarem fecundurn quid, ita

&

in

cafu nofiro. Minor aurem

dl

dogma Cacholi-

C:ip.

cum in citato

Capire,

ubi fic dicitur:

Licet igitur

D

4

mna.

al11u

fit

P

ttter

,

aliuJ Fili1u,11/iuJ

SpiritUJ SAnéitU;

mu1.

mn tamen al111d: fad td, quod efi Patert., efi Filitu,

&

Spiritu1Santltt-J

,

idem omnina

;

ut

Jmmd11m

Or1

hodoxam

,

&

Catholicam

(idem

~nft1bjlantialts

e.De

crcdant11r.

Pater

enim Fili11m 11b ttternugene–

ran

do

,

ft1am ft1bf/anriam ei dedit &c.

Et

cui ha:c

non fatis, Gr nobis tarnquarn Ethnicus

&

Pu–

blicanus,

/k,

contra eurn iis urarnur argumentis,

qua: fuperius data contra plurium Deorum af–

f

rtores.

Pra udtm

Non omittam autem in Concilii verbis

nn–

ratio

per propoGtis validiílimum argumemum pro

Jnu.

verirate eadem indicari.

Pater enim Fílium

ab

~terno

generando,

fuam fúbftantiam

ei

dedit.

De–

buit quidem dare, ut generatio coníl:aret,

&

ut

Filius dlet,

qui

hujulinodi emanatione proce–

deret. Generatio cnjm efi

a

principio conjun–

éto,

ur

receptiílima definitio ft:arnit. Arqui non

poruit partem íubfiantia: dare , ut

in

humanis

conringir, quia panium expers eíl: omnino di–

viniras: ergo

dedit

roram

illam.

Qui difcurfus

cfi evidenciílimus, fianre per fidem articulo

de

generacioae Filii.

§.

v.

~dam

objefta foluta

cum monitiom

perutiti.

1 20.p

Ro íuo placito fic Caramuel objicit:

e

.

t1ramucl

1

1

{i

umtas aut ev1dens , aut perle nota,

of1ien 10

tx

qu1 Romani,

&

alii bene culti

&

doéti populi

Roma1iu

fuerunt Polichei Idololatrx? Illis enim

m

puto

&P

,ª1

1

~

. l

,

rr

I

outhe;s

non deberet negan c anwmarum

1a

re~

rerum

·

noriria;

&

fiquidem eífentiz divinre uaitatem

non agnoverunt, liquido coni1at earn non eífe

clariíI1mam,

fed

eíle potius obicuram ,

~

Col

is

Philofophis

&

doétioribus viris per probab:ho-

ra ratiocinia indagabilem. Sic ille fuis v rbis

locutus.

Contra quem eíl: primo. Nal"n

R

omani ,

&

alii bene culri,

ut

Deos adoraverum eos, quos

Tn tttm-

.d

fT'

J

5

J

dem tttor-

ev

1

ens erat non eue ta es, ut arnrnum, ovem,

.

,

c¡11et11r.1.

Apollmem, Bacchum, Pnapum, D1anam,M1-

ex.adoratis

nervam, Venerem, Florarn,

&

ftmiles: homines

af11llts

e-y¡.

enim fuerunt mortales,fimiles nobis. Et eorum

1''.

1

ter non

multi vitiorum feminre ; in quibus idem fieri

w.

argumemum porerat : Adorarunt eos homines

bene culti : ergo non erat evidens eos non

effo

Deos.

Secundo.

Nunc

in luce Evangelii in bene

11'

cultis,

&

doétis populis,

qui

fcilicet litterarum

~~;;;~

íl:udia profitemur, lÍJnt piures Athei : ergo ne-

mero

111

lu–

gant

illi

quod evidentiffimum ,

ur

citatus fate-

ce

1'"'14n–

tur Auétor,qui Oeum eífeaic evidencerdemon-

~

111

firari.

Et

qui

id

fiare queat?

121.

Tenio.Juxta Auétorem diétum lumine

F

3•

• X

.ttE'I•

naturah eíl: nocum,Dtum eífe :rternurn:

&

ta-

nitatee-Pi·

men Deos colencest eofdem temporarios facie-

dtntcr co–

bant, dum eorum ortus loca, tempera ,

&

pa-

gnofcrhili.

rentes , qui eos prreceíferanr , detignabant,

ut

eíl:

obvium apud prophanos Scripcores.

Ratio erg? ca:ciratis diétre

illa

efi, quam D.

Ratiowi–

Paulus prolequttur ad Romanos

r.

v.

18.

&

tatis

mld1·

feqq. fic dicens

:

Re1'elat11r enim

ira

Dei

de e.e/o ta.

f11per

omnem

:mpietatem

&

inj11fi1tiam

homhmm

~om.

f • ,,,

eorum,qt1i --verilatem Dei in injuflitia

detinent;

quia

1

.&

fe'l·

qmd

not11m

eft

Dei, mamfefi11m eft

in

i!li-s.

Im•i/ibi-

lia

enim

íp{ttU

&c.

lmpieras ergo

&

injufiitia

obfiaculum pra:ílitit clariílimre

veritati.Et

qui-

dern licet Apofiolus hoc loco

Deu

rn

a

mundi

fapiencibus cognitum

~!fcveret

, unum

in-

quam , quod verba ipfa

pr:tfc

ferunt,

&

ita

illius íentencia non videatur propofito de-

fervire ; eíl: tarnen illi pcrcommoda, quace-

nus ab impietare

&

injuftitia veritacem

foj(fa

detentam ait, ne illi congrua opera relponde-

rent

:

ita

&

impieras

&

injuíl:itia veritati ob-

fiant, ne prope accedat ,

&

fuum po(Iit ex-

plicare fulgorern

:

quod

&

jam diétum

jux-

ca illud Job.

24.

v.

i

3.

Ipfi

rebelles

f11mmt /11.-

m~

Curn ergo citatus Auétor eamdem in fen..

tentia, quam amplell:itur , de exifientia Dei

demonfirabili, tte negatione mulrorum eam·

dem, quam de negara unirate, debcat reddere

rarionern; immedto propter debile illud

funda–

mentum

~

communi

&

regia vi:l deflexit. Magis

ingcnuum.r