4000003585

165 / 510

DE VNIVERSALIBVS LIBER II. D SSERT. III. 129
niatur res apta nata eífe in rnultis, qure vocacur
"ninerfale in all:u objtltiu e, an folum extra..,
auiman1 fit res • A pu rudo aut~m ad elfendu~
in mulcis inefi rei per opus intelleél:us. Et quia
apticudo illa complec raciooem vniucrfalis ill..J
aau, (obiell:iue íumendo vniuerfale, Hect noa
formaliter) ideó quéErcre, an extra animam in·
ucniatur tocum hoc , fci icet res apta nata dfc
in pluribus,eíl qua:rere an lic extra animam v~i 4
ucrfale in aíl.u obieltiue? •. • . Vniuerfalc ob1c.
íue in potentia dl: res ipfa vna forn1alirer,~on
adiungendo íibi aptitudi~em ad eífe~dum uu
pJuribus • Ex his patee , 1n qu~ fiat d.1fficulcas_.
íncendimus de \'mucrfah forr~ah-.
rer, nec de obiediue in potc.nua...,, ~
quia in ~is us ', {~d de v~mer~ah
obieél:iue in aau . Proptcrea cum loqu1mur de
vniuerfali in allu abfque addicione , obielliue
intclligi volumus, ne a:qui~oco la~oremus. l
Hucufquc nobis facc pra:lux1t dolt1ffimus Car~
dinalis.
· §. 2. Aduerto, Scotiftas non paucos contr~
fuum Dollorem aíferuiífe dari aau, & for–
maliter vniuerfalc a parte rei, idque C] uafi iura·
ta quadam pcrulc,acia c?ntradicendi Tho~ifiis,
vt fatetur ingenue dolbffimus Vakra Scor1íla....
Perüanus,quorum prrecipui Antonius Andreas,
Paulus Venetus, Rodolphus, Ioannes Monlo–
rius, Burlreus, quibus adhzrent Valleíiu s, Iu–
lius Scaliger , & alij. Sed veró Scotus quamuis
i pJrtc rd concedac naturam vnam, aptamque
ad effendum in multis; negat tamcn, illam ef·
e pra!dicabilem de illis,quia ad huiufmodi prz•
dicab:li ra.rem (in q ul ipfe conílituit v niuerfali–
tatem focmalucr complctam) exiílimat, requi·
ri indiffcrentiam , qua illa poffit dic1 de quo•
libet indiu;duo przdicatione di ente hoc eft
hoc, quz nifi ab rntclleélu prreílari uon poreft •
Sic ílle locis pluribus a VaJera indicatis , q uem
fcquuntur Merinerus, & alij, qui fuum Magi·
ftrum ab hac calumnia fe egreg1e vmdh a!Te ar•
bitraatur ; Verum illa non a noíl:ris, fed ab
corumde a.xit originem, vt fupra no·
tauimus • quia ridiculum cffec difpu·
tare , vrru ellellum detur Natura pr~·
dicabilis ea indifferentia, ve de q uolibct dicatur
hoc efi hoc, cum hoc ipfum fit aél:io inte!leétus~
oponer nunc non nili in {cnfu cxplicato a Caic•
tano rem difcutere,
THEOREMA l.
W' • b&miflic" fent en ~ia prob4t14r , Scoti f-'ndameñtÑra
diru1tur •
'! 3: p Rima Aífertio. Eorum quz vniuerra:
le confiituunt, fola natura fubílratL
vniuerfalitati. feu fecundre intentioni porell: cf·
fe a parte rei; at VC!Ó tan1 Vniuer faJ itas forma ..
lis, quam apticudo eílendi in multis non niíi
n1ent1s rpol_imii:ic confurgunr. Ha!c pars vlti·
nu a(feruon1s , m qua eft przcipua dífficultas
probatur i Caietano eifdernm r rationibus,quas
contra vnit.atcm neg nu~ .. cmmunem a parru
i expend1mus fupra d1ílerrac.6. Quidquid fe.:
Logi~~ {)_~/o~n , de .Efpinofa ~ •
quitur naturan1 racione fui, fimpliciter przdi
catur de indiuiduo ralis narur~; fed aptiruda
ad eikndum pluribus per te fcq unu r na cu rlm,
puta humaniraren1 racione fui: ergo apcitudo
ad effendum in m ulris pr~dicacur fimplKiier de
indiuiduo illius; ncmpe, quod Sorrcs fit apcus
nacus ad clfendum in inulris. Hoc argumcn•
tum late cxcufii fupra Thcorcmace 3. a ~. 25
vide ibi.
.. §.'4. Secundó probatur cuertendo Scoti fun~
damentun1. Quia in eo comn1itticur defcélus
fallacire confequenris. Cum enin1 apticudo ad
elfendum in multis fit idcm , quod non repu·
gnanria ad cífendu1n in pluribus , arguit fic •
Naturre , pura humanitati, in quanrum huma..
nitas non repugnar cffc in pluribus: Ergo hu•
manitati in quancum humanitas conuenit apti–
tudo,fiue non repugnantia ad elfendum in mul·
tís, & confequenrcr humanitas cfi vniucrfalis
abfque opere inreileéius • Peccat ratiocinium,
quia ex negatiua infc-rc affirmatiuam de pra:di•
cato infinito reduplicationeaddita. Veruu1 a~
tecedens; at conlequenria impoffibilis. Huma–
nicas enim in quantu1n humaniras, feu rationc
fuj abílrahit a repugnan tia, & a non repugnan•,
tia elfcndi in multis. Adi cirarz DHTertationis
Theorem.4. i §.J2. vfque ad 41. vbi examina~
uimus lianc argumentarionem , fimulque Fa-·
bri , & aliorum defcnúones accurate reffcl–
limus • J
§. s. Tertio. Si Humaniras vendicaret fibi
in quantun1 humaniras non naRtiam ad
dfendum in mulris, nullo hu manita ti
¡ioLTet conuenirc repugnan tia fcndum jn_,
mulris, & fic nec pe~ (e~ ne~ per accidens pof–
tct repug.nar.c ~umanuari c«e JO pJuribu~, quod
efi manlfdle talfum. Hu manirari enim Sortis
ratione adiunllce ha:cceitatis repugnar e(JC in,,
pluribus.• Confequentia efi ~ona. ~ja oppo–
ficum eaus • quod conuemt altcui t cundum
quod ipfum , nullo 1nodo niri in...
illo,ex primo Poíleriorum. e etiant
di~z Diífer~at. T.heorem.J. c ad 24.
vb1 hoc Ca1eta01 argtm1 ntum late pro01oui.
mus, atque omnes ~corifiarum foluriones ex
eiufd m Scoti doéldna retudimus; q u~ omnia
q ua(i huic loco genuina recolenda funt, mu–
ta ta _folu.m voce commumtatis negaciuz iiu
Apcuudrnem ad e!fendum in mulcis., n ~ ada
rcpetamus
l' H E O R E M A II.
~Alumnia Merineri ahfie~gitu1; tJa/i~iora .,g,¡~
!IJenti froferuntm 1n lornm , ac 1am p
a noflris entruat" oflenduntur •
e
S· 6. p Rimó. Merineru~ Difpur. 2· de V ni.:
uerf. quzll. 1. cnminatur Rubium,
~lutenfes,c~tcrofque Thomill s,quod
naer affirmenr, Scorum in~ nndo fcn–
tcn~i~rum' ~. feprimó Mcraphyfic. docuilfe,
da~1 a parre rc1 1~ natu~is, qua: dcnominanrur
vmuerfales , vn1uerfaluarem, feu formam H–
!am' aqua vnilscrfales aau, & formajjr r de~
nomi-
~ ...