&lO
THOM.lEA KEMPIS'
quin muilusculum hoc tuum futurum fuis–
set, iis quibus concinnari illud voluisti,
multo jucundius.... Quod superest, libellum
tibi penitus, totumque trado, atque permit–
to. Tu, si quid addendum, demendum, cor–
rigendum
j
udicabis, addes, demes, corriges
arbitratu tuo. Et Serrani,
&
mea,
&
eorum,
qui legent, interesse arbitror, ut ille quam
emendatissimus prodeat. Opinione autem
certa, quippe longo usu confirmata, mihi
persuasi, situad illum·excutiendumjudicio
isto tuo, quo nihil fieri potest subtilius,
nihillimatius, istisque litteris, quibus nihil
fieri potest elegantius, uti voles, quale ego
Opusculum prodire cupio, tale sine dubio
proditurum....• (págs.
3-4).
Corrijase Backer, que, por haber leído, á
lo que parece, ó interpretado mal un texto
de Fuster (u,
1
23),
atribuye el
Commtario
á un P. Manuel García, que nunca ha exis–
tido (r,
2039:
cfr.
2043).
..
3679.- Thom:e a Kempis Canonici
Regularis Ordinis S. Augustini de Imita–
tione Christi Lib. rv. Gr<Ece interpretati
a P. Georgio Mayr
e
Soc. Jesu. Villa–
garsi<E: Typis Seminarii. Ann. 1762.–
En 18.
0
,
de 612 ps., s. 6 hs. p.
n.
E.
EL
P.
FRANCISCO JAVIER DI!:
IDIÁQUEZ.
Demás de que es él quien suscribe á la
dedicatoria, véanse Navarrete
(De Viri's
t'llustr.,
u,
246),
Aymerich (
Q.
Moder.
Cetzsor.,
pág.
24)
y Hervás (r,
78).
«Cette édition est soignée, mais inexacte,
en ce que l'éditeur s'est permis, en plu"'
sieurs endroits, d'altérer le texte
a
sa fan–
taisie•, dice también Backer (u,
233)
y re–
pite Sommervogel (rv,
548:
cfr.
D.,
970).
Pero esto último parece de todo punto in–
exacto.-A haberse tomado el P. Idiáquez
(á quien uno y otro atribuyen la presente
edición), la libertad de introducir en el texto
los cambios que se le achacan, ni él dejara de
insinuarlo en la dedicatoria, donde concede
que «singulre Auctoris sententire totidem
ferl: verQis ab Interpr.ete redduntur¡
&
in
toto orationis Grrecre contextu, citra ullam
sensus jacturam, mira quredam proprietas
&
concinnitas elucet•...• (págs.
4•-s•);
ni se
atreviera tampoco el corrector, González
Ollero, á certificar en la fe de erratas que .
«salvis his mendis (todas evidentemente de
imprenta) correspondet suo exemplari antel
excusso• (pág.
11 •).
3680.-Tractatvs celebris, et insignis
de Ritv Nvptiarvm, et Pactis in Matri–
monio Conuentis. Avthore Francisco
Molino
l.
C. Patritio Ilerdensi, illiusq.
olim Academi<E post Patrem Petrum
1
pri•
mari<E functionis Canonic<E Professore,&
C<Esarei Iuris Interprete. Ad Illvstris. et
Nobilissimvm D. D. Franciscvm de Mon–
eada Comitem Oson<E Vice-Comitem
'
Caprari<E
1
&
de Bas. Anno 1618. Cvm
Licentia
1
et Privilegio. Barcinone
1
Ex
Typographia Laurentij Déu
1
iuxta do–
mum Regiam. Expensis Ioannis Simon.
-En fol.
0
1
de
370
hs.
1
s.
58
p.
n.
E.
EL
P.
MtGUB:L
TORBAVf
(?).
No puede haber la menor duda en que
fueron los PP. del Colegio de la Compai\la.
de Jesús de Barcelona los que cuidaron del
~rreglo
y edición de esta -obra póstuma del
Dr. MoH (Molins ó Molinos), que, según
Torres Amat, quedó «sin la última mano:..
(pág.
423).
Pues, como se avisa en la cu–
riosa advertencia
Hvmam'ssimo Lectori
que
lleva al frente, «non dedit [auctor hunc
tractatum] in vulgus, properante oimium
fato: tradidit tamen edendum Patribus so–
cietatis Iesv, quorum Collegio sua legabat
Biblia. Éorum sedula opera vides,
v~
Mo–
linas ab obliuionis tenebris, eius lucubra–
tiones
a
blattis vindicentur....• (pág. 6•).
Además, la primera de. las tres composi–
ciones en dísticos latinos que siguen
á
con–
tinuación, firmadas con el ingenioso ana...
grama «ÁuruM
~ab~t
in C'oeti;,. (donde,
6.].9·
s...
•.
7.8.
••
10,
dispuestas según el orden de los
número~,
las 1ettas mayúscuras dan «MICHAEL•,
y
la!! minúsculas « Toerbauinus•), concluje
as·[:_