1000001230

Des.

Matthia Apoftolo Difcurfus IV.

S.r.J. de S.

Mmhta.

s.•.•.

Mrnh.

t1ufult 11/J/1 /1111d1bu1, ut mlnime indigutrit.

Oionylius

quoquealiam racionem, eamqucconvincentem affignat

cur de virtutibus

meritis íanlti Matthia:: nequicquam

locurns fuerit:

Nttmcipr.e omni prteconio porefl[11.lfice–

re, quod afiotamjuflo in hac parte reMlo, ipfe ad Apo–

flolatus apicem cff affump1111

Verumenimvero e'X mu

I–

ris quoque aliis capitibus, tingulariffima Sanfra:Mat·

tbia:, pro bdc miniflerio adcundo, merita nobis inno–

tefcere polfunt. Dedit etenim Chriílus nobis infalli–

bile

~poflolacus

fui lignum , ipíam dileltioncm ;

ideo S. Thomas fuper illa verba

oannis

In hoc co-

gno(ccnt omnes

ljuOd difcipuli mci e/lis

dilellioncm

ha~ueritis,

ita fcribit:

Spteiale d1(cip11!at11s ChYl/fi fi–

gnum,

t/I

charltas

Sanfrus aucem Ñlatthias

Dyonilio

vocatut

Chttritatertpletus.

Seraphicus etiam Bonaven–

tura de co tefl'atur dic'ens:

Commendat11r ab e.wcllenti11

ainoris eximll.

S. Laurencius

uílinianus in fcrmone

q11cm de hoc feíl:ocompofuit, dicir:

Ex10/l1m11tr Apo–

jlolorum merita, non t¡11ia Sanllis prteferunt11r om11lb1u

dlgnitatisgr,atia, fed quonlam anlmarum ufo prte c1111llls

ublimius inar{cre, utpoteproplnquiorcs verbo:

S. Mat·

thias intimus Ghrifii familiaris fqir, utpocc qui

pri–

mis anuis cum <!o fuir converíatus, tanquam ex eadcm

tribu , e·ademque patria oriundus , & coníequentcr

fuit afrionum ejus oculacus ccflis. Certum quoque efl,

quM prre quovis alio extríerit zclo falutis animarum,

ideo Apoflolatu, quovis alío dignior fuit. lta cnim

de eo fcribit l'!>ionyfius:

Pro Deo

(:f

proxlmorum falu-

-S.r...

S~r.1.

te{eipfum totumlmpendit.

Et alibi :

Zelo fraleN¿te fa–

g~,~··

•n

fotlsaccenfusabeo

dicitur.

refrimonio autcr\l Ri·

chardi

Vitloce.

Htfunt

ublim:s ante Deum nihil

enlm .equJplacer Deo ,jicut rt!HJ

lf:t

l¡¿_crum an/marum

Paf·

fim omnibus notum

eft:

quod Apofloli in Scriptura

facra per ca:los figurcntur

C11:li ena111J11t gloriam Dei

qui nimirum , ut HugoCardinalis fcribit ,

Alti f nnt

'IJit.e eminentiam, clariper bonam opinionem, mundip!r

intentionem, volubilesper dijeurfum aá pr.edieat/(111em.

Atque ideo

Matthiasin Apollolum elellus, quia in

eo mirabilitCT concurrerunt omne& jam difrai condi•

tiones. Fuit enim

a/tus p1r vit.e eminentiam

quem

proinde

Bonaventura hoc epitheto

fa11Eliffimu1

hono-

~~,;i;,dc

randum effeccnfuit ,

de eodem dixit:

Mira commen·

dallo efl, quodex om11i e11:tu fanElorum, fuper /,oc oran·

tium Deum. In Apoftolum./it e/eélus.

Et cur inq11it S.

Laurentius,

c~1n:i·

~une

creleffe,m principacuna eltal–

tatum fu1ffe ex1fltmat1s?

Conftituens cor Principet. Prl–

matum qui!PC A<iepttu eft ge11tium, quia priru fibimt t–

ipfdidicit principarl.

Fuic etiam

claras

per

bo11am opl–

nionem.

Id quod probationc non indiget, talem cnim

orones de ípiritu

mcritiscjus habuere opinionem,

ut eum fimul cum B:irfaba, ex toca illa tot virorum

pra::clariffimorum coogrcsacione velut digniorem ele.

gerint .

Mundur

quoquii

per int1ntioncm

fuit, idque ex

nonnulli's Carthuliani verbis facih! argucre polfumus

qui ait:

Coram I>eovl1t11oie fe babUJt in 11era finceritate

intemio enim

ª·

Deo folo videtur, coram quo

lincer~

co111probata futt.

Vofubilis

quoquefuitper

d1fcurfum ad

pr.edicationem,

1,>ronti reflatur Saronius dicens;

Mnt·

thias In JE_thioplam pop

ud:am. Ev:zngelii cau[a pro-

t,~•·44·•0·

ftélu trad1tur.

Porro S. Ambrolius aliam adtcrt ra–

tionem , ob quam Apofloli creli denominati fuere :

C11:lum,

inquit,

dicltur, qllla vitam Ange/1r11m, cuflo–

Scr u..

¡11.Pí

di,. integritatis exercet.

In hac autem pudicitiz virrn–

us.

Sor.).

Matthias'

diximus '

a s.

Bonaventura mire!

dcpredicatur; Et Carcbufianus ait:

1'er vlrtutum fua-

rum perfeélionemfuit Angelicus.

Conliderandu.~.

ett etiam, quód Redemptor no–

fler fcquaces

d1fc1pulos fuos , ínter alias virtutes

pra:cipue has duas

e~iícere

voluerit , humiliratem ni–

m1rum

manfue~u~mcm :

Difcite

me quiamitis

(:J

kum1/11

E,cce 1g1tur myflerium , cur Evangellum

h?<1~ernum

, Sa.nfra:: .Matthia: accomodetur , In quo

n~m1rum

v_erba iam d1aa reccnfentur; unamqueenim

v1rt~te~

fum~o

gradu hab,uir,

ideo Apoflola–

d1gmílimu~

fu1t. Enimvero manfuetudiniejus hoc

Spiritus íanfü tefl_¡monium propriillime quadrat :

ftdc

él

lenlt~te

1pjius f ttnl!um fecit il/111n,

r/:1

e!egit

E<cJ.

.i.

e~1m

ex omm.came.

~od

vero humilitatem cjus at–

tmct, hanc iam

d1lcurfü ancccedenti exami"avi–

mus . Porro quidnam Chriflus dífcipulis inter fe de

majoracu contendentibus refpondit? Nimirum ut co–

nareuuir omnino oppoútum \llius faccrc, quod

facit

Man/i !'rompt.

mundus:

Reges gmti111n clominantur, '!Jos 11011

/ir;

{td

14.r•.

q11imajor eft invobu, ftat ficut mrnor.

Ecce libi caul3m

cur

Matthias fuerit cxalracus, quia vidclicct fe in-

fra quemvisalium humiliavit, fuit enim hic fui iplius

apud fernetipfum , contempcus , diípofitio efficiens ,

ut donis thefaurifque co:feílibus locuplcrarctur .

Mn1-

thia1

idcm efi, quod

Parvus Dei,

vel

cdam fernnJum

Incerlinearem:

Do1111m Dei

ilarius fuper ilb verba:

Deditd1fcipuliJ pnnet, difcipttli auttm tutbis,

myfleríum

in illis lacens dcctarando , ícribit:

Ou;,, per 4pof/olos

erant divin.egrat/..: dona inferioribushomi11ib11s reddf/1-

da;

ideogratias&dona crel:ília eis dillribuit

~piritus

fan(tus:

Super q11emr

equl

efcet Spiritus

mMu,

niftfuper

hum1em? Abfcondipi

h.ec

fapientzbus, étrevelaf/i ett

parvulis. Supcrbi11e

fiflit,

humilib1u datgratiam.

Au-

gufiinus, Magdalenam ad pcdcs Salvacoris procum-

S.rm.ir.

<>p.

bencem conlidcrans, fcribit:

.Quan1ohumiliu1fedeb.1t,

.~.

dncr.

tantoampli11s capiebat, confluitenlm aqua ad humifita-

Doni.

tem convallis.

qua: crelettium gratiarum in humiles

valles derivantur. Matthias in hocmunere conflicutus,

ultimo locoíedebat, íequcomnium indigniílimum repu-

tabat, atque ideo Creli thcfauris mire fuit locupleta·

tus, quia

cecidltfor1 fuptr Matthlam

.l..aurentius de

Apoflolis ait :

Spirltualibtts don/ funt locupletiottJ

quod in

Apoflolo noílro mire

adi"!1~1etum íui~

, fi-

quidem ipfiffimum nomen eius hum1htatem panter

dona fecum fubinferr. dicirnr enim:

Parvu1

Dt1,

do-

nam Dei.

Ecenim excellentius quidpiam eo, quod

Lanrcntius de

Matthia fcribit , de hoc S. Apol!olo

dici polft, nequaquam exiílimo; fic enirn loquitur :

equeenimminus Petro

lf:t

Apoflolirc.eteris

Matt

hias adc–

ptus eftgratitt:, quamvls In vocationis ordine extitmt ul–

timus

eandem plen

itudlncm fp

irltus eademque munera

fplritualia petccp1t

qutt:relilJ.UI

Ollenditur

quod

fors,

uocunque tandem

modo illaexponatur, meriturn

Mat–

,thi.:e

pollolatum

-a

ptiffime

decla~ec

•

D l

S.C

R S

Q_U

l N T U S .

Et dcderunt fortts eis

ér

cecidit fors fuper

Ma11h1am.

Aa. Apofl. cap. r.

QUi¡i forcalfe, audicndo promotionem S. Mat·

chia:, aJ fublimcrn Apo!lolacus dignitatem

fa(tam

elfo

mediante force , minus dígnum

de eminentibus virtutibus

meritis ejus conccptum

formare vobis potuiílis, ideo pra:fenti diícuríu pluri–

bus oílendere decrcvi, quod in quocunquedcmum ícn–

fu ha:cforsa íacris Scriptoribus explicetur, Cor ifla in

ejus íempcr l'edat majorem honorem , majoremque

gloriam.

:i..

De;ferunt forresels.

Salmeron ait :

~uláam

vcr-

tuntgr.ece}ecm1111 forres; a/li pofutrunt;

uciturque Chry-

'{'.~m.

'" "·

foRomi teílimonio, cxiflimances forccm illam veram

fuilfe fortcm, qual.s nunc in ufu eíl apud Hebra:os .

Dederunt fortes

inqui~

Salrm:ron

nimirum in vafcu-

lum aliquod;

id efl pofuerunt nominaBarfabre

Mat-

thia: in urnam quandam, indequeea per fortemextra-

xerunt. Alius quidam cxpofitor in hunc textum ait

Miferant fortes Jed {ecundum ordinem

con(uetudlnem

Jo•n. :Ferus.

]11daici populi

;

fic enim Jonas forre dcprehenfus efl

;

1temque (:/

onathas ft!ius Saul.

Dionyfius. S Hicro-

nymi

Bedre authoritatcm citat, dicens:

Volunt

Ser.1. do

quod futrit forrcommunlter fteri fofita, cujus in legc MOJ-

M•n·

ficelebri1 fuit ufus, perquam Jofue dcprehmd1t Achan

furem.

Et S. Ambrolius ait:

Super Apoflolum Matthi-

luc.ci

am fors cecidit, ne Apoj/oli elellzo

mandato difcrepnre

fegis vetcrls vlderctur.

Ec quidcm hac etiam opinione

íuppoúta tanquam vera, fors hzc rneritis

dignitati

elefü Apottoli nihil derogae, imo vero lnfalllbilc fu!t

íure ad illud munus h:ibilitatis

idoneicatis teílimon1-

um , cum veriílimum fcrnper

fit

illud Spiricus fanai

teflimonium in proverbiis nob;s traditum.

Sortu mir-

Pro•"'·•·ll'

tuntUI' In /inum, {td

Domino remperantur. Cum duo.'

Jo. Ft1us·

probRtos e/igiffe111,

lnquit quidam interpres ,

111hll

per~-

Cllli erat ,j11per q11r111rnnqt1e dtcid1flet.

Dcmum proíequ1-

tur