1000000206

ll\?6

MARTlNI STEYAERT THEOl. MOR.. EME.NDATA··;

nis inregritati ; proindeque naturalem. dicendam fuiffe, non fupernaturalern ;

ra nrum abeíl:

abfurdam

cenfeam~s

illorum.

effe

fententiam , qui hominem

a<ferunr dono quodam fopernarnrah

gratu1t0 , fupra naturre

fu~

conditio–

nem

fuiíle jnitio exaltatum ,

Fide ,

Spe ,

Caritate Deum fopernaturali–

ter

coleret :. aut

vanis

otiofis hominibus fecundum Philofophornm

infi–

p.ientiam excogi:atum e{fe quod d_icitur ,

h~minen:i

fi,c ab in_itio_ confiitutum ,

per d?ºª·

_De1

naturre fuperadd!ta , . fuent largttate

~anditon~

fublimatns ,

Dei

filmm adoptatus : neque emm taatum honoris

gloria:

aut

huma–

na.tur~

ratio poíl:ulabat ,

aut

fimplicis cujufpiam innocenttre requirebat in–

tegritas

quafi videlicet aut non potuerit eíle horno, nifi tam divina elfet

fapientta prreditus ; aut nequiverit effe reétus , atque ab omni vitio líber, ni–

ram pra!claris elfet animi dotibus exor-natus

tant~que

fimilirudinis ac

fo–

cietatis excellentia fuo Conditori propinquus. Itaque fopra eum fenfum quem

habere naturaliter de fuo Conditore

potuit ,

quia mente ac rati@ne

pr~ditus

erat , fupraque enm affeétum , quo de natura! viri.bus in fumn Benefaétorem.

valuit a{forgere , fapientia: divinioris infofum eíl: lumen , quo iHuílrata mens.

bominis , non cognitione modo foblimiore , verum etiam

pr~fiantiore

dile ...

dione fuo Conditori tamquam parei1ti

amico , velnt nnus cum eo fpiritus

ll>

arétiffimo fodetatis vinculo jungeretur • Ad eum vero finem ultimum , qui

Dei clara viGone poíitus

efr,

quo nihil homini contingere poffit, aut fub–

limius

ad gloriam, aut efficacius ad exuberans

inamiffibile

gaudium, quan..

do fuis natura viribus eniti , aut pertingere potuiífec , niíi magna dignati.o..

ne Dei ,

munifica , planeque liberali ejus benignitate , eo foiífet deíl:ina..

ta ,

ordinata

evelh

Nam

fervili conditione facerc hominem potuit.

qni pro fuis obfequiis aliam nullam

me~~m

expeétaret ; ac

tametfi non

};)Otuiffet

alicujus

fu~

felicimis fine frufirari,

loltgt;;

minoris

tarnen beatitudi–

nis inferí potuit appetitus , ut fublimiore illa , nulla. . moleíl:ia careret • At

nunc hominem Deus tanto honore

gloria coronare· dignatus eíl: , ut non.

fervus rantum effet , fed

filius ; nec vulgarem fibi finern haberet propoio

füum ; íed

eum

quo excellentior , bonifque ad felicitatem . pertinentibus

.cu, ..

mulatior ne fingi quidem poffet • Eam autem inílitutionis

human~

dignita–

tem etíi non improbanda quadam ratione poffemus dicere naturalem ;

turn

quia· cum. ipfa natura exorta eft , quomodo

h<re communis originis vitia

paturalia

effe

dicuntur ; tum quia

natur~

humana:: apprime conveniunt, eam–

'l~e

~erficiunt

exornant ; reétiffime tamen fupernatural em quoque dixe·

nmus

d1cendamque

arbitr~mur

, quod humanre naturre

l.0nge

exuperans.

facul–

tltem.

fingula-ri beneficio

virtute

Condirnris ei foperaddira

fi.t :

quo. faétum

eft u.t .utroque

fé~mone

Veteres merentnr,

quam

S. Leo Pontifex naturaJecn

homm1s.

appelhv.1.t

digni'tate.m ,_ (a) A.thanafius,_

eum

feClltus~

(

Cynllu s.

fupernacuralem

d1cerent.

l!._

:Et

bon!s. .Angelis

primo homini,

in {íatu illo

perf~veraffmG

ufque· ad ultimur.'3.

vit~

feliczta·s

e(Jet mere

non

gratia.

P'ita

~terna

hominr íntegro

Angelo

pr~mi!Ja

fuit

intuitu honorum· operum :.

ha~

_.-i

opera ex leg_e

natur~

ad illam confequendam per fe fufficiunt.

4.··

(a ) O_rat.

1.,

cont. Arian. paull°' pofl inirium .

(h) ltb,

m Joan, cap.

13.

14.

tib.

10,

cap. ~~.

n. z.,

ca p.

s;1:,