![Show Menu](styles/mobile-menu.png)
![Page Background](./../common/page-substrates/page0552.jpg)
5!4
DISSERTATIO PARAENETICO APOLOGETICA
bilis
P.
Ludovici
a
Porite Notitia,
&
aliis
aucta. Neapoli. Typis Dom. Ant. Par–
rini,
&
Michaelis Aloysij Mutii. 16go.
-Superiorum permissu.-En 4.
0
,
de
ro8
ps.,
s. 8 hs. p. n ..
E.
EL
P. TIRSO GONZÁLEZ
DE
SANTALLA.
Consta por su correspondencia haber sido
él quien cuidó del arreglo de esta edición.
-«Quamvis V.
R.
in ea Apología, quam
scripsit in defensionem revelationum Ven. _
Marinre de Escobar, nervose et erudite ea
coegerat fundamenta, qure totam illam hi–
storianí et seriem rerum a Deo esse pro–
bant, operre pretium ef1t ut V.
R.
notitiam
habeat objectionum prrecipuarum, qure con–
tra illam factre sunt; ut si quid eruditio et
pietas V.
R.
invenerit, q uo plene satisfiat,
dignetur communicare mihi, ut addatur
Apologire sure, quam in
4-
0
recudi satago»,
dice al P. Tanner, en carta de ·I3 de Mayo
de
1690;
y
advierte en una nota de sus bo–
rradores: «In litteris datis ad extremum
Junij petivit P. Tanner sibi communicari
omnes objectiones factas contra Vitam Ven.
Marinre, quas ego transmisi 29 Julij et si- ·
~u!
indicavi loca [de las obras del P. Luis
de la Puente] .... ex quibus probatur in qua–
lificandis visionibus declinanda esse duo
extrema:· vel nimire facilitatis in credendo,
vel nimire difficultatis ».
Dando cuenta, algo más adelante, al
P. Tanner de lo hecho en la reimprepión de
su
Apología
ó
Disertadon,
le dice así: «In
Compendio Vitre impresso Neapoli pauca
ponuntur; quia hic Italice simul cum Libel–
lo Sentimentorum spiritualium Ven. P. Lu–
dovici impressum est Compendium Vitre
ipsius, in quo illustriora qureque et magis
conspicua continentur.... » (3 de Marzo de
1691).
Y como poco después le escribiese el
P. Tanner: «Nunc deprehendo in Introdu–
ctione Ven. Ludovici ante Vitam Ven. Ma–
rinre prrefixa
§.
2.
in fine quasi contradictio–
nem.
Cum autem p1·opter....
Quomodo hrec
cohrerent?
paucis vzábus
et
bis intra sepH–
manam per plures annvs
f!
In libello autem
Neapoli nuper impresso, est adhuc aliter
impressum»
(21
de Julio de
1691),
le con–
testa él P. Tirso: « Illa contradictio ex fine
§.
2.
Introductionis facile tollitur, debet
enim legi:
Et cum ego....
et ita in exemplari
Nea.politano ego correxi secundum texturn
hispanicum
» (
18 de Agosto de
1691 ).
Un año antes, describiéndole la nueva
edición de su
Apología,
«nunc excussa est
Neapoli cum aliquibus additionibus
(le
dice), et ideo in fronte operis post titulum
r
additur
Edz"tt'o Secunda brevi Vi'tce Venera–
büú Patns Ludozn"ct' a Ponte tzotitia
et
altjs
aucta.
Impressa est simul cum Apologia
Introductio seu Prologus
V
.is
Patris a Ponte
in Vitam illam [de Doña Marina], et in fine
additus est appendix ad dissertationem
de
duobus extremú vel credulitatú m'mz"a! et se–
czert'tatú, vel m'mice z1zcredulitatú
et
#mo–
ris.... ex doctrina qttam V P. Ludovz'cus a
Ponte varij's in locis suorttm operttm Asce–
tz'corum tradt't
[págs.
97-105].
Loca autein
sunt illa q ure V."' R."'
in~inuavi
in litteris da–
tis
10
Junii [et 29 Julii]. Apología ista cum
Appendice erit magnum subsidium et scu–
tum validum ad defendendam Vitam illam
mirabilem....
»
(9.
de Septiembre de r
690).
Aun es más notable lo que en carta. de
14
de Noviembre de
1690
escribe el P. Pa–
blo Segneri al mismo P. Tirso: «Avidissime
ego me statim contuli ad legendam
Disser–
tatiotzem
illam, qure in defensionem Vene–
rabilis Virginis Marinre tam luculenter
edita es
t.
U no fere haustu totam absolvi,
tam mihi arrisit;ejusquegermanumautho·
rem mihi multo ante quam absolverem di–
gnoscere visus sum, quamquam sub alieno
nomiqe tectum. T¡mta enim doct'rinre soli–
ditas, tanta perspicuitas, tanta puritas iflum
plane eumdem redolet, qui expeditam me–
thodum Mahometanos ad fidem Christi
manuducendos tam bene tradidit. Novi to–
tum hoc 5ilentio penitus obvolvendum. At–
tamen sensum meum Paternitati Vestrre
ingenue aperiendum· duxi, ut, si erravi, ab
errare me educere statim possit. Jam vero
ad
jj
quod V. P. mihi poscit, quid responsi
reddere licet? In eodem Jibello effectum
jam vidi, quod ipsa vellet; adeo ut ad osten–
dendum P. Ludovicum de Ponte a Deo
electum, ut veram orationis normam prre–
beret, hoc prresertim tempore quando ea
tanta calígine perfundenda esset, nihil aliud
superesset, quam e latino in italicum idio-