1000001230

Promptuarii

Sacri

Pars

Prima~

tur dicens :

Ntc

{ortibut remon>nem commiferunt, quod

rorum oratio lndicnt

Omnes etenim fimul conjunlli ,

orationem quandam valdc ferventern praemiferunt, in

qua a Deo approbationem

judicium foum po!tula·

runt:

Sort ergo nihil aliudquam divitt.evoluntafiJ dula·

Hom.

t¡,

ratiofuit.

Orígenes idipíum quoque exprelfe dicit :

Prte·

Joru<'

cedeme orat1one, noncafu, fed divinaprovidentia, {ort

di'!Jinum .iudlcium proferebat;

idque ex duobus Apoílo·

textibus probar. Primoenim Apoílolusdixit

qua

forte vocati fumus

prtedeflint1ti (umur fecundum pro·

pojitum ejut, q11i omnla operatur

Deinde dicit :

Gra·

tlas nJ._enres Veo Pntri qui idoneot nos fecir in parte

fortis JanJlorum in lumine;

Ex quibus textibus, inquit

Origenes, colligitur

quid nobis nb Apofto/iJ for1

dullt1

de/?gnat, qtti ubi ex fide integra

é:r

orationeprtemiJ!a forJ

ducitur, ea, qu.e Dei vofunra1 continU in occulto

fors

homanibus declarat in manifefto,

AdeoqueSanll:us

Petru~

meritó ex inílinllu Spiritus fanll:i , poíl jalfas haíce

Cortes ad Deum fe convertit ,

dixit:

'!)omine

qui corda nofliomnium, oflende

quemelegeriJ e;< bis duo–

b11s unllm.

Quafi dicere voluHfet; acl oílenden.dum ,

qucm tu clegeris, decidat per tui provi\lentiam íors fu–

pcrprimum, qui extrallus fuerit ex urna.

L:rurentius

uílinianus dicit:

Drdaravit autem v;jibtli1fort Dei ele–

lllonrm invifibi/em; quis nott prtetuliffet ex bJJ /uflum

<ognomenro

(:f

vita?

Duo illi quos ex his ccntum vigin.

elcgerant, univerlali omnium congregatorurn judicio

digniílimi erant,

juxta communem opinionem,

vulgo quoquc authenticaram, Barfabas alterofanll:ior

apparcbat;

tamen ex altcra_parte digniílimum quo·

que a¡;nokcbant Matthiam. Undc in hac pcrpkxitate

ambiguitate, recurrerunt ad di

vini

oraculi infallibili–

tatcm, quod ab evenrn

forti~

expcttabant . Deus au–

tem in

Mattbiam plus,aliquidquam inBarfaba videos

humanum hoc decidit dubium , dum

for1 c:cidit fuper

rtthiam. Et tnmen aliter judicavit omnipotens

(inquit

idemmet

uílinianus)

cuju1 judicia

(ong~

ab hrvnanis

d1ffimilla [unt

Salmeron poílquam fapientiffirni &

pruclentilli mi hujus co11cilii, uter

ambobus

toco

numero íelcélis di¡;nior elfet, diícernere nefcientis ,

& utrofquc tales elle exiílimamis pcrplexitatem conli–

deralfe, demum ait:

Decret11m efl, ut poeiu1 forte-inter–

pofita cognofceretur nolt ram elellus hominumfuj{ragiis

quam divino judicio cren1111: qua ratiolie Paul11J non nb

hominibus' neque per hominem

fed per

efum

hrl·

Jlum , fnélum fe Apoftolum pr.edicat.

Demum vero hu–

jus elcll:ionis

Matthiz przrogativas demonílraturus

profequitur, dicens:

Reliquerunt Deo jud1cium, qui {cl–

ret

meliorem, ut el1gtrtt quem vellet : atque

rtttione

Ma11biaJ forti1 ev entu, grarum

(:f

rarum Deo fuum fuif

llpoftolatum cognofceret.

Idem

quoque Hugo Cardi·

nalis confideravir, dum ait:

H1c Matthiase/igiturnon

virwte fortium

fe.d volutnre ejus

qui fortu reglt in·

rertas.

Adeoque c¡us ad Apoílolaturn promotio,

li·

cct force tall:a fuerit, íuam ta

rnen ta

m ab hominib\ls ,

quima Deo approbationem

habi.it.

Cecidir (ors.

Hanc forte

m alii e

xiílimant fuilfe de–

monílrationem quandarn bcnignitatis

mifericordia:

D ei ; oílendentis, Matthiam tibiad hoc miniílerium

pra: aliis vel max1me complacere . Oecumenius:

Sor·

um prtettrea appellat, r&rem omnem oflendent benlgnl·

talIs

(:J

clclllonls

rife

divin.e.

~od

identificatur cum

illo, quod Thcophylall:us his verbis dicit:

Sorrem arllem

eam vocnt , oftenden1 totum negotium pendere nbhumanl–

tttte Del.

Et force ad hunc fenfum GlorTa etiam allu–

dere voluit, durn nomen iílud

Matthia1

jnterpretando

dixit:

.Qui dona1u1 eft, vcl donum Dei lnterpretarur

cul donum Apof/olntus

Domino collarume(f.

Verum enim–

vero in hac force mundo qu,oque dignitas manifeíla–

tur elcll:i, licet enim Barfabas, vir tantz fanll:itatis,

ab hoc tam íublimi miniíleriofueritrcpudiandus, Mat·

thias vero ex mera benignitate fuerit acl ídem promocus,

nihilorninus prout in hunc Jocum Glolfa animadvertit;

Bine

e.~emplum

humilitatis accipimu1

ne temeri di–

Jcuure

pr~fumamu1

fuperntt co-rfi!ia dev0<·atione horum

repuljione illorum

Et tandem concludit:

Injujlum

ejfe non potefl, quod jufto p!nctt.

Verum quidem eíl ,

quod omne benum, omne donurn, omnis virtus no·

flra

~Deo

dependeat :

Sorrevocatlfumu1,

id cíl, Deus

nos gracia fua fine ullo noílro pra:cedente merito prz·

venit . Veruntamen non minus quoquc verum ert ,

quod hic Deus tanquam juílus fudcx merita no!lra

inzquiffima bilancepondcrarenonomittat.

Tu Domi–

ne., qui corda nofti omnium

oflende quem elegerls

~ibus

vcrbis Petrus irifinuat , quod prius Dcus

idoneitatem, merita,

virtutem uniulcujufque ac–

curate confideret, poílea vero voluntatis foz bencpla–

citum demonílrct . U nde verifimile eíl, quod Apoílo–

Jum quendam elell:urus ( qui gradus in Ecclefia Dei

tantz eíl confidcrationis) certó cognoverit, Mattbiam

prz quovis alio buic officio dignius cooperaturum

~rre .

f·

Ceciáit fors.

Alii dicunt S. Lucam boc loqucndi

modo infinuarevoluilfe, quod inhoc dubio, utcr fci–

Jice.t e

d.uob~s P!ºPºfi~is

dign!or elfet, _Deus A11oílo–

m~er~us

mfp1ravent , ut'

Mat11h1am cligcndum

unan1m1ter propenderent.

nde Salmeron ait:

Decla·

rare fecund11m Deum, uter deberet in Apoftolatupr,ferrl

et{t enlm ob eminentiam fa11llitatis

uter~ue

primo facl/e

oc~rr;ret

dignus, pr.eml/[atamen poflea oratlone, Deo

ocrulte lnfplrante ,

(:f

illorum¡anímo1excitante, Matthla1

dlgmor

é!

aptior dljudic•tU.t eft.

Poílea idem ulcerius

declarat, quamoorem Evangeliíla huic divino inílin·

a:ui nomen fortis indiderit ; Jicct in fubílantia fuerit

impulfos

infp~ratio.ccelellis.

Dicit igitur hujus hanc

c~e

caufam ,

qui~

fi.

1mpulfum naturalem

fangui–

ms dull:um fecu11 fu11fcnt, Barfabam utique Apoílo.–

Jum dcclara!Tent , ucpote Salvatoris confanguineum

ut diximusduorumaliorurn Apofiolorum

fratrem~

Sedfecuti{ttnt imp1ilf11m Spiritus fanlli,

(:J

ideoforse

ca:–

lo vemf[e dicttur, ficut Papa exalto venifle dlc/tur, /lcet

perelell1onem jiatp1omotio

forres vero dare, id efl de–

cernere dictmtur

qui1 debeat honore illo potiri.

Huic

autem opinioni fidem przbent poílrema hodiernz E–

piíl<;>la: verba :

Annumeratus eft cum undeclm Apoftolis

•

Ub1 vcrfio Grzca dicit:

Communibu1 ca/cu/is cooptatus

eft

Vatablus quoque & Pagninus legit:

fu/fragllt ad–

d1tus efl.

Unde colligitur, quod interius

lJeo in·

fpiraci, votis

Cuis

unanimiter in Matthiam concur•

rerint .

Cecitflt fors

Per hanc fortem etiam

interpreta~

porTumus eandcmmet Apoílolatus dignitatem; adco

ut idem lit

dicen~,

cecidit fors f uper M.aUhlam

ac fi dice·

ret , Matthias eleíl:us& declaratus eíl Apofiolus, uc

numero duodenario íuamadderct perfell:ionem

com–

plementurn.

quidem fi per foncm intC!lligatur

lla–

tus aliquis magnz felicitatis

fortunz, multa amlü–

tione concupitus & defrderatus, quznam poterat pra:

Apoílolatu digni:as major defidcrari?

Eccleparum.Prin-

ciptt . .Quofdam q!1idempofuit Deus in Eccle/ia primum

!8.Cor.

•~·

Apof/olos, fecundo l'ropbttas, tert10 Doélortt, deinde

virt111e1;

undevidetur, quod primo loco ponantur

A·

poíloli. Porro in hujufce veritatis coufirmationem ,

quod lcilicct per tale nomen fortis intelliganturApoílo-

latus, facict bodicrna Epiílola, prouti Salmeron opti-

me obfcrvavir, cliccns;

Favetbutcfenfui, quodjudd!

Apo/lolatu1)

boceodem Petri fermone ,[ors dicitur:

ljUI

fort1tu1, i11quit, tratfortem minifteriihuju1, é:!Apojto·

latus ,cum tttmen/inefortibus

Domino exmero ben<pla·

citofuerit elellus: Paulusquoque ad Ephef.

r .

Dlvinam

elel/ionemforrem vocat, in qlfo etiam nos, inquit, forre

vocatl fum111,

ejt, gratiapro Vei 'Doluntate,

Ceclditfort.

DionyfiusCarthufianusait:

Apoflo·

fatu1; qui ejl donum grati.e grati1 datd!, {tcut

pro•

phet/a.

HugoCardinalis Ethymologiam hujus no·

mi11is

Ma1thla1

exponens, dkit :

Matthia1 interpretatur

donum Del, cul donum Apojlolatu1

Dominocollatumeft.

Cum hoc autem dono , conícquenterdonantur illae

gra·

tiz lllius ca:leíles thefauri , qui adeo fublimi ,

in Ec·

clefia Dei.digno. annexi elfe nofcuntur .

Sort cecidit fu–

perMatthtam;

id eíl,

gratia fupe r humilem;

boc enim

epitheto fanll:um huncdcnominari jam diximus.

Par–

v111 Del.

nde racione non caret illa nonnullorum opi·

nio , qui ccnfent, quod fanll:us hic Apoílolus, uno

codemque

te~porc,,

fimul cum Apoílolatu rcceperit

· clona

~rophwa:, m1~i\culorum

linguarum , omnia–

quc aha, quz czteris data fuerint; Jicet verius fit ,

quod e>mnes paulo poíl illa pariter in die Pentecoílcs

recepcrint .

7·

Ceciditfor1.-

Dioayfius Areopagitaa Baronioci·

tatus, inquit:

Vidttur mihi Script11ra jortem tippel/nf{e

Ann.¡.. nu.

divlnl q111ddam

(:f

pr.ecipui muneriJ, pcr quod il/1 choro

t'.

de <«I·

farratifftmo in/inuaretur, qui rf[et divin11 elellione decla·

a:~~~'.<

~·

V·

raru1.

ld quod de quodam Jucis radio ca:litus fupcr

Mat-