De .Composito.
Art. I.
89
ens per'fet1e, sed solum pars -entis,
&
rales
.signific~n~ .
fol'
!n.am, simul cum
substantia:. Unde
m~rito
observat materia sens1btl1 :
Undeabsurdu m
Boetius , quod
~lfÍct.
Ouria
.non si.g-
esset , deffinire hominem , animam
nificat aliquid simplex, sed composi-
rationalem ; .ignem ,
formam
cali–
tum :
tslfia.
vero apud Grrecos idem
dam,
&c.
.
est , ac
urentia
.apud Latinos , ut
. Dices : Materiam poni in. deffini-
idem
Boeti.usdicit.
uone , non ut
part.emessentt~,
sed
Confirma;tur primo,
ex
D. Thoma
ut subjeél:um recipiens essentiam.
Opuse. de 'ente,
&
ess·entia cap.
~.
Sed
conrr.ol: Quod est
'propr~Úm
Essenti<!- est ,
in qua <recipitur
este.;
accident ' um propter
imperfeél:ionem
sed
esn
rerum naturalium non reci-
sua: essentia:, non co nvenit
essenti~
pitur tantu m in forma, sed in
~oto
pe¡feéf.e ,
&
cornp le~
, qualis ese
~omposilO:
ergo
rn1urn compositum
substantia naturalis .;
sed
recipere
ex
mlteria ,
&
forma est essentia re!.
í-n deffinitione sua aliquid praeter es-
1.-fajor
patl!t : Nam Metaphys·ici deffi-
senüam , est prnprium accidentium
niunt
essenti.am, potentiam •recepti -
ex imperfeél:ione sua: essentia=, ut cii–
v.amesse ,
seu ·exis-t.entiGe. Minor vero
cit Aristoteles
7.
Metaph, ergo
no n
evidens est ex jam d iél:is : Demons-
convenit essentiis perfeGtis,
&
co m.
t·ravimus
enirn , materiam. existere
pletis, quales sunt
su~stantí<e
natu–
per formam ;
id est , ex materia,
rales.
&
.forma cc•:lStitui unicum integrum
Obj.
r.
-Sic
s-e
habet materia
ab–
subjeél:um existentia:: quod manifes-
solu.tesumpta ad hominem absolu–
t um est ,
pra:cipue
in
viventibus;
te ,
sicut ha=c numero materia ad
quorum existeFltía, id est , v-ita, nec
hunc
aumero hominem ;
sed h<>.!c
cst solius anima:, nec solius corporis,
numero materi'l nen est
de
essentia
sed totius conjunél:i. Et etiam in for-
hujus numero ·hominis: ergo nec
ma–
mis materialibus,
qu~
exalusa:
a
ma-
teria absolute sumpta .est de essentia.
reria ,
statim amittunt
esse
, quia
horninis absolute
·sumpti. ProbatuL
$0
a:
non sufficiunt ad .illud susti- minor: Variata hac numero materia,
nendam. .
non variatur ·hic horno: ergo
h<ec:
Confirmatur
.secundo
eK
eodem
numero materia non est de essen tia
D.
Thorna ibid.
&
.1.
part. qua:st.
7>·
hujus ilumero hominis. Probatur an–
art.
4.
Quod ponitur -in deffinitione
tecedens : Horno enim manet idern
essentiali substantire, est de ejus essen-
toto tempore vita:: ; sed materia ejus
tia;
atqu.i sola forma non ponitur in
continuó variatur ,
.dum
pa-rs
cjus
deffinitione substant·ia; naturalis,
s.edaliqua per calorem ·nat-uralem solvi–
e-tiarri
materia: ergo etiam materia est
tur,
&
nuva qu-otidie per nutritio–
de · ejus essentia. Major patet:
Nam
nem subco,gatur: ergo variata
mate–
deffin iti0 essentialis datur per princi-
ria hujus hominis, non variatur hic
llia essentialia. Probatur minor .:
In
horno.
hoc:
eni~
differunt deffinitiones
re-
Resp. Nego minorem ;
ad
prooa–
rum
natu ra~ium ~
Marhematicis, quia
tionem .,
nego
antecedens.
Ad
ejus
ist:x: significant solam formam absque
probationem
,
dil>tingup minorem:
mat eria ;
at vero deffinhiones natu· Maleria. hominis
co1uinuo variatur,
Tom.
JI.
M
qua.