0000747689

.fóS

Phyfica

Difp.XIV.

natura,f.5proprietatibm

lor:i.

faltem ·per potcntiam Dei ab[olutam potctit dfc

al~

tio feu pduatio albedinis quz txifiit 11on hodie

(ecl

bcdo in corporc cxifieme Lima:,

priuatio ciu[dem

eras non exiíl;unt fimul in codcm fubicCto: ergo nul–

albedinis in eodem corpore exifienre Roma:.

lam habcm oppofitionem,

n~que

dif!icultatem , íed

Hic cnim modus arguendi nullius momenti ell,

poríus, vt dix1

maximam co1\ucnicntiam , vnde ar-

quia arguit

minimc.

op~fitis

ad oppoú.tioncm con-

gucre ab ii.s ., ad

~multancm1 e~illentia·m·

in codcm

cradiéloriam , vel pnuanuam, vnde fi 1d, quod ad-

corpore ex1fienre 1n duobus loc1s allird1111s ,

pn–

ucrfarij affetunt verificatur naturaliter ell:, quia nuUa

uationis illius vnionis ad animum rationalem,

el\ implicatio , quz obiit tali verificationi i11tra

negationem ipúus pee potentiam Dei abfolutam, vcl

fpha:ram potentia: naruralis , imo

~ul1a

concurtunr,

íupcmarur~liter

mi?imc

conu~nit

Philofopho , nec

quz neccllitant ad hoc vt naturahter

compatta~tur

dccc~

hommem

~ap1enrcn:i ,

quia non valct argumen–

illa extrema ab aducrfariis.addull:a rcípcll:u amm1,

tand1 modus ab ns

111

qmbus nulla d1f!iculcas dnur

cum autem in nofüo ca(u detur implicatio conrradi-

in naturali potcntia , ad ea qua: impollibilia !imr,

.tlionis, qua: minimi: íubie€tatur omnipotencia: Dei,

¡>roptcr implicantiam contradiélionis de porentia ab–

indc euenic , quod licct ea extrema , qua: adducun-

ioluca.

tur ab aducrfariis naturaliJ:er compatiantur reípcélu

ciuídcm animi , ba:c alia extrema quao: in nofiro

caíu adducuncur non poffint vcrificari adhuc diuini–

tus, cum ratio, qua: obcfi rali vcrificationi

fit

repu–

gnantia conrradiétionis, qux vt iamdixi, non poffit

diuinitus vinci.

Explico hoc manifcfiiílimo cxcmplo, vcrbi gratia

7 .bic argumentandi modus non

alce , hqmo poten

naturaliter mancndo in cffc hominis fucccffim: dfc

albus ,

nigcr : ergo

non naturalitcr, íaltem

pcr potentiam Dei abíoluram potcrit homo ma•

ncndo in cffe hominis focceffiui: cffe cquus, vcl

Leo, vcl bpis. ltem Angclus naturalitcr potcfi ama–

ce,

non amare íuccdEui: in vno loco : ergo íal·

tem per potentiam Dei abfolutam in vno loco pote•

rit fimul amare ,

non amare , ratio autem quare

hic argumcntandi modus de narurali potcntia in his

calibus nupcr addull:is ad poccnriam Dei abfolutam

non rell:c prnccdat

en ,

quia arguitur ab his, qua:

naturaliter nulla impoffibilitaté, imo nccdifliculmé

fcoum habcnr , ad ea , qua: Cupernaturalitcr impoí–

Libilia íunt, ac proinde nullius momcnti talis argu–

mentatio cfi ,

[ed

eodcm modo , quando arguitur

de caíu pofüo ab aduafariis ad cafom de quo con–

troucrtimur arguitur ab iis, qu:E nacuralircr , neque

diflicultatem , neque impoffibilimcm habent , ad

ca , qua: adhuc diuinicus ,

fup~rnaturalitcr

ha–

bcnt ÍUmmam

impoffibilitat~m

racione implicationis

conrradiélori:E : ergo íimilitcr talis modus argumcn-

tandi aducrfariotum nullius momenti en.

E!fet autem rell:a argumcntandi ratio,li argucrc-

8 tur ab iis, qua: dif!icultarcm habent naruraliter ad

ca, qure vcl diuinitus non haberc11t implicationcm,

lici:t habcrent maxlmam difliculmem , vtl ad ca,

qua: ve! impoffibilia cffcnt naturalitcr , fupcrnatura–

liccr autcm non habercnt impoffibilimcm , quia

Dcus poteftdiuinitus,

per porentiam íuam abfolu–

tam vinccre ca, qu:e impoílibilia íunt naturalirer ,

quao: diflicilia poffunt cogitari namralitcr, aducrfarij

autem non úc arguunr , ícd

facillimis,imo 11ccc1Ta-

1iis naturaliter ad

impollibilia fopemaruraliter, ac

ptoinde nihil probant, ncc vrgent contra nos.

Vltima argumentatio aduerfariorum cadcm falla-

cia laborar , quia quod idem íubieélum in diuerlis

tempotibus habeat formam,

priuationern formao:,

ila vt hodie habeat Íanitatcm ,

eras habcat nega–

tior.em

illius,hodie

fit

albus,

eras non habcat al–

bedinem, nullam implicationem .inuoluit, ícd potius

maximc cófenrancum cfi contingcnti:r,

val"icrati

rcrum naruralium Íccundum lcges, ,

ordinem na–

tur:e. Ratio autem quare nulla dcmr implicatio inttr

form~m,

priuationem in illo ca[u, ncque vlla op–

pofiuo dl:, quia ad oppolitioncm contradiéloriam,

vel ptiuatiuam el\ ncceffarium, quod extrema inrcr

qu.re

<l~tuc

talis oppoíitio , {iue conrradiéloria , fiuc

pnuatma cxiíl:ant fimul in vno codcmque fobieélo,

atqul albedo, que1: exil\ithodic in horninc ,

nega•

SE CTIO

vlcima.

Argumenta aduerfaria foluuntur.

D primum argumentum concedo ahtecedcns,

nego coníequentmn, ad probationern coníe–

quenria:,nego quod eadem ratio Ílt impoffibiliratis, In

caíu ab adueríaiiis addull:o, ac in caíu

nobis pofito,

nam cum pra:Ícntia localis, vel alia qua:cumque enti-

tas eiuídcm rationis ac pta!fcmia: localis, ve dl motu¡

localis depcndent eílemialiter

loco

¡t

non polfunt

transferri ad alium locum, ctiam

transferatur

id~m

corpus mobilc, vndc ex vi huins dcpcndcntia: corpus,

quod efi in duplici loco,in vno debet h¡1bcre

prirl~n

tiam localem ,

nccerfario in aho loco negatiogem

illius, ha:c autem ncgatio,

illa pr:e[cntia rninimc

pugnant intcr

vera oppofiriome, quia ad hoc ve

pugnarcnt, deberet effc non folum reípeélu eiuídetT\

corporis, (ed ctiam rdpeélu ciuídcm loci,& ideo pra:–

fentia Lima: in corpore,

negatio przfentia: Lima:

in codcm

corporcmou~ri

Lima:,& non moueri L ime;

pugnant oppoíitione comraditloria, ratio autcm ma–

nifena clt, quia licue ideo pugnanr vera oppofitione

duo extrema contraditloria in eodé íubkll:o,& non in

diuerús, qala dependent illa extrema,

oppofitio

il–

lorum

Cubieélo, ita fimiliter, quia oppofitio intec

pra:Íemiam,

negationem pra:Íentia: , imer motum

localem,

ncgationem illius motus depender

lo–

co,vt detur vera oppoútio inter ralia extrema poÚtiua

fcilicer,

ncgatiua, nece!fario debct dari vnitas loci,

vnde ú nondatur talis vmtas,non datur oppolitio ve-

ra proprcr dcpendcmiam diélam,íicut propret dcpen–

dentiam

íubieélo non darur vera oppolitio nifi fue-

rit idcm fobieélum : ergo fi oppofitio efi inter duo

extrema, qua: non dcpendent

loco, crit vcre oppoli–

tio, liue

fit

in loco Úue non fit, íiue dcntur plura loca

fiue vnum, quia ficut exifientia loci, vcl non exiílcn-

tia efi pet accidens ad

impedicnd~m

oppofitioncm,ita

ctiam cfi pcr accidcns ad eandcm impcdiendam mul–

tiplicatio locorú ; ficut fupra latiílimi: probaui,ac pro–

inde nullius momcnti cfi argumentatio fumpta

prz–

ícntia,

ncgatione pra:Ícntire in

diu~rfis

lücis rcfpc–

ll:u eiudem corporis in iUis cxiílenris ad,fo1mam ,

ncgationem illius forma: inJepcndcntes a loco rcípc–

élu eiuídcm corporis cxifienris induplici loco,quia in

hoc cafo datur vera oppolito contradiélionis.

Ad confirmationem de vnione anima: rationalis 7

iam Íllpra in vltimo argumento late diétum

en •

vbi

demonílrauimus fallaciam illius argumenti,

quo–

modo Út foluendum docuimus.

Ad íccundum argllmenrum reípondetur id , quod 7

in vltima rationc diélum efi.

. Ad tectium argumemum

neg~rous

in illo .cafu

non dari contradiélionem,vbi,vt late demonfirau1mus

in probationcnofirre conclufionis.

S 1':