[360-363]
siderate. Quod respiciens Deus in antiquo Testamento iussit
oos qui matri et patri oblocuti sint, (i]_Uiue eos uerberauerint
· iisl!le mruledixerínt m.orte mulctari.
D.~Cur
autem. in Dei mandamento iubemur patrem et
m~trem
honorare:
[360] nec ta:men praecipitur matri et
pJtri ut liberis auxilientur, diligant, ea tribuant quibus
egent?
M.-Natura ipsa .fit ut }Dater et mater et liberi se mutuo
amore diligant, sibique mutuo < quae opms sunt > largiantur.
Quemadmodum igitur liberi parentes diligere eosque in neces–
sifatibus acl.iuuare debent, sic omnino a parentibus faciendum
·est: ·&b iis enim libéri ut beneiuant prospiciendum est. [361] –
Cum autem parentum erga !iberos dilectio ex ipsa natura
oriatur, nihl de ea erat specialiter praecipiendum. Liberos
· autem uideml!ls ad pairentum caritatem non peruenire:
ii
igi–
tur de amore erga parentes erant admonendi. Neque hac una
<
adnionitione> Deus contentus, illud addidit, se ab iis qui
·mandamentum hoc uiolarent, poenas esse repetiturum,
, [•362] qui uero obseruarelilt,
i~s
:r;nereedem tri:butururn.
D.-Dic
mihi, qu_am poenam Deus sit irrogaturus íis qui
pa.rentes non honor31nt, quae uero merces eosdem honoran–
.tibus futura sit.
M.-Huic praecepto. Deus uerba haec addü: '!ut multos
·ann©s in terris uiuas" ad significandum eos qui prorentes rite
colunt, longaeuos futuros, qui uero non honornnt breuem ui–
tam uicturos.
[363] Neque hoc .tant um edicit, poenam
esse futuram, sed mercedem ·quoque retribuit; minime eniim
dignus est qui diu
l!l~l!lat;
quicumque eos, a quibus· uitam ac–
~eperit,
non honorrot.
D.-Age uero, die mihi nunc.,
ea quae de parentibus
praecipiuntur, an ·ad <il.ominos quoque pertineat eosgue omnes
qui in parentum numero sunt censendi.
56 8