1000000224

De Nominibus fubfiftentice

Perfon~, &e~

·u

s·

unibi lerramus perfonam Dei; nihilomi–

mis, qugd perfona: nomen

fi?nific~t,

mul–

tipliciter in Scriptura facra

m~emtur ~i!f~·

matum de Deo, nempe, quod fit Spm–

tus

infinita fapientia pra:ditus, adeoque,

quÓrl fit rationalis

n~tur:E: Si~ilite_r,

quod

cxificmiam habeat mcommumcabilem ,

quo,

ut quod,

qui ppe ctlm propter fuam

fingularitatem communicari non poffit tan–

quam natura commtmis,

proptcr fuam

independentiam communicari nequeat ,

vel tanquam forma

fu~él:o,

vel canquam

.natura individ\flali fuppofito : Ergo clim

ratio

p~rfona:

Deo

pcrfeél:iff!m~

compe:

cae, enam perfonre nomen 1ph congrue

tribuitur.

Ad fecundum dico, G_uodequidem per–

íona: nomen non fuerit primiuis utirpa–

nnn

fidelibus , Deoque attributum, fed

camen faétum efi:, inquit Richardus lib.

4·

de Trinit. cap.

S·

ut,

Qui boc nomenperfonte

primo ad divina tranftulerunt, boc ipfum ex ne–

cefTitate ftcerunt, ut quid refponderent qu&ren–

tibuJ, quía tres

illi

in Trinitate

elfo

-cum tre1

DeoJ efle re[pondere non poffent.

~ubdit:

jam

qu&ramuJ, ex qua necejfitate jit po.flea

ad drvina tramlatum

fed i

qua veritateper

Jpzritum veritatis

tram atoribtu infpir

Latina Bccleji'¡¡ uNiverfaliter fre–

quentamm.

Genum efi

ergo~

nfpiratio–

ne S. Spiritus,

oommuni ufu

cclefia:,

perfona: nomen Deo p ·opríe competerc .

Ad tertium

dico, l::Amdem nomen per–

fona: non perfe&e declarare quidditatem,

peculiares proprietates ,

e-x

qu.ibus tria

Divinitatis fuppohta difiinguuntur ab invi–

ccm; nihilomimls f.'lpienter illud nomen

Catholicis ufurpatum fuiífe, ut uno vo–

cabulo refpondcre poífent Sabellianis in–

rerrogantious,

uirl eífent ill2.

tria.

aliud voluit

Augufr4nus loco eicato: cui

quadrat, quod addit lib.7. cap.4.

Cumer·

qu4tritur, quid tria, ve/ quid treJ, c_onft–

rimuJ noJ ad inveniendum aliquoá Jpmale

vel genmrle nomm

quo compleEJamur

h~c

tria;

1uque occurrit animo

quia

e~<cedzt

[u·

peremi~n_~ia

Di'VinittttiJ u{itati

eloquiijácul~a:

Um: VemH enim cogitatur DeuJ, qt111m dtcz·

tur,

i.3'l

veriiu eft,

qul.m

cogitatur.

Dice1

2·

Ratio perfona: reddit naturam

e:md m ·numero inc¡mmunicabilem alteri

fuppofito; Natura enim humana, v. gr.

qua:

fr perfonata in Perro,' communica–

'l·i

n~quit

ale

ri;

natura· divina , qua:

~ommunicatur

arri, ead

em .etiam 'om-

Frttffin Tb(,¡,

Tom.UI.

municatur Filio,

Spiritui fanéto: Erno

in. Patre nt¡t efl: ineommunicabilis ,

ade~

que nec

~rfonata.

Re[pondeo

Difringuendo majorem: Na–

twra perfonata efr incommunicabilis pra:–

cisc quatenus natura ftngularis

efl:,

ne"o :

na.t~ra

enim

_human~ c;l1~ifii v~re,

pro–

pne fingulans , ac mdtviC!uahs efr,

ta–

men communicatur ,

unitur Verbo: efr

incommunicabilis reduplicative,

perfo–

nata, hoc efr, quatenus fignific:u pra:cise

naturam

deten~inatam

per

perfonalitatem,

feu perfonam

concreto , concedo •

fimiliter difiinéta minore ,

Nego confequentiam:

ltaque natura divina

cfr quidem in Pacre communicabilis alte–

ri' quacenus natura divina efr: non ver

quatenus perfonalicas efr Patris ; ut fic enim

nihil aliud tignificat, quamfuppoftcum con,.

fi:ans natura divina ,

Paternitate; aJeo–

que nihil aliud fignificat, quam Pacrem.

Certum

!fi:

autem , quod Pacer divinus

non fit communicabilis Filio, ut cum

fit unum,

idem; im6 ab eo difi:ingui..

tur realiter.

R.efpondeo

Hoa eíre peculiare

piv~n~

natur~,

quorl eadem omnino,

indivi–

ftbilis communicari poíftt tribus fuppofi–

tis

quía nec piures !'!umero naturas di–

vinas patitur il1ius infinitas, nec aliqlJam

,nulüplicationem

divifionem fumma

illiunmitas

fitnplicitas fuilinec; Secus

efr aucem de nacuris creatis, qua: ctlm fi–

nit~

fine ,

multiplicabiles ; inde fit

quód eadem numero natura non poffit eL–

fe in

¡I~ribus

fuppofitis.

Dic~J .~·

Natura diviAa quatenu

pra:–

fcindir

divinis Perfonis efi omnimo#

completa,

incommunicabilis alteri na–

tura: ;

íiq

uidem

efi:

indi vidua,

fingul~ri~:

Erg? ipfi non opus efr

u~la

fuP.erve–

mens ratto perfoJ1l!,

fuppofit),

q4~

pfam

compleat,

in~ommunicabilem

cdficiat,

Dijlinguo anteredeni:

Efr <:>mnimodecom–

pleta in racione ,natura:

divina:~

nimirum,

quía confiar prredicatis eífcntialibus, mo–

·d~s i~uin{ecis

~mib~tis

ipfam perfi–

ctenubus,

cwnfittueAubus

racione

entis m

fin

ite perfeéli, concedo: Efr com–

plet~

e.rr

:e hyp.ofiatico,

ultimo incom–

mumca

bih , ne

go . Natura enjm divinJt

przciie

fump.ca

, toca,

integra inefr Pa–

tri, Fil

io, & ~

piritui

fanél:o. Unde ex fe

non haber rationem fuppotiti neque perfo–

nz ; fiq uirlem non ett ultimó terminara

fe-