1000000209

S C

62.'f

Sthifmáta

Ecclef.ia

avertetet, placuit 'Petro

pra:

ceteris,

ceteN>s

fin~

gularem poteíl:atis ,

dignitatis .acceffionem tribuere , quo nempe is ceu ca–

put Vica.rium, omnes fideles reque ac ApoU:olos in officio contineret , EcCie–

fiam ab

ha:rdi

omni , atque fchifmate tutaretur.

JE.

e os·. Prope

efr.,

ut aífequar., qua tu ratione cum

a!qualitat~

ApoHo–

lici

officii P

rimatum nihilomin

us co

njung,as, ac Petro afferas; nec me latetfi–

nis·'

qu.em

~Jebas

Chriíl:o. p_rre

ocu.li~

fui

He;

memini namque hoc plane me olim

Jeg1lfe

m H

1eronymo,

qui

111 Jov1111anum

r4.

ita de Fetro lpquitur:

In–

ter duodecim ua ,s eiigitur, ut capite confiituto[chifmatis tolleretur occafzo.

Verum qua–

le tandem poter:it fchifmatis

eíle

ínter .Apoíl:olos periculum, quormn corda _,

aétiones omnes Divinus ille ., pir.itus, qui ipfa unio,

amor eft, modera–

batur prrefentiffima affiíl:entia:

guam

procul Apoíl:oli

periculo erroris

do–

cente eos pirim veritatis, abfuere, tam aberant

a fchiíinatis periculo; quarn

igitur in.fallibilitate Petri iis

non

erat opus, tam nec Primatu

1 N

Non eguiífe Apoíl:olos moderatore, principio

rad1ce

,a,c cen–

tro

uni~atis,

fa.die

ipfe con

ceffero; infütui nihilornínus

j~m

tum -Primatum

in omnes, erat quam maxi.me congrum:n : non quoc.l

tali

difciplina Apoíl:olis

ppus eífet, fed quo forma mduceretur

Ecdefiam, falubris,

in primis ne–

ceffaria Eccleficr; atque vel ideo obfervanda fanétius, quod ex ipfa Lhrifti in-.

ftitutione

prC?ce~~et,

~poíl:olorum. i~or~bus c<?nfe~rata

elfet.

~ane

nec eguit

Ecclefia a prmc1p10 C0nci111s, ad Rehg1.on1s -dub1a diífolvenda.

afílati enim

Divino Spiritu Apoftoli,

fieri

nequibat, ut in errorern

vel

divifi .confentirent..

Congregamur nihilominus in unum , ad finem imponendum contr0verfire,

qux ·

ufu

legalium fufcitata eíl:, quo nempe fic :poíl:eris commenclaretur eorum

.ufus, nemoque fagacitati, aut fapientix

fuer

confideret , cum Apefrolos ipfos

licet Divina. luce plenos, ad componendas hu¡nfinodi graves caufias in unúm

•onveniíle legifset. Chriíl:us cum PrimatrnB P.etro in Apoll:olos ipfos detu-lit ,.

non

pra:fentem, fed f.utura.m Ecclefire neceffi.tatem refPexit.

e u

Primatum Petro ego facile in Ecclefiam, atque ipfosadeo.Apo–

{l:<;>los deferrem , fra tu multa in hanc rem protulifii ex Patribus; niú

perta:

Chriíl:i vet·ba, ne dicam pra!cepta, in adverfa.m partero prope abdtrnerent .•

Odifse,

immo

graviffimis verbis infeét.ari Primatum ínter Difcipulos, Ch1ri–

fl:us

mihi íemper vi·füs eíl:. Nam cum

Luc.

22.

FaEla efftt inter eos contentio.,

qui eorum videretur e/Je majar? dixit eis: Reges gentium dominantur eorum

qui

potefi?:Ltem habent fuper eos bene/ici vocantur: vos autem non fic.

Matth.

20.:J-efr.1

autem

•vocavit eos ad fe,

ait: Scitis; quia Príncipes gentium dominantur,

qui

majares funt, potefiatem exeycent in illos ; non ita erit ínter vos

•

Denique Matth.

23.

cum Pharifreorum mores fic ad vivum expinxifset:

amant autem primos re–

cubitus in camis,

primas cathedras in

synagogis, &

falutationes

in foro

vaca-.

ri ab hominibus Rabbi :

continuo prohibuit :

-Vos .autem nolite vocari a.b hominibu.s

.R.abbi; unus enim e{l Magifier veffer, .omnes autem vos fratres

efii~.

Egregie tu

h:i::c

.omnia h<Ereticorum e penu deprompfifl:.i; quin

morem eorum fecmus, qua:: non ufquequaque tuo favebant pra::pofito ,

fi–

Jentio preffifii. Quod hic prohibetur,

aon

_eíl: Primatus,

fed

ejus abnfus, qua–

lis fane apud Gentes,

Pharifaos id temporis erat.

enim ex Chrifü prre–

cepto

nullus

inter Difcipulos futurus erat major ; cur dicit ipfe Chri!l:us:

R._ui

.major ve{lrum efi, erit mini.fier vefler.

Matth.

L1:1c.

22.

major efi in

"'Vobis, /iat (lcut mmor,

qui

pr~eeffo.r

efi, fzcut minifira·tor" Nam quis maior efi

qui recumbit

an qui miniflrat? nonne qui recumbit? ego autem in medio·vetfrumfum,

frcut

qui minifir:at. Q...uicumque voluerit ínter vos majar fieri, erit vefier minifler,

.'11-!i

voluerit inter vos primus.e/Je, erit vefier fervus.

Matth.

20.

Cur tot falutaribus momtts

obarmat majorem: cur

fuo exemplo

ad modeíl:iam,

fuh>miffionem incitat,

Th~faur.

Tbeol.

Tom. VII.

R r

neque