1000000212

U 5 C U L U M

lll,

741

rnento

vefiigio addidit Appendicem,

qua rationes a Siinonio excogitaras,

.;.uc

Parifienfis ediél:i vim elevaret, refellit, annoque portero documentum

alte–

rum in peculiaria Simonianre interpretationis loca publicis ufibus invulgavit .

Ad extremum res ad Romanam Curiam delata eft , Patrefque librornm cen–

fura: prrepofiti, diligenti cauífa: inquifitione, ut (olet, adhibita , Simonii opus

damnarunt (

anno

r704.

ad diem v. Iduum Martiarnm. Atque hos tandem

'exitus Trevoltienfis 1lla nov;i Teílamenti Interpretado habuit.

Ricardus ergo Simonins, ut eo, unde digreífa eíl: , revertatar oratio , cum

Prrefatione operi adfcripta, tum in notis

fecundum Matthrei caput ap–

pofitis , dubium

eífo

docuit , quemnam feliciffimi illi Magi infanti Chriílo

honorem , five cultum detnlerint , civilem ne , an divinum , quem Latria:

grreco vocabulo appellamus . Sed opene pretium eft verba hominis , quo do–

lus ejus , ac fraus appareat , recitare .

Non confiat inter

heologos

de qua fer–

mo fit adoratione in quibufdam Evangelii locis,

utrum vera illa fit,

quie

uni Deo

debetur

ver1>

fimplex reverentia adve1fus eos adhibita

quos falutamus

•

Prrefat. ·

pag.

25.

in .Apol.

paulloque poíl: fermonem de Magis iníl:ituens adjicit •

Non defunt Interpretes vetufiiffimi

qui credant

Magos non modo tamquam Re–

gem puerttm Je[

(aluta!Je

fed

etiam

tamqttam Deum adora/Je

•

Quo

va.

fro , ac fubdolo fcribendi genere fatís perfpicue declaravit , perfuafum

fi–

bi non

die ,

quod homines fanétiffimi ven.erationem Chriíto Deo dignam

habuerint, divinumque ejus Numen agnovermt . Ceterum

de .ddoratione

Mii–

gorum

intcgram videre eíl: Diífertationem cum Appendice in Bibliotheca Cri–

tica , qure Parifiis prodiit anno

1708.,

quo quidem in Opufculo de indu.

firia in difceptationem vocatur , Magi ne puerulum Chriílum religiofe ve–

luti Deum coluerint • Ad hoc Opufculum nihil Boífuetius • Q!ioniam vero

Simo..

( 1)

IJ áutem meritillimo ob errores, quos dixi. lucas verbi gratia ( 13.

z.7.)

Chrifium tic

loquentem inducit

Difcedite

me omnes operarii iniquit11tis

Simonius aucem

Pr:l!fat. arma

Sncinianis fuppeditans gallice ita vertit:

Difudi11

me omnes

q11i

vivitis in inlquit111e

.~Apod

J oannem ( 15.

v.~.),

fine me nihil pote/lis facer

e, ait Dei Filius;

autem Simonius;

vos nihil

pote/lis. fncm {ep.mui

"·

(

per

~p~fiafiam

)

, veterumque

:iuét?ri~ate

negleéla, pr:eclari.llimi te-

. fümon1i pondus, quo 1111r1tice Pelag1an1 oppugnantur, cum Sl1cht1ng10 extenuat. Cclebemmum ex

-epifiola ,

CJU:I! _

ell

Hebr:::os,

lo~um

( 9.

_13.)

J~cob

dilexi, F.[au 11uttm odio h11bui

dÚce Si–

mone

Epifc?p~o,

hrs verb1s redd1t, vel pot1us man1fefie dep_ravat,

eio dil:x_i maKis .JRcob,

qu11~

E[au

•

ChriH;

a~ud ~uc:1:111

or3:culum ( 19. v. 9,) de

Za~hx1

tefiant1s familia ,

hod1e f11l11s domui

hui

arta eft"

S1mon1us 111 not1s ad h:inc

lo.c~m appoG~1s,

ad folum Zachxum referri G¡:nificat •

Cur vero? Q!¡1a nempe ex VVoh.ogen10 Sociniano homme acceperat : Chrillus

per domum·

intel.

/igit

fo/u~

2:1tcht 111n.

Jan~

Matth.a:us ( _r. v•.

19. ).

de Jofepho fanéliffimo

Deipar~

conjuge :

Jofepb

afltem vzr e111s cuin

efl~t.

111/lus

lll

n.otls S1.mon1us

~um

e/[et honeftus,

t<JUtH

11rba1m1

ad -le–

nítatem cornpofims

'·

~n11l1a,

qu:c tant1 fanétltatem Vtrt magnopere imminuunt,

obfcurant. Joan–

nis cap. S. v. 58. D1vinus pr.-eceptor de

fe:

antequam Abr11h11m /iaret, ego fum

at in j'pfo con–

textu.

Simon_i~s,

ego tram? 111i.t

equam .A

braham nflfceretur,

a l:arina non folu111 , verum a

Gra:–

ca euam edm9ne,

·&

'Sm~tura

rececJ.it

quam long1ffime'.. Duo enun iHa quantum imer

-ce

difcr.e–

pent, e1eploratum 1.heolo&1s.

an~em

L~c~s,

ne plura congera1.11,

mutumn dRte ,nihil inde fpm1n–

tes

Y·.Vi·) '·

notis S1mon1us,

nr~z~

defper_antes,

yrot1un~que

dum fequitur gravillimum

aobts enpJt

~efitmo~mm, und~

ufuram d1v1n:c

le~1

contranam eíle conlicimus • Quis autem hll!c,

fexcenta e¡ulmod1, etÍt moribus , ac natura lemflimus, non fiomachetur? Et tamen Simonius

fui

profáiptione1~

operis :t>pe adeo,

a.cerbe

tuli~?

ut ex hac errorum colluvie complures pollea

pa~

Ja.m defe.nder1t,

nov·ts,

q~1o_ad

potult, pra;G<lt1.s conatus

fiabilire. Bibliot. Crit. Tom. 4.

In–

v1tus

qu1d~111

fac10, ut

~oébfümum

ceteroqu_m v1ru111

~x.prelfo

nomine reprehendam , nec eorum

t'~o

foleo _mfultare erroribus, quorum erud1tJonem fufp1c10

fed cum Heterodoxi ,119mi1üs ,,

glo–

n:i:

celebr1~ate nofiroru1~1

fapenumero abutantur,

ex paucorum ingenio onmes a:fiimeqt,,

,.notan~

<lam temeritatem putavt.

•

Interim, ne quiJ om1ttam, admoneo , decretum Carclinalis de Noailles e¡¡tare irt GoU11éliÍQÜe

lvfandatorum, ac Decretorum_.&c. ejufdem. Antifütis, qux PariGis ili lucem exiit anno 1718.

p~g.

9.. -3 6?. lterum autem pr?d11t decretum tnter epiíl0las feleélas Simonii una cum ejufdem ¡\pologia,

· Ale qua íupra. Tom.

z.,

eJ1r. Amfielod, ann. 17¡0,

Thefaur. Theol,

·Jom.

lX. .

Aaa 3