1000000236

444

Conclusio.

que ejus ineundre dotes ullas habent , tam late cog·

nitio patet , quam sensus ;

tam vero

late sensus,

quam finis, id est suus cujusque venter. Nulla apud ea

generalis communium causarum

finium , nulla re·

ciprocorum officíorum , eorumque regulre ,

mensu–

rre , nulla abstraéla ,

ah omni corporearum ambitu

segregata cognitio : humí prona fingit Natura,

ven–

tri obedientia, ut necessaríum non sit vitre agendre,

tuendre instrumenta habere patentiora. Aristoteles

in prímis acutus ,

doélus hominem ad communitatem

generarí sic colligit , quod ínter tot animantium gene· ·

ra ís tantum prreditus sit sermone , quo animi sensa

<listinguere possít , notare ,

cum aliís communicare.

Quorsum , ínqui , bree , nisi cretum

societatem spec·

tarent

ídem , ac magis e ·am necessario , ex ra–

tione, cujus ser o apud alios interpres quidam est,

colligene potuisset. Nam aliorum intelleélus ergo lo–

quimur,

con inuo co ticescimus, sí

esse super–

vacaneum -:entímus. Accedit, quod ubí nulla etiam nos–

tri utílítas agitur,

loqui

tamen aliquid , vel audire ve·

limus. Qure sollicitudo,

curiositas , qure

in iis

ani–

mantibus, qure ad socíetatem non sunt faéla , nulla

esse deprehenditur , satis , ut opínor, perspicuum ar–

gumentum est , ratíonem humanam non ad nostrí tan–

tum ,

prívatam utilitatem , sed ad generis humani

publícam pertinere. Quo modo sí oculí disserere pos–

sent ,

illi

intellígerent profeélo , se non suí tantum_, sed

totíus corporis causa in eo esse construélos : neque enim

nísi ita esset , tam late ac longe intueri oporteret , nec

in eo esse pasitos loco , unde totum corpus modico

fiexu moderari possent : ex quo illud efficerent , tum

rite se videndí munere perfungi, quum toti corporí vi-

dent