Ad IX.
Ad X.
Ad
xr.
~7º
C O N T R O V E R S I A
I I I.
(b) Sicut alea cll, dum
fpes
emicur;
ita alea
efi, dum
periculum
venditlU", /.
8.jf. deeon'/rAEI. emp1:
l.
l l
,jf.
de hered. ve/
Mt.
vmd•
.
§.
61_.
Ad IX. Si Chcifrus vult, ut mutuum detur ,. etiam cum periculo for–
t1s ; cur ergo a pauperibus petuntur pignora in Montibus Pietatis
?
cur peri–
culum perdend:l fortis non toleratur ex Evangelica perfeéti<llie? Additur in con–
cluíione , non debere la:di caritatem. Nos hic loquimur de 'Juíl:itia commuta–
tiva,
&
dicimus , auétarium ob probabile periculum .amittenda: fortis nullam
conti~ere
i_n
j~fi~~iam
..
Q.u.idautem in cafn.
partic~1lar~
caritatis leges exigant,
ex alus
prrnc1~1is
dec1
d1 debet. Nonne et1am cantat1s leges poífunt exigere ,
ut red.dantur _Pignora, non reíl:ituta forte,
fi
ex defeétu rei
oppi~norata:
mu–
tuatanus
v~ni~t
ad extremam neceffitatem?
&
tamen generaliter dicitur, quod
pof?nt pet1 pignora • Non apud folos pauperes periclitari fortem , indicat S.
Scnptnra, dum monet:
Noli ffne;·ari
bomini fortiori
te:
quod
Ji
fameraveris,
id eft,
mutuum dederis,
quafi pnditum
babe.
(a) Per
fortioresnon
·intelligunturpauperes.
Certe
experi~ntia
tefte
,iis,
qui ex agricultura, vel artificio.fuíl:entationem qua:–
runt,
&
communiter nomine pauperum veniunt, longe fecuriusdamrmutuum,
quam nobilibus, qui funt difficilis conventionis.
(a) Eccli. VIII.
1),
.
§.62.
Ad
X.
Bene ofiendunt SS.Pa.tres,
f~neratqres,
qui mero lucro inhiant,
jufro DE r judicio fape fortem amittere. Argumentum probat, fmmentum
noa
poífe vendi majore pretio,
fi
fort<:!
ex aliqua
p~na
Divina, magna
fit
frutpenti
raritas,
&
agrnrum fterilitas.
§.
6j.
Ad
XI. Capitólum
Naviganti,
n:mlto$ torquet Interpretes,
&
viciffim
in yarios torquetur fenfus • (a) .Aliqui errorem librarii interveniífe,
&
omiífam
particulam negativam putant , legendumque , ufurarium
non
eífe cenfendum
&c. occaíionem id fufpicandi facit particula
quoque,
qure mox fubfequitur, ubi
ii:í
alio quodam cafu abfolvitur quis ab ufura ,
ille quoque non debet .ufur4rim
reputari
&c. Un<le ex connexionis modo , immo etiam ex paritate rationis ,
idem in utroque cafn juris eífe credunt • Quamvis
Qmniu~n
Manufcriptormn
Codicum ·pides leél:.ioni negativre ·repugnet ; plus tamen pro hac leétione ne–
gativa ,. ipíius teno·ris
&
difpofitionis connexio ponderis habet ,
jn~ta
IJ.otam
recentiffimre Corporis Juris Canonici editimii adjeétam. (b) Verum hanc ex–
plicationem
d~
omiífa partícula
non,'
eífe contra mentem Pontificis, fatis clare
erui videtur ex argumento, quod a multis Viris de Jure Canonico optime me–
ritis non animadverfum miror. Nempe S. 1\aymundus de Pennafort', qui De–
cretales Gregorii IX. compilavit, iifque hoc ipfum Capitulum inferuit,
fcri~fit
quoque Summam de
P~nitentia,
quam licet forte ante colleétos
Decreta~~s
m–
choaverit, certe poílea magis expolivit . (e) In hac vero Summa (d) 11fdem
prorfos verbis, quibus utitur Gregorius IX. in memorato Capitulo
!'lavigant!,
ufurre damnatur , qui naviganti
,&
eunti ad nundinas certam pecuma: .q
uant1-
tatem mutuat, recepturus aliquid ultra fortem pro eo, guod fufcipit m
fe.pe–riculum. Quam deciíionem S. Raymundus variis rationibus confirmat. D
ubrnmeífe nemini poteíl: , quin decifio iíl:a vel ex Summa Raymund-i in Decretales
Gregorii , ved ex his in illam translata fuerit • Iriuno in diB:a Summa mox
fubjungitur, exprelfam hodie eífe Decretalem de hoc cafu. Verba autem
h~~,
nííi
in
ipíis Codicibus antiquis Summa: Raymundianre reperta elfent, potius m
margine, quod fape faciunt, adnotalfent Editores, quam ipfi .textui inferuif–
fent • Indubitata
igitur yidetur leétio affirmativa , quam plerl!que editiones
fervant • (e)
·
(a) LUPUS
de V{uris.
Comment.
3.
pr!i.f
1u.
vocat hanc Conllitutionem
dm·am
11tque
afpmim
t
q1u.
redditur
mole/la non t1im
ttfurariis
in
fumore
exercendo,
quam
lnterpre~ibtts
in e11m
exprmend1J
•
(b)
Hanc editionem adornavit JUSTUS HENNINGIUS BOEHMER •
.{e) De hQc
vÁd.
JSOLLAND.
in.A.a.ss.ad7.J11nu11r.fol.411.l.i1,K.
(d)Lih.