115 / 298
De Probatione,
&
Reduétione Syl!ogismi.
Art, I V.
99
si direéle concludat, minus ciare con–
cludit
ut Syllogismi omnes aliarum
figu-rar'um'.
Syllogis1~u s
perfe0us e_st,
qui
d1re~e
,
&
_cl~re concl~dJC,·,
1_ta
ut oosit1s przm1ss1s
, persp1cue
vi- .
deatu r illatio : Tale-s sunt tantum qua–
tuor primi modi prima: figurz:
Bar–
bara, Celarent, Dari, Ferio
,
ad quos
proinde czteri revocari debent , ut
sínt
perfeéli.
Ha:c reduélio fi't pauculis
immuta–
tis. Quid autem ·fien debeat ,
indi–
cant consonantes vocum illarum bar–
bararum
quibus 'exprimuntur, N am
p rimó mo us
imperfeétus
reduci de–
bet ad illum ex quatuor. perfeélis , qui
stmili consonante iocipit : Ut Cesa–
re, Camestres, ad Celarent: Da.rap–
ti, Datisi , ad Darii ,
&
sic de ca:–
teris· Id vero . , ut fiat , qnid immu –
tari de eat, docent consonantes illa=
in~eme
post Vocales, S. P.M. Nam S.
denotat , proposjtionem indicatam per
Vocalero, qua: prreit, cónvertendam
esse simpliciter. P denotar , esse con- '
vertendam per accidens. M denota t
mutandum esse
~itum
pra:mi sarum,
I¡f!mpe majorem
in
lo<;o minoris.
la
m'odis Baroco,
&
Bocardo C signifi–
cat , i.llos modos non posse reduci ad
perfeélos, sed solum ad
impouíbile:
Hzc docent hi Versiculi.
s
vult 1impliciter v erti
:
p
vero per
AcciJ.
M
v ult 1ran1poni
,
C
per
imponibile
cluci.
Exempli gratia , hic Syllogismus
·indireéfus 1primz figura:, mihi est re–
ducendus ad modum d1reélu m.
· Ornne animal ese su bstantia;
Nullus laµis est an imal:
Ergo aliqua substancia noa ést lap·is.
In primis . cum sit in
Fape1rno,
re–
duci deber ad
Fario,
qui eadem lir–
tera inci pit. Id fiet, si major, quam
denotat A , convertatur per accide ns,
ut indicat P sub eq en> : Et minor,
qua fll deno1at E, converrntu : simpl i–
cicer, ut indica r S subsequen ,
&
de–
mum transponantUr pr;;emis:;a:, Ut de·
notar M. Hoc fafro ha eb1s hunc Syl·
logismum perfoélum in Ferio.
Nullum animal est lap1s;
Aliqua substantia
e
t an imal:
Ergo aliqua suhsrantia non
e
t la pis.
Reduélio ad impossibile esr ,
dr11
nagatce
con lusionis
auumitur oeon–
tradiéloria
,
u~
combinata cum
un/J
prcem ·uarum
,
concludat
perfeéle
contrad1éforiarn
alte riu1
prcemiuce:
Sic enim , qui concessis pr:e 1ssis, ne–
gavit con,equentiam, cogit ur c ntra–
diéloriarn u n1us concess:e concedere.
atque adeó concedere duas contradic•
1oria> esse veras ; q uod est imposibile.
Q ua: autem pr::emissarum assumi de·
beat, docent hi
ersi uli:
Prima m inorem adimit
,
facit
é
Majo.reMinorem,
Celantet Minar elt contrad. Min. sede MtJj orir
Mojorem urvat
,
vari atque recunda. M inorem,
T er·tia Majorem
'Dariat
, .
tervatque Minorem.
Sensns:
In
prima figura, contra–
diétoría conclusionis negara: assu mi–
tur in Majorem pr:emissam;
&
Ma-
jor Syllogis mi
in M inorem. Exci.
pit ur Celantes , in quo miaor assu–
mitur pro MJjore. In secunda Figu-
N
a
ra