58 / 298
4
z
L ogicce minoris
prima pars.
Qu::est.
l.
senta
t.
Dicitur
f orma/e
,
quia est ipsa
tis , su bstant ia! , accidentis , necessi–
rei simil1tudo. D1citur
reí mente per ·
tatis ,contingenti<e , &c. Quo rum om–
eept«) ,
ut d istinguatur ab
impressio-
nium di .>tinétas notion es ha ber me ns·
u ib us sensuum; qua;: etsi d ici possint
quas rursus conjungc! ndo,
di vidc: n d~
objeétorum s·militudincs, non tamen
inv icem, aut c um s ipsa comparando,
ter mini dicuntu r
a
Logicis , qui de
innumeras alias notione s1bi compa–
sola mentis cognit ione agunt.
rae, & ad rerurn spiritu ali um percep -
Verum, ut ha::c disti nélio Termino·
t ionem assurgit , Dei , Angelon,
1
m,
rum mentalium ah imaginibus sensuu m
vi rtutum, vitiorum , veruatis,
fa J
ita–
rnelius capiatur , tanrisper d1cendu m
t is , boni, & malí, &c. Qua:: imagi–
de modo, quo me ns humana res per-
natio ne minime percipiunt ur ,
sed
cipit. Objeéla externa primum sensus
. men te soia.
externos percellunt. H;z:c impressio
a
H :e similirudi nes ·a simulachris ima–
sensu externo ad phantasia m prog re-
g ina tionis , natura , & numero Jonge
diens , in ea rerum simulachra perfec-
d iversa:, dicu ntur
Specier intellig ibi–
tiora excitat (
Phantarmata
dicuntur)
/er ,
Ide~ · ,
R ationes
rerum, Not io–
qure in ea colleéla diu rnanent, etiam
nes
,
Conctptus
,
Noticia
;
specialirer·
r emotis objeélis,
&
cessante sensus
autem
a
Logicis ,
T ermini mentaler,
externi funélione. H orum operes sen-
quatenus ¡unt prima pr positionum,&
· su perceptas, licet absentes, nobis re-
syllogismorum mental ium elementa,
prresentamus; sonos , odores, figu-
ex qtiibus constant,
&
in qua! resoJ¡¡–
r as , colores, lineamenta, eaque, qua-
tío eorum terminatur.
si coram posita, irnagi natione percipi-
·
mus. Mens illis moti bus imaginationis
provoca ra ob ejus cum corpore un io–
nem , rebus imaginatione repra:senta–
tis, attendit; atque eas suo modo per–
cipit per similitudines Jonge nobiliores
c¡uas ex illis simulachris elicit , juxta
Peripateticos; vel quibus ab initio si–
b i infusis attendere incipit, ut censent
Placonici ; id enim perinde est, quo ad
prresens. Verum , quia mens altiore,
latioreque, quam sensus, luce pollet;
in ipsis 5ensibilibus imagi nacione per–
ceptis Ionge plura, quam illa , percí–
pit , eaque propriis ootitiis distinguir.
Ur, cum rnundum imagina t io ne perci–
pio, non solum percipio quidquid illa
perci pit;sed infin ica,quoe eam fugiunt;
\Jt
pa rt ium simet riarn, nt1meru m ,
&
nu mero rum rationes va rias, ordin ern ,
cunnexionem ' aependeoc iam ; raiio –
nem effeétus, causa: , medii , fin is, en-
§.
I ll.
De Termino vocali
'
e
ICrip te.
S
Ocietas humana vincitur , atque
perficitur communicatione cogi–
tation4m. Cogitatio , quand iu intus
manet, aliis non comm unicatur. !ta–
que necessarium fu it ,. a lligare concep·
tus internos, signis extern is , qu ibus
ut instrument is manifestaren tur. lnter:
ea signa vox prímum Jocum obtinet,
qu ia maxime ad id commoda; sernper
enim pra::stó est , fa ci le formatur, in–
finit is modis variatur. Hinc communi ·
&
perpetuó usu , apud quos is popu–
los cerra! idea! cert is vocibus 11a alli–
gatoe sunt, ut iis aud itis, mens usu ad
id fa éta, sratim ad ideas illas attendat;
imó , ideam vocis ,
&
rc!i per eam sig–
nificata:, ita conjunélam babet, ut
etiam,