1000000236

Conclusio.

445

dent ac videndo toti consulunt. Qua ex re conficio,

quid cerno,

rationem communitatis ergo nobis datam,

tum reéte ,

sapienter ea nos uti, ,quum non no–

bis tantum scimus , sed parentibus , patrire , amicis,

toti denique hominum generi , quocum naturali quadam

cognatione amicitiaque continemur. Qua in re sic ego

judico eos omnes, qui non hoc sibi rationis munus pro–

ponunt ,

ratione

invita

ipsa ,

indignanteque , ab–

uti, atque Naturre ipsi vehementer adversari , sibi

aliis gravis miserire causas struere ac neétere.

Necdum igitur ethices, qua

sure,

commu–

ni saluti consulitur , accuratissime addiscenda , sed

illuc cretera studia referencia. Et ecce vobis unde

luculentissime apparet , qualiter scientiarum omnium

unum quasi

Qor~

sit ·

s iritus unus

co spiratio una,

ut nisi sibi mutuo oBem pr stent, ac oFficia reciprocent,

continuo alias ah allis prrecisas distrahi,

dissipari,

atque

fine suo

ngrss-ime a errare neeesse sit , nec

quemquam pró edsse dicen um , nisi cilm Qmnes uno

veluti vinculo '

qua sunt

natura faétre concatena–

tione conjunxerit. Unde illorum ( quorum quidem infi–

nims est numerus , quibus turba , ac Philosophorum

plebs coalescit) inscitia,

vecordia detegitur, qui id

sibi pensi datum credunt, non ut tota scientiarum spa"'

tia percurrant, sed ut creterarum incuriosi, partem quam"

piam decerpant , seu quam sors obtulerit, seu quam

domesticre rationes suaserint , seu prrejudicata veterum

auétoritas probaverit ; atque in ea , nihil de commu–

ni earum fine ,

officio solliciti , utcunque se exer–

ceant , sure pecudum more utilitati , aut voluptati ad–

diti publicre generis humani obliti. Liueras quis adeo

deturpet , ut mentí augendre , . informandre , perficien-

dre